Ντόρα: Αμοραλισμός, ιησουϊτισμός, μακιαβελισμός
Η κοινωνική δυναμική που αναπτύσσει ο Αντώνης Σαμαράς προκαλεί νευρικό παροξυσμό, σύγχυση και πανικό στην Ντόρα Μπακογιάννη.«Οι πολιτικοί σπασμοί» της Ντόρας μοιάζουν με τις ανακλαστικές κινήσεις ενός παγιδευμένου και ανήμπορου θεριού. Παίρνουν τον αυτοματισμό των ανακλαστικών εκείνων αντιδράσεων της ανημποριάς και της πτώσης.
Ταυτόχρονα αποτυπώνουν το μικρό πολιτικό της μέγεθος, καθώς και τη δραματική ανέχεια των ηθικών της πόρων.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο των ανακλαστικών κινήσεων της Ντόρας, δηλαδή των επιθανάτιων σπασμών της, συμπυκνώνονται, και ως εκ τούτου αποκτούν ευδιάκριτη καθαρότητα, όλα τα κοινωνικά και πολιτικά της χαρακτηριστικά. Φωτίζονται όλες οι γωνιές της προσωπικότητάς της και απαστράπτει όλος ο ιστορικός μητσοτακισμός, ο οποίος συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις: Αμοραλισμός, ιησουϊτισμός, μακιαβελισμός.
Πιο συγκεκριμένα:
1) Ανενδοίαστη παρουσίαση του μαύρου σαν άσπρου με τη γνωστή μητσοτακική ταχυδακτυλουργία…
2) Ασεβέστατη κακομεταχείριση όχι μόνο της πολιτικής ιστορίας, αλλά και των απόψεων των άλλων.
3) Χυδαίος καιροσκοπισμός σε όλα τα πολιτικά ζητήματα και στενόκαρδη μισαλλοδοξία απέναντι στους αντιπάλους της…
4) Πληθωρισμός από παλινωδίες και μικρολογία, συχνές, σκόπιμες παρανοήσεις κάθε αντίθετης ιδέας, προχειρότητα και ελαφρότητα στην εκλογή επιχειρημάτων και μανιακό κυνήγι της στιγμιαίας, με κάθε θυσία, εντύπωσης.
5) Συστηματική προσωποποίηση των ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών, ψεύτικος ριζοσπαστισμός, διαδοχική υποστήριξη των πιο αντίθετων απόψεων με την ίδια «απολυτότατη» πεποίθηση κάθε φορά.
6) Τέλεια έλλειψη πνεύματος αυτοκριτικής και ανενδοίαστη απόδοση στους άλλους όλων των δικών της ελαττωμάτων και ευθυνών…
Δεν δίστασε π.χ. να κατηγορήσει το Σαμαρά ότι επανδρώνει τους «μηχανισμούς» του με όλους αυτούς που ευθύνονται για την ήττα της Ν.Δ.!!!
Η «αρχιερέας» των μηχανισμών και ο κεντρικός ιστός (μητσοτακέικο) του πολυεδρικού μαφιόζικου «ιστού της Αράχνης», που χρόνια και συστηματικά υπονόμευε όλες της ηγεσίες της Ν.Δ. και σήμερα πρωταγωνίστησε στην συντριβή της Ν.Δ., αυτή, λοιπόν η «αρχιερέας» της δολοπλοκίας, κατηγορεί τους αντιπάλους της για «μηχανισμούς» και μεταθέτει τις ευθύνες της ήττας σε αυτούς…
Ο Μητσοτακισμός σε παράκρουση παραποίησης…
Και όσο το «ρεύμα» του αντιπάλου θα φουσκώνει τόσο και οι επιθανάτιοι σπασμοί της Ντόρας θα φωτίζουν όλες τις εφιαλτικές πτυχές της…
Πηγή
Αναρτήσεις
Η τρομοκρατία και η διαστρέβλωση που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στη ΝΔ είναι πρωτοφανής. Πριν αναφέρω το σχόλιό μου να δηλώσω ότι δεν είμαι οπαδός αυτου του κόμματος, αλλά με ενδιαφέρει η εξέλιξη της όλης διαδικασίας γιατί καθρεφτίζει ένα από τα μόνιμα καρκινώματα όλης της ελληνικής κοινωνίας, αυτό των υπόγειων μηχανισμών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλος λοιπόν ενεργά δραστηριοποιούμενος στο χώρο της ΝΔ μου ανέφερε το εξής: Παρά το γεγονός ότι θέλει να βγεί ο Σαμαράς και αυτός και άλλοι πολλοί σαν κι αυτόν στο κόμμα, θα ψηφίσει Μπακογιάννη, γιατί φοβάται ότι εάν βγεί ο Σαμαράς η ΝΔ θα διαλυθεί με την αποχώρηση της Μπακογιάννη. Στη συνέχεια μου αποκάλυψε ότι αυτό το σενάριο διαχέεται ευρέως στο κόμμα από συγκεκριμένους μηχανισμούς οι οποίοι ήδη "φακελλώνουν". Όταν του ανέφερα ότι αυτό στα δικά μου αυτιά ηχεί ως ξεκάθαρος εκβιασμός, απλά κούνησε το κεφάλι του και είπε να μην ξεχνούμε ότι ζούμε στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι αντίστοιχα σενάρια είχαν κυκλοφορήσει και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ όταν είχε τεθεί το θέμα της αρχηγίας μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου, που λειτούργησαν σαφώς προς όφελος του σημερινού πρωθυπουργού, με κάνει πραγματικά να ανατριχιάζω πλέον για το τί μας περιμένει ως λαός.
Η χώρα είναι έρμαιο μηχανισμών εντελώς. Η φεουδοκρατία στο απόγειο. Πως είναι δυνατόν να επιζήσουμε όταν σαν λαός επιλέγουμε εκείνες τις επιλογές που νομοτελειακά θα επιφέρουν τον εκ της ακινησίας θάνατο?
Μήπως να τα μαζεύουμε σιγά σιγά από τη χώρα για ξένα βουλεβάρτα? Η χώρα είναι πλέον στο χείλος της καταστροφής και δεν πρόκειται να βγει ποτέ. Χωρίς να ξέρω εάν όντως αξίζουν οι νέοι υποψήφιοι είναι δυνατόν να πάμε ποτέ μπροστά χωρίς να δοκιμάζουμε? Σε τελική ανάλυση μήπως η ελευθερία μας να μπορούμε να επιλέξουμε μας ενοχλεί και είναι βαριά? Μήπως τελικά την θέλουμε και την αναζητούμε τη σκλαβιά σαν λαός? Γιατί θα αρχίσω να πιστεύω ότι οι εχθροί μας οι Τούρκοι είναι αφάνταστα πιό προοδευτικοί από εμάς. Αποτινάζουν το φασισμό του κεμαλισμού με αργά αλλά σταθερά βήματα. Το που θα πάνε άγνωστο. Αλλά το δοκιμάζουν. Δεν φοβούνται σαν κι εμάς. Γιατί μάλλον δεν είναι δουλοπρεπείς σαν κι εμάς.