Η σιωπή των... συνενόχων

Η Βαγδατοποίηση της Ελλάδας

Του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Το χθεσινοβραδινό τρομοκρατικό χτύπημα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Κι εκείνοι που θα επιχειρήσουν να το εντάξουν, με τρόπο απλουστευτικό και βολικό για όλους, μέσα στο γενικό κλίμα της αναγεννημένης τρομοκρατικής δράσης της τελευταίας περιόδου, δε θα έχουν επιχειρήσει απλά να πουν στον Ελληνικό λαό τη μισή αλήθεια.
Αλλά θα προκαλέσουν γι ακόμη μια φορά τη νοημοσύνη του, με την άτσαλη και προκλητική προσπάθειά τους, να συγκαλύψουν τις πολιτικές τους ευθύνες που ισοδυναμούν με ηθική αυτουργία, για τα οπλισμένα χέρια των ασύδοτων δολοφόνων - τρομοκρατών.
Συμβολισμοί που δεν περνούν απαρατήρητοι
Το χθεσινό δολοφονικό χτύπημα, είχε συγκεκριμένα σημειολογικά χαρακτηριστικά τα οποία κανείς δε δικαιούται να παραβλέψει.
1. Ήθελε να δολοφονήσει αστυνομικούς. Οι δολοφόνοι βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας διψασμένοι για αίμα. Ήθελαν να δολοφονήσουν αστυνομικούς - δηλαδή εργαζόμενους Έλληνες πολίτες, δηλαδή παιδιά, γονείς ή αδέρφια μας - και γι αυτό κανείς μα κανείς δε δικαιούται πλέον να κοιμάται ήσυχος σ αυτή τη χώρα.
2. Ήθελε να δολοφονήσει εργαζόμενους Έλληνες πολίτες στην Ελληνική Αστυνομία, σε μια αστυνομία που κάποιοι φρόντισαν να στοχοποιήσουν επικίνδυνα τις προηγούμενες ημέρες.
Κι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ανώνυμοι.
Έχουν ονοματεπώνυμο και ως εκ τούτου έχουν και αυξημένη ευθύνη για τα λόγια τους και για τις πολιτικές τους παρεμβάσεις.
Και η αστυνομία στοχοποιήθηκε επικίνδυνα πρώτον δια στόματος πρωθυπουργού με την απερίσκεπτη στάση του αναφορικά με τα γεγονότα της Νίκαιας, και
δεύτερον με τη σκυτάλη που πήρε ο καθ ύλην αρμόδιος για την κοινωνική αναστάτωση υπουργός του, με τις απερίσκεπτες πρακτικές, τις επικίνδυνες δηλώσεις και τις κωμικοτραγικές συγνώμες του κατά τα γεγονότα των Εξαρχείων.
3. Οι δολοφόνοι επέλεξαν να χτυπήσουν την ημέρα που ο Ελληνισμός γιορτάζει το «ΟΧΙ» του. Το «ΟΧΙ» που κατοχύρωσε την υπόστασή του. Μια υπόσταση που οι δολοφόνοι δε τη θέλουν.
Την εχθρεύονται και την μισούν.
Γι αυτό και η μέρα που επέλεξαν δεν είναι καθόλου τυχαία, και το ξέρουν καλά οι ασχολούμενοι με τη δράση των τρομοκρατών, το πόσο ξεχωριστή σημασία έχουν οι συμβολισμοί στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους.
Κάποιοι έσπειραν ανέμους και θα θερίσουμε θύελλες
Αυτή η τρομοκρατική επίθεση που ήταν ταυτόχρονα και ολοφάνερα δολοφονική ως προς το σχεδιασμό της, είναι καρπός της ασυδοσίας των αδίστακτων εγκληματιών που κάποιοι φρόντισαν να ενθαρρύνουν με τις πολιτικές τους, με τους χειρισμούς τους, αλλά και με τη γενικότερη στάση τους.
Κι αυτούς τους ανέμους τους έσπειραν οι πρωτοβουλίες καλοπιάσματος της τσογλαναρίας, που ήταν καρπός της σοσιαλθολούρας του επανακάμψαντος υπουργού. Μιας σοσιαλθολούρας που πλέον αδυνατεί να κρύψει το εφιαλτικό της πρόσωπο, στο επικίνδυνο αντάμωμά της με τα αδίστακτα υπερεθνικά σχέδια των παγκοσνιοποιητών.
Αυτούς τους ανέμους τους έσπειραν οι επικίνδυνες δηλώσεις στοχοποίησης που απερίσκεπτα διατύπωσε ο - «επιτέλους» πρωθυπουργός - της χώρας. Δηλώσεις ανεύθυνες που διατυπώθηκαν χωρίς καν να μπει στον κόπο να συναισθανθεί το θεσμικό του ρόλο (Εκτός κι αν ήταν σκόπιμες πράγμα που τις καθιστά πολλαπλά επικίνδυνες, κι αυτό μέλλει να αποδειχτεί τις επόμενες ημέρες).
Αυτούς τους ανέμους τους ενδυνάμωσαν οι επικίνδυνες πρακτικές του εθνομηδενισμού που έχουν αλώσει την κυρίαρχη πολιτική σκέψη, γι αυτό και δεν είναι τυχαίο που φρόντισαν να ματώσουν μια από τις κορυφαίες στιγμές της εθνικής περηφάνειας του λαού μας.
Αυτούς τους ανέμους τους ενθάρρυναν οι επικίνδυνες σιωπές όλων εκείνων που υποκριτικά κόπτονται για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών.
Που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα να κινητοποιηθεί και να καταγγείλει τους στυγνούς εγκληματίες που θέρισαν Έλληνες πολίτες με ξενόφερτα καλάσνικωφ;
Που είναι ο ΛΑ.Ο.Σ τώρα να ξεφύγει από τις παραθυράτες δηλώσεις του αρχηγού του, και να απαιτήσει λαϊκό ξεσηκωμό με στόχο την άμεση ανακοπή αυτής της επικίνδυνης κατρακύλας;
Που είναι το ΠΑΜΕ τώρα να κινητοποιηθεί ξεσηκώνοντας την Αθήνα απαιτώντας στην πράξη την πολιτική και κοινωνική καταδίκη των αδίστακτων εγκληματιών;
Πως είναι δυνατόν να καίγεται η Αθήνα, να καίγεται η Ελλάδα ολόκληρη για τα στημένα περιστατικά του Άγιου Παντελεήμονα και της Νίκαιας, και τώρα που οι τρομοκράτες δολοφονούν να σιωπούν ένοχα οι πάντες και πριν απ όλους ο λαλίστατος ΣΥΡΙΖΑ;
Πως είναι δυνατόν να ξεσηκώνεται ολόκληρη η Αθήνα επειδή ο πυροβολισμός ενός μεθυσμένου γρατζούνισε το δάκτυλο ενός παιδιού στο Περιστέρι, και τώρα που οι τρομοκράτες δολοφονούν εν ψυχρώ Έλληνες αστυνομικούς, να υπάρχει απόλυτη σιωπή και το ΠΑΜΕ να οργανώνει κινητοποίηση για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των δήθεν δυστυχισμένων;
Τι θα γινόταν αλήθεια αν μια ντουφεκιά ενός μεθυσμένου έσπαγε ένα απλό τζάμι στο κτίριο του Περισσού;
Αυτή τη στιγμή θα γινόταν διαδήλωση στην Αθήνα.
Η διαδήλωση της Θεσσαλονίκης θα είχε γίνει ένα με την παρέλαση.
Και οι δηλώσεις του Μαίλη για τους δολοφόνους αντικομουνιστές θα έδιναν και θα έπαιρναν σε όλα τα κανάλια.
Ούτε αυτά τα γεγονότα δε συνιστούν ικανή και αναγκαία συνθήκη για μια εθνική ομοψυχία, ικανή να αποτρέψει άπαξ και δια παντός αυτά τα φαινόμενα, στέλνοντας σαφές μήνυμα στους εμπνευστές τους, πως θα βρουν απέναντί τους τον Ελληνικό λαό ενωμένο και αποφασισμένο να καταστεί ο πολιτικός τους τιμωρός;
Φαρισαϊσμός όλων και υποκρισία όλων σε όλο της το μεγαλείο... ΟΛΩΝ!!!
Μία επικίνδυνη σελίδα ανοίγει για την Ελλάδα
Κι αυτή η αλήθεια είναι αδιαμφισβήτητη.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει επιφορτιστεί με το καθήκον μιας καθολικότερης αποδόμησης της Ελληνικής κοινωνίας, και το επιχειρεί με τρόπο συστηματικό και απόλυτα μεθοδευμένο.
Κι αυτό που γευόμαστε σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα προεόρτια όσων δραματικών εξελίξεων μέλλει να δούμε να ξετυλίγονται την επόμενη περίοδο στον τόπο μας. Κι αυτό είναι κρίμα.
Τα υπόλοιπα κόμματα, αν δεν ψειρίζουν την μαϊμού, ασχολούνται με τον εαυτό τους, με τις συντεχνίες τους ή με τους κοινωνικούς τους κλακαδόρους, αδιαφορώντας ή και ενισχύοντας με τον τρόπο τους τους επικίνδυνους για την Ελλάδα νεοταξικούς σχεδιασμούς..
Ο Ελληνικός λαός είναι μόνος...
Απελπιστικά μόνος στο μεγάλο του καθήκον να πάρει στα χέρια τις τύχες του τόπου του.
Το πολιτικό σύστημα που έστησαν, δεν είναι πλέον σύμμαχός του, αλλά αναγορεύεται στον πιο επικίνδυνο αντίπαλο.
Ας αποτελέσουν αυτά τα τελευταία γεγονότα τη σπίθα για έναν καθολικό πολιτικό ξεσηκωμό, πριν οδηγήσουν όλοι αυτοί τον τόπο μας, σε μια πορεία που δε θα υπάρχει πλέον επιστροφή.
Η επικοινωνιακή καταιγίδα πέρασε, και τα ερείπια που αφήνει πίσω της άρχισαν να κάνουν με αίμα και τρόπο εφιαλτικό την εμφάνισή τους.
Και ο Νοέμβρης είναι μπροστά.
Αυτή θα είναι η Ελλάδα του αύριο αν σήμερα δεν αφυπνιστούμε.
Αυτή θα είναι η Ελλάδα του αύριο αν σήμερα κιοτέψουμε, αν διστάσουμε, αν δεν τολμήσουμε να επιβάλουμε έναν διαφορετικό πολιτικό λόγο, μια διαφορετική πολιτική πρόταση, αν δεν μετατρέψουμε την ελπίδα και την προσδοκία σε βιώσιμη προοπτική.
Τα επικοινωνιακά τους τεχνάσματα άρχισαν να γκρεμίζονται και θα σαρωθούν τις επόμενες μέρες υπό το βάρος των απερίσκεπτων και επικίνδυνων επιλογών τους.
Έχουμε χρέος τιμής να μην επιτρέψουμε την Βαγδατοποίηση της πατρίδας μας.
Να μη διστάσουμε.
Να μη δειλιάσουμε.
Να μη μας κυριεύσει η αναβλητικότητα και η λογική του «κάτσε να δούμε τι θα γίνει»
Το ρεαλισμό τον οφείλουμε στον εαυτό μας και στον τόπο μας.
Και ο ρεαλισμός λέει με λόγια απλά και ξεκάθαρα τις απλές και αυτονόητες αλήθειες.
Ο «θρίαμβος» τους είναι απλώς ένα καλοστημένο παραμύθι.
Ένα παραμύθι που το έστησαν κάποιοι καλοπληρωμένοι απ τον ιδρώτα μας άνθρωποι, για να καθηλώσουν και να μετατρέψουν όλους εμάς σε κολασμένους στην ίδια μας την πατρίδα.
Ας μην παραδώσουμε τα τομάρια μας και τις ψυχές μας βορά στους ανομολόγητους σχεδιασμούς τους.
Η καλοαναθρεμένη παρεούλα που της ανάθεσαν οι κοψοχέρηδες να μας κυβερνά, δεν αφήνει να την αγγίξουν οι δικές μας αξίες και τα δικά μας τα όνειρα.
Η επιλογή τους είναι να ταυτίζονται και να εμπνέονται από τους ισχυρούς της γης, και σ αυτή τη διαδρομή δε θα είναι συνοδοιπόροι με τους κολασμένους αυτού του τόπου.
Και όσοι από αυτούς έχουν παρελθόν, αυτό το παρελθόν δε μας έκανε υπερήφανους ως Έλληνες (Παπανδρέου, Δρούτσας, Πάγκαλος κλπ κλπ κλπ).
Κι αν σωστά λένε πως το παρελθόν του καθένα αποτελεί εγγύηση για το μέλλον. τότε μαύρο μέλλον περιμένει τον τόπο μας και τα πρώτα σημάδια έκαναν ήδη απειλητική την εμφάνισή τους.
Αν δεν αντισταθούμε τώρα, το αύριο ίσως να μη μας δώσει ποτέ ξανά την ευκαιρία να το κάνουμε.
Ιδού η Ρόδος και ιδού και η ανάγκη ανάληψης συγκεκριμένων πρωτοβουλιών.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση