Η αληθινή ιστορία του Αθανάσιου Τσακάλωφ
Του Δημήτρη Ιατρόπουλου
Τέτοιες μέρες που η 25η Μαρτίου ανέβηκε έντονα στον αφρό της επικαιρότητας, ας κουβεντιάσουμε πάνω σε μια προσωπικότητα περιπετειώδη και εθνικά εμβληματική:
Το ιστορικό πλαίσιο γνωστό: Η Μεγάλη Αικατερίνη, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, επιστρέφοντας τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους, ανοίγει τις πόρτες της Ρωσίας για κάθε Έλληνα έμπορο, σε μια εποχή μάλιστα που μετά τη γαλλική Επανάσταση, η αγορά της Ανατολής αδειάζει απ τους Γάλλους εμπόρους και ο χώρος προσφέρεται.
Ένα απ τα προϊόντα που εύκολα βρίσκουνε το αλισβερίσι τους με τη Ρωσία, είναι η γούνα και ένας απ' τους επιτυχημένος γουνέμπορους της εποχής, ο Νικηφόρου, κατοικοεδρεύει στη Μόσχα έχοντας αφήσει στα Γιάννινα την οικογένειά του.
Ο γιος του, Αθανάσιος Νικηφόρου, φοιτά στη Μαρουτσαία Σχολή. Όμως, ο νεαρός, έχει κάτι που επρόκειτο να παίξει τεράστιο ρόλο στην κατοπινή ιστορία της Ελλάδας! Είναι πανέμορφος, αγγελοζωγραφισμένος, με θαυμάσιο σώμα, τεράστια μάτια, όμορφα μαλλιά, απ' τη φύση του αρχοντικός στις κινήσεις, λιγομίλητος, με έντονη προσωπικότητα...
ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ
Είναι η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας στα Γιάννινα, του διαβόητου Αλή πασά. Στην αυλή του συναθροίζεται κάθε καρυδιάς καρύδι και το κουμάντο στα όργια τό 'χει αναλάβει ο γιος του, Μουχτάρ πασάς. Ο Μουχτάρ συναντιέται τυχαία μια μέρα με το νεαρό Νικηφόρου που επιστρέφει απ το σχολειό του και τον ερωτεύεται αστραπιαία. Σχεδιάζει λοιπόν με τους Τουρκαλβανούς συμμορίτες «πραιτωριανούς» του, την απαγωγή του και τα καταφέρνει. Ο διεφθαρμένος σοδομίτης φυλακίζει το όμορφο ελληνόπουλο στο χαρέμι του και το βιάζει μαρτυρικά.
Η τραγική μητέρα επικοινωνεί φυσικά με τον πατέρα στη Μόσχα, αυτός αμέσως παίρνει τις αποφάσεις του. Γνωρίζοντας καλά τους Τουρκαλβανούς, δωροδοκεί με ειδικό απεσταλμένο του, τον αρχιαστυνόμο του Αλή πασά, Ταχήρ Αμπάζη που έρχεται σ επαφή με τη μητέρα του παιδιού, η συμφωνία κλείνεται κι ένα πρωί, που ο Μουχτάρ, λείπει απ το χαρέμι, οι άνθρωποι του, απαγάγουν αυτοί πια το νεαρό Νικηφόρου!
Το παιδί επιστρέφει στη μητέρα του που το οδηγεί σε ασφαλές μέρος, και το κρύβει επιμελώς, μέχρις ότου ο πατέρας, στέλνει δικό του άνθρωπο στα Γιάννινα, ο οποίος το παραλαμβάνει και ο Αθανάσιος Νικηφόρου, φτάνει πια στη Μόσχα και αμέσως μπαίνει σε σχολείο εκεί.
Όμως, ο κίνδυνος δεν πέρασε. Ο Μουχτάρ, έχει ξαμολήσει θεούς και διάβολους στο κυνήγι του! Ο δεκαοχτάχρονος πια Αθανάσιος, θα μείνει λίγα χρόνια στη Μόσχα, και μαζί με τον πατέρα του φεύγει για το Παρίσι να ολοκληρώσει εκεί τις σπουδές του. Έχει χρήματα, αλλά δεν έχει ασφάλεια.
Οι Τούρκοι τον ψάχνουν, η φήμη του έχει ξαπλωθεί παντού, το Νικηφόρου, είναι πια, ένα επικίνδυνο όνομα! Τότε, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει οριστικά το όνομά του. Κρατάει, δείγμα ευγνωμοσύνης προς τη δεύτερη πατρίδα του τη Ρωσία, τη ρωσική κατάληξη -ωφ και διαλέγει ένα όνομα, βγαλμένο εσώψυχα απ το άσβεστο μίσος του για τους τύραννους. Ονομάζεται πλέον Τσακάλωφ!
Αυτή είναι η αιτία που παίρνει αυτό το όνομα, ο μέχρι τότε Αθανάσιος Νικηφόρου. Η βαθιά προσβολή απ τον Μουχτάρ, η χρόνια αγανάκτηση του, η παθιασμένη του και βαθιά κρυμμένη φλόγα για ελευθερία, φορτίζει το νεαρό επαναστάτη.
ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ!
Στο Παρίσι γίνεται μέλος του "Ελληνόγλωσσου ξενοδοχείου", ενώ έχει κιόλας μυηθεί στον τεκτονισμό. Η εχέμυθη προσωπικότητά του και η άκρα σιωπή που περιβάλλει τις κινήσεις του, τον καθιστούν σπουδαίο μασόνο. Συναντιέται το Νοέμβριο του 1813 με το Σκουφά και τον Ξάνθο, το φθινόπωρο του 1814 ιδρύει, πρώτος αυτός, Αρχηγός και Ηγέτης της Ομάδας, τη Φιλική Εταιρία, στην Οδησσό.
Την οργανώνει, φτιάχνει κρυφό λεξικό, κωδικούς, βαθμολόγιο, εσωτερικό κανονισμό, στα πρότυπα του τεκτονικού τυπικού, με δικές του παραλλαγές προσαρμοσμένες στον ελληνικό αγώνα.
Όταν ξεσπάει η Επανάσταση ορίζεται υπουργός-υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη, πρώτος ιερολοχίτης, κινδυνεύει να σκοτωθεί στο Δραγατσάνι, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης.
Επί Καποδίστρια πια, τον βρίσκουμε στη Γραμματεία του Γενικού Φροντιστηρίου, όταν ανεβαίνει όμως στα πράγματα ο Μαυροκορδάτος μετά το θάνατο του Καποδίστρια, εγκαταλείπει για πάντα την Ελλάδα, εγκαθίσταται στη Μόσχα, νυμφεύεται, κάνει τρεις γιους και πεθαίνει το 1851, σε ηλικία 63 ετών.
Η απαγωγή του απ τον Μουχτάρ πασά και ο βιασμός του απ' αυτόν, υπήρξαν τα κινητήρια αφετηριακά αίτια της διαμόρφωσης αυτής της τιτάνιας φυσιογνωμίας. Το μίσος του μετατράπηκε σε συνωμοτική πείρα, μεταμφιέστηκε σε φιλοσοφημένη αγωνιστικότητα, σε ενεργειακό ρευστό, σε ηφαίστειο που έβραζε μέσα του σ' όλη την κατοπινή του ζωή.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ "ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ"
Και, αν ο Μουχτάρ δεν κατάφερε να εκθηλυκοποιήσει με το φυσικό βιασμό τον μεγάλο αυτό ΄Ελληνα Άνδρα, την ιστορία του εντούτοις κατάφεραν να την βιάσουν, όσοι ανέλαβαν να μορφώσουν το λαό μας μέσα απ τις εγκυκλοπαίδειες...
Γιατί στο λήμμα το σχετικό μ αυτόν, η εγκυκλοπαίδεια του "Ελευθερουδάκη" τυπωμένη το 1928, -φανταστείτε τι εποχή, εσωτερικών προβλημάτων για τη χώρα μας τότε- «εξωραΐζοντας» τον Τσακάλωφ, τον ονομάζει γιο του εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, ώστε εύκολα να συμπεράνει ο αναγνώστης ότι από κει κρατάει το όνομά του! Όμως, ο πατέρας του λεγόταν Νικηφόρου με αρχικό μάλιστα το Άλφα μπροστά απ τ' όνομα του, όπως μας τον παραδίδει το επίσημο Λεύκωμα για τα 150 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση! (Έκδοση
Ακαδημίας Αθηνών, 1964).
Επίσης, στον περίφημο "Ήλιο", κατά διαβολική σύμπτωση στο λήμμα "Τσακάλωφ" απουσιάζει η δεύτερη αράδα, ακριβώς αυτή που αναφέρεται στο όνομα του πατέρα του!
Όπως βλέπετε, η υπερσυντηρητική ατμόσφαιρα μιας μερίδας της ιστορικής διανόησης στην πατρίδα μας, δε μπορούσε να δεχτεί το βιασμό του Τσακάλωφ απ τον Μουχτάρ, και δεν τον αναφέρει πουθενά, ενώ είναι το κυρίαρχο και αιτιοφόρο γεγονός της ζωής του μεγάλου Έλληνα Επαναστάτη!
Ας είναι όμως... Η ιστορική αναγκαιότητα τάφερε έτσι τα πράγματα ώστε να λειτουργήσει ο κλασικός Νόμος του Αντιπεπονθότος με καρμικό θά 'λεγε κανείς τρόπο: Ένα όμορφο αγόρι, πηδημένο από έναν Τούρκο, το ξεπλήρωσε πηδώντας ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Ας μείνει λοιπόν ιερή η μνήμη του Αθανάσιου Τσακάλωφ, του Πρωτεργάτη Ιδρυτή της Φιλικής των Νεοελλήνων Εταιρίας, κι ας αποφασίσουμε επιτέλους να λέμε την αλήθεια στα παιδιά μας, για να επιβιώσει αυτός ο τόπος, που έτσι άτακτα φυτεμένος στη μέση μιας μεγάλης θάλασσας, ενοχλεί τους εκάστοτε «συμμάχους» του, όπως πρόσφατα διαπιστώνουμε, όσο κι αν αυτοί του χρωστάνε την ίδια τους την πνευματική υπόσταση!
Η αληθινή ιστορία του μεγάλου αριστοκράτη πατριώτη, όπως δεν την έγραψαν ποτέ τα λεξικά...
Τέτοιες μέρες που η 25η Μαρτίου ανέβηκε έντονα στον αφρό της επικαιρότητας, ας κουβεντιάσουμε πάνω σε μια προσωπικότητα περιπετειώδη και εθνικά εμβληματική:
Το ιστορικό πλαίσιο γνωστό: Η Μεγάλη Αικατερίνη, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, επιστρέφοντας τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους, ανοίγει τις πόρτες της Ρωσίας για κάθε Έλληνα έμπορο, σε μια εποχή μάλιστα που μετά τη γαλλική Επανάσταση, η αγορά της Ανατολής αδειάζει απ τους Γάλλους εμπόρους και ο χώρος προσφέρεται.
Ένα απ τα προϊόντα που εύκολα βρίσκουνε το αλισβερίσι τους με τη Ρωσία, είναι η γούνα και ένας απ' τους επιτυχημένος γουνέμπορους της εποχής, ο Νικηφόρου, κατοικοεδρεύει στη Μόσχα έχοντας αφήσει στα Γιάννινα την οικογένειά του.
Ο γιος του, Αθανάσιος Νικηφόρου, φοιτά στη Μαρουτσαία Σχολή. Όμως, ο νεαρός, έχει κάτι που επρόκειτο να παίξει τεράστιο ρόλο στην κατοπινή ιστορία της Ελλάδας! Είναι πανέμορφος, αγγελοζωγραφισμένος, με θαυμάσιο σώμα, τεράστια μάτια, όμορφα μαλλιά, απ' τη φύση του αρχοντικός στις κινήσεις, λιγομίλητος, με έντονη προσωπικότητα...
ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ
Είναι η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας στα Γιάννινα, του διαβόητου Αλή πασά. Στην αυλή του συναθροίζεται κάθε καρυδιάς καρύδι και το κουμάντο στα όργια τό 'χει αναλάβει ο γιος του, Μουχτάρ πασάς. Ο Μουχτάρ συναντιέται τυχαία μια μέρα με το νεαρό Νικηφόρου που επιστρέφει απ το σχολειό του και τον ερωτεύεται αστραπιαία. Σχεδιάζει λοιπόν με τους Τουρκαλβανούς συμμορίτες «πραιτωριανούς» του, την απαγωγή του και τα καταφέρνει. Ο διεφθαρμένος σοδομίτης φυλακίζει το όμορφο ελληνόπουλο στο χαρέμι του και το βιάζει μαρτυρικά.
Η τραγική μητέρα επικοινωνεί φυσικά με τον πατέρα στη Μόσχα, αυτός αμέσως παίρνει τις αποφάσεις του. Γνωρίζοντας καλά τους Τουρκαλβανούς, δωροδοκεί με ειδικό απεσταλμένο του, τον αρχιαστυνόμο του Αλή πασά, Ταχήρ Αμπάζη που έρχεται σ επαφή με τη μητέρα του παιδιού, η συμφωνία κλείνεται κι ένα πρωί, που ο Μουχτάρ, λείπει απ το χαρέμι, οι άνθρωποι του, απαγάγουν αυτοί πια το νεαρό Νικηφόρου!
Το παιδί επιστρέφει στη μητέρα του που το οδηγεί σε ασφαλές μέρος, και το κρύβει επιμελώς, μέχρις ότου ο πατέρας, στέλνει δικό του άνθρωπο στα Γιάννινα, ο οποίος το παραλαμβάνει και ο Αθανάσιος Νικηφόρου, φτάνει πια στη Μόσχα και αμέσως μπαίνει σε σχολείο εκεί.
Όμως, ο κίνδυνος δεν πέρασε. Ο Μουχτάρ, έχει ξαμολήσει θεούς και διάβολους στο κυνήγι του! Ο δεκαοχτάχρονος πια Αθανάσιος, θα μείνει λίγα χρόνια στη Μόσχα, και μαζί με τον πατέρα του φεύγει για το Παρίσι να ολοκληρώσει εκεί τις σπουδές του. Έχει χρήματα, αλλά δεν έχει ασφάλεια.
Οι Τούρκοι τον ψάχνουν, η φήμη του έχει ξαπλωθεί παντού, το Νικηφόρου, είναι πια, ένα επικίνδυνο όνομα! Τότε, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει οριστικά το όνομά του. Κρατάει, δείγμα ευγνωμοσύνης προς τη δεύτερη πατρίδα του τη Ρωσία, τη ρωσική κατάληξη -ωφ και διαλέγει ένα όνομα, βγαλμένο εσώψυχα απ το άσβεστο μίσος του για τους τύραννους. Ονομάζεται πλέον Τσακάλωφ!
Αυτή είναι η αιτία που παίρνει αυτό το όνομα, ο μέχρι τότε Αθανάσιος Νικηφόρου. Η βαθιά προσβολή απ τον Μουχτάρ, η χρόνια αγανάκτηση του, η παθιασμένη του και βαθιά κρυμμένη φλόγα για ελευθερία, φορτίζει το νεαρό επαναστάτη.
ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ!
Στο Παρίσι γίνεται μέλος του "Ελληνόγλωσσου ξενοδοχείου", ενώ έχει κιόλας μυηθεί στον τεκτονισμό. Η εχέμυθη προσωπικότητά του και η άκρα σιωπή που περιβάλλει τις κινήσεις του, τον καθιστούν σπουδαίο μασόνο. Συναντιέται το Νοέμβριο του 1813 με το Σκουφά και τον Ξάνθο, το φθινόπωρο του 1814 ιδρύει, πρώτος αυτός, Αρχηγός και Ηγέτης της Ομάδας, τη Φιλική Εταιρία, στην Οδησσό.
Την οργανώνει, φτιάχνει κρυφό λεξικό, κωδικούς, βαθμολόγιο, εσωτερικό κανονισμό, στα πρότυπα του τεκτονικού τυπικού, με δικές του παραλλαγές προσαρμοσμένες στον ελληνικό αγώνα.
Όταν ξεσπάει η Επανάσταση ορίζεται υπουργός-υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη, πρώτος ιερολοχίτης, κινδυνεύει να σκοτωθεί στο Δραγατσάνι, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης.
Επί Καποδίστρια πια, τον βρίσκουμε στη Γραμματεία του Γενικού Φροντιστηρίου, όταν ανεβαίνει όμως στα πράγματα ο Μαυροκορδάτος μετά το θάνατο του Καποδίστρια, εγκαταλείπει για πάντα την Ελλάδα, εγκαθίσταται στη Μόσχα, νυμφεύεται, κάνει τρεις γιους και πεθαίνει το 1851, σε ηλικία 63 ετών.
Η απαγωγή του απ τον Μουχτάρ πασά και ο βιασμός του απ' αυτόν, υπήρξαν τα κινητήρια αφετηριακά αίτια της διαμόρφωσης αυτής της τιτάνιας φυσιογνωμίας. Το μίσος του μετατράπηκε σε συνωμοτική πείρα, μεταμφιέστηκε σε φιλοσοφημένη αγωνιστικότητα, σε ενεργειακό ρευστό, σε ηφαίστειο που έβραζε μέσα του σ' όλη την κατοπινή του ζωή.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ "ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ"
Και, αν ο Μουχτάρ δεν κατάφερε να εκθηλυκοποιήσει με το φυσικό βιασμό τον μεγάλο αυτό ΄Ελληνα Άνδρα, την ιστορία του εντούτοις κατάφεραν να την βιάσουν, όσοι ανέλαβαν να μορφώσουν το λαό μας μέσα απ τις εγκυκλοπαίδειες...
Γιατί στο λήμμα το σχετικό μ αυτόν, η εγκυκλοπαίδεια του "Ελευθερουδάκη" τυπωμένη το 1928, -φανταστείτε τι εποχή, εσωτερικών προβλημάτων για τη χώρα μας τότε- «εξωραΐζοντας» τον Τσακάλωφ, τον ονομάζει γιο του εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, ώστε εύκολα να συμπεράνει ο αναγνώστης ότι από κει κρατάει το όνομά του! Όμως, ο πατέρας του λεγόταν Νικηφόρου με αρχικό μάλιστα το Άλφα μπροστά απ τ' όνομα του, όπως μας τον παραδίδει το επίσημο Λεύκωμα για τα 150 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση! (Έκδοση
Ακαδημίας Αθηνών, 1964).
Επίσης, στον περίφημο "Ήλιο", κατά διαβολική σύμπτωση στο λήμμα "Τσακάλωφ" απουσιάζει η δεύτερη αράδα, ακριβώς αυτή που αναφέρεται στο όνομα του πατέρα του!
Όπως βλέπετε, η υπερσυντηρητική ατμόσφαιρα μιας μερίδας της ιστορικής διανόησης στην πατρίδα μας, δε μπορούσε να δεχτεί το βιασμό του Τσακάλωφ απ τον Μουχτάρ, και δεν τον αναφέρει πουθενά, ενώ είναι το κυρίαρχο και αιτιοφόρο γεγονός της ζωής του μεγάλου Έλληνα Επαναστάτη!
Ας είναι όμως... Η ιστορική αναγκαιότητα τάφερε έτσι τα πράγματα ώστε να λειτουργήσει ο κλασικός Νόμος του Αντιπεπονθότος με καρμικό θά 'λεγε κανείς τρόπο: Ένα όμορφο αγόρι, πηδημένο από έναν Τούρκο, το ξεπλήρωσε πηδώντας ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Ας μείνει λοιπόν ιερή η μνήμη του Αθανάσιου Τσακάλωφ, του Πρωτεργάτη Ιδρυτή της Φιλικής των Νεοελλήνων Εταιρίας, κι ας αποφασίσουμε επιτέλους να λέμε την αλήθεια στα παιδιά μας, για να επιβιώσει αυτός ο τόπος, που έτσι άτακτα φυτεμένος στη μέση μιας μεγάλης θάλασσας, ενοχλεί τους εκάστοτε «συμμάχους» του, όπως πρόσφατα διαπιστώνουμε, όσο κι αν αυτοί του χρωστάνε την ίδια τους την πνευματική υπόσταση!
Αναρτήσεις
Και τα σκουπίδια, είναι κι αυτά μια αλήθεια, όπως και ο άνθρωπος, που κι αυτός, κατά μια άποψη, είναι σκουπίδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ιστορία όμως δεν τη γράφουν τα σκουπίδια. Η απαγωγή και ο βιασμός από τους τυράννους δεν αποτελούν, τουλάχιστον για εκείνους που η Ιστορία τους έγραψε, αλήθεια. Ούτε και είναι ποτέ δυνατόν αυτό το μεμονωμένο περιστστικό, να αποτελεί την αφορμή της Εθνεγερσίας. Ο βιασμός με ευρύτερη έννοια, ως καταπάτηση κάθε μορφής αξιοπρέπειας και ελευθερίας του ανθρώπου, όπου μπορεί να συμπεριλαμβάνεται και η συγκεκριμένη, είναι αυτό που δικαιολογεί τον γενικό ξεσηκωμό.
Δεν έχει κανένα νόημα από επιστημονικής (ιστορικής) άποψης το να ασχοληθεί κανείς με τέτοιου είδους γεγονότα και μάλιστα, χάριν της αληθείας "που την κρύβουμε από τα παιδιά"!
Φωτιστήκαμε με αυτά που μας είπε ο κ. Ιατρόπουλος; Δεν το φαντάζομαι. Μάλλον, εξαθλιωθήκαμε. Αφού με αυτά που μας "έμαθε", πέρασε σε πρώτη μοίρα τον σωματικό βιασμό και άφησε στα αζήτητα τον πνευματικό βιασμό, ο οποίος προηγείται πάντα, για να ακολουθήσουν ύστερα όλα τα άλλα και οι άλλες "αλήθειες". Που έχουν και τα σκουπίδια, όπως είπαμε. Δεν έχουν άδικο λοιπόν όσοι μας κατηγορούν. Παραβρωμίσαμε.