Τι Αστυνομία θέλετε;

Στην διελκυστίνδα της σύγχρονης βλακείας...

Με αφορμή την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και της επανεμφάνισης σε πολύ πιο επικίνδυνη μορφή της τρομοκρατίας, πολιτικοί και τηλεοπτικοί «αναλυτές» έχουν αποδυθεί σε ένα κωμικοτραγικό σήριαλ, σχετικά τον εκσυγχρονισμό της Αστυνομίας, ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.
Η όλη ρητορική και ο προβληματισμός επικεντρώνεται στο «πως πρέπει να είναι η Αστυνομία», «τι Αστυνομία θέλουμε», κλπ. Ερωτήματα τα οποία έκαναν οι ανθρώπινες κοινωνίες στην αυγή του πολιτισμού, όταν προσπαθούσαν να επιβάλουν τάξη και νόμο στην ζούγκλα του πρωτογονισμού. Εμείς, εν έτει 2009, αρχίζουμε να συζητούμε αν καν πρέπει να υπάρχει η Αστυνομία!
Αυτή η διελκυστίνδα της βλακείας, που από την μια μεριά δεν θέλουμε να βλέπουμε την Αστυνομία και από την άλλη να απαιτούμε άκρα τάξη και ασφάλεια, έχει οδηγήσει στο εξής εξωφρενικό φαινόμενο: όταν η Αστυνομία ενεργεί και συλλαμβάνει, χαρακτηρίζεται «φασιστική», «δολοφονική», «υπερβολική», «προκλητική» κλπ. Όταν η Αστυνομία δεν επεμβαίνει, είναι «άχρηστη», «ανεκπαίδευτη», «ανοργάνωτη», «ανύπαρκτη» κλπ. Οι λύσεις που προτείνονται είναι αόριστες, ανέφικτες και έρχονται σε αντίθεση ακριβώς με την ρητορική περί υπερβολικής αστυνόμευσης και κινδύνου της δημοκρατίας.
Κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια, ότι το πρόβλημα της εγκληματικότητας και τρομοκρατίας δεν είναι μια «κακή» Αστυνομία, αλλά μια «κακή» πολιτεία, συμπεριλαμβανομένων των εκάστοτε κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων. Σίγουρα, μια ποιοτική αναβάθμιση της Αστυνομίας είναι απαραίτητη, αλλά δεν βρίσκεται εκεί, ή μόνον εκεί, η λύση του προβλήματος. Άλλωστε και οι όποιες ελλείψεις της Αστυνομίας, στις κυβερνήσεις που την έφτιαξαν οφείλονται.
Το πρόβλημα είναι η ασύδοτη μεταναστευτική πολιτική και η ανοχή στον χώρο των αναρχικών-τρομοκρατών, από τις κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα, καθώς και η υποστήριξη που αυτοί χαίρουν από ύποπτες οργανώσεις με διασυνδέσεις με κέντρα του εξωτερικού. Σε οποιοδήποτε βαθμό εκσυγχρονισμού και να φτάσει η Αστυνομία, δεν θα υπάρξει λύση, αν οι αστυνομικές δυνάμεις δεν θα μπορούν να δράσουν όπως πρέπει ή αν καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα με διαστάσεις που υπερβαίνει τις αριθμητικές τους δυνατότητες.
Επομένως, αφενός, πρέπει να αποφασιστεί ότι θα τερματιστεί η αχαλίνωτη παρουσία και συνεχιζόμενη εισροή αλλοδαπών στην χώρα, και αφετέρου ότι οι κουκουλοφόροι είναι ανάγκη να εκλείψουν, ως ένα σκοτεινό παράκεντρο εξουσίας τοπικών και ξένων συμφερόντων. Αν αυτά δεν εξασφαλιστούν, τότε κάθε λύση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Σε περίπτωση που διατηρηθούν οι παρούσες συνθήκες, ένας «εκσυγχρονισμός» της Αστυνομίας δεν μπορεί παρά να απαιτήσει μια τεράστια αριθμητική επέκταση, ώστε να καλυφθούν όλες οι αστικές περιοχές. Αυτό όμως σημαίνει ανάγκη για μεγάλους αριθμούς κατάλληλου προσωπικού και, ως εκ τούτου, τεράστιο κόστος. Όμως, υπάρχει οικονομική κρίση, ενώ, ήδη, το υπάρχον προσωπικό έχει μεγάλα προβλήματα αξιοπιστίας. Αλλά και στην περίπτωση που εξασφαλιστούν οι οικονομικοί πόροι και το μέγεθος της αναγκαίας Αστυνομίας, είναι βέβαιο ότι η αντιπαράθεση με αδίστακτους ένοπλους εγκληματίες θα φέρει έναν πραγματικό πόλεμο μέσα σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες, κάτι που ήδη βιώνουμε με έντονο ρυθμό.
Αντί αυτών, προτιμότερο θα ήταν να απελαθούν από την Ελλάδα οι λαθρομετανάστες, και να παραμείνουν οι νόμιμοι και όσοι χρειάζονται και μπορούν να εργαστούν. Αυτό αυτομάτως θα αυξήσει την ασφάλεια τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους νόμιμους αλλοδαπούς, ενώ θα αποσοβήσει και εθνικούς κινδύνους. Υπό αυτές τις συνθήκες, μια ποιοτικά αναβαθμισμένη Αστυνομία όχι μόνον θα επαρκεί αλλά και θα περισσεύει.
Από την άλλη μεριά, αντί να οχυρωνόμαστε κατά της τρομοκρατίας, θα ήταν προτιμότερο να επιτεθούμε στους τρομοκράτες. Αντί να είναι ακίνητοι στόχοι οι αστυνομικοί, να γίνουν στόχοι οι τρομοκράτες και οι υποστηρικτές τους. Η Αστυνομία έχει αποδείξει ότι, όταν της το επιτρέπουν, μπορεί σε ελάχιστο χρόνο να είναι άκρως αποτελεσματική. Την επιθετική στάση στην τρομοκρατία διδάσκουν πλείστες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, πολύ πιο δύσκολες από την ελληνική. Σε αυτές (όπως π.χ. Βόρειος Ιρλανδία) υπήρχε όντως πολιτικό πρόβλημα, και έπρεπε η αντιτρομοκρατική εκστρατεία να συνοδεύεται και από πολιτική λύση.
Στην Ελλάδα η τρομοκρατία είναι «ξένο σώμα», που εκφράζει έναν ανθελληνικό περιθωριακό χώρο, ο οποίος διασυνδέεται με μυστικά κέντρα και υπηρετεί ξένα συμφέροντα. Επομένως, η εξάλειψη των τρομοκρατών θα οδηγήσει και στην εξάλειψη του προβλήματος.
Δημήτρης Πατσουλές

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση