Γιώργος Παπανδρέου: Ο άνθρωπος δυναμίτης

Μάλλον σαν... επιστάτης θα εννοούσε να εργαστεί, όσο για τους μαύρους, ας κοιταχτούμε στους καθρέφτες μας, γιατί σίγουρα εννοούσε εμάς τους Έλληνες
(ή εννοούσε τους λαθρομετανάστες που τους έδωσε την ιθαγένεια;)

• Χρειάστηκε έξι μήνες για να οδηγήσει τη χώρα εκεί που κανείς δεν τολμούσε
• Από σήμερα θα μας ζητάνε να τον ευχαριστούμε για το μέλλον που μας έδωσε...

Κοίτα φάτσα εθνικής υπερηφάνειας.
Έχει καταπιεί τη μεγάλη προεκλογική του γλώσσα τώρα πια ο εθνικός μας πινόκιο.
Όσο ήταν έξω από το χορό πολλά τραγούδια έλεγε, γιατί καθάριζε ο Κώστας Καραμανλής για τη χώρα.
Και τί δεν ακούσαμε προεκλογικά από τον Άντερσεν της Δανίας του Νότου...!
Θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο με τα όμορφα που μας έλεγε...
Φαντάσου ότι, κάποιες στιγμές, όταν τον άκουγα νόμιζα ότι άκουγα πουλάκια να κελαϊδούν και κσρδερίνες να τιτιβίζουν. “Αισθανόμουνα” τη βαρβαρότητα του Κ.Κ. και μετά “αισθανόμουνα” τα Βίπερ-Νόρα του Γιωργάκη και γέμιζα προσδοκία και συγκίνηση.
Τώρα, μετά από 6 μήνες συναισθηματικής μαυρίλας και ατέλειωτης ανασφάλειας για το μέλλον τί να αισθάνομαι;
Φαντάζομαι ότι και εσύ...
Ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε το ακατόρθωτο. Και το κατάφερε στο απόλυτο...
Μόλις σε ένα εξάμηνο, πετώντας ή κωπηλατώντας, κατάφερε να αναλώσει όλη την καλή πίστη που του χάρισαν απλόχερα οι Έλληνες.
Αχίλλειος πτέρνα του ήταν η κάκιστη επιλογή συνεργατών, ενδεχομένως η χειρότερη δυνατή, σχεδόν σε όλα τα υπουργεία. Αλλά, κακά τα ψέμματα, η μέγιστη αχίλλειος πτέρνα του, μάλλον βρισκόταν στο εσωτερικό του κεφαλιού του...
Οι μέρες του είναι μετρημένες.
Πάμε γι’ άλλα από του χρόνου... Και να δούμε πως θα είμαστε τότε...
Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση