Εξωτερική πολιτική χωρίς εθνική στρατηγική

Δόγμα Ντόρας: Όσα έρθουν και όσα... πάνε!!!

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Στάινμπεργκ στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα εξέφρασε την ιδιαίτερη ανησυχία του για την κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και πρότεινε ότι ο καλύτερος τρόπος για την επίλυση του προβλήματος είναι η «απευθείας διπλωματία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία».
Ποια είναι όμως η διπλωματία που εφαρμόζει η Ελλάδα και πόσο αποτελεσματική είναι όταν η Τουρκία ζητά μόνο διάλογο για τις υπερπτήσεις των μαχητικών της στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι;
O Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου στην συνάντηση του με την Ελληνίδα ΥΠΕΞ στο περιθώριο της συνόδου μιλώντας επίσης ωσάν η Ελλάδα να είναι υπεύθυνη για την ένταση στο Αιγαίο τόνισε ότι δεν πρέπει να κυριαρχούν στην καθημερινή ατζέντα αυτά τα θέματα.
Δεν είναι δυνατόν να επιδεικνύουμε με καμάρι πόσο φιλικοί είμαστε απέναντι στη γείτονα χώρα όταν αυτή παραβιάζει καθημερινά τον εθνικό εναέριο χώρο μας. Οι τουρκικές αμφισβητήσεις στους Διεθνείς Οργανισμούς NATO ,EE IMO ICAO,EUROCONTROL ,COSPAS-SARSAT δείχνουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της Ελλάδας στους Διεθνείς Οργανισμούς ενώ αδυνατεί να συμβαδίσει με τις διεθνείς εξελίξεις επειδή της λείπει η Εθνική Στρατηγική. Με τον όρο «Εθνική Στρατηγική» εννοούμε την ύπαρξη συμφωνημένης και καταγεγραμμένης θέσης όλων των πολιτικών δυνάμεων επί των μεγάλων θεμάτων πολιτικής εθνικού επιπέδου προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της ασφαλείας της Ελλάδας.
Αποκτάται με αυτή μία σταθερή γραμμή πλεύσης για την εκάστοτε κυβέρνηση, χωρίς να την εγκλωβίζει από πλευράς τακτικής και μεθόδων που θα ακολουθήσει παρά μόνο στο ότι δεν θα μπορεί να ξεφύγει από την προσυμφωνημένη τηρητέα θέση. Μία θέση, που θα οριοθετεί το κάθε μείζον εθνικό θέμα πέραν του οποίου ουδείς δικαιούται να προβαίνει σε διαπραγμάτευση, πολύ περισσότερο σε παραχώρηση.
Η εθνική στρατηγική δεν ζητά να υποκαταστήσει την άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Αυτή είναι ένα συμφωνημένο γενικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορεί άνετα να κινείται η εξωτερική πολιτική, εφαρμόζουσα μεθόδους και τακτικές που κρίνει κατάλληλες και αποτελεσματικές για την επίτευξη των εθνικών στόχων, αυτών που η εθνική στρατηγική θα έχει προσδιορίσει. Η εξωτερική πολιτική βοηθάτε παρά εμποδίζεται από την ύπαρξη εθνικής στρατηγικής.
Χρησιμοποιεί όλη την ποικιλία των μέσων της και ασφαλώς τη διπλωματία της, χωρίς περιορισμούς, προσπαθώντας βέβαια να μη ξεφύγει από τα γενικά πλαίσια της εθνικής στρατηγικής. Τέλος, ως προς το περιεχόμενο της εθνικής στρατηγικής μπορούν να διατυπωθούν πολλά όπως η ανάλυση πολιτική, γεωπολιτική και διεθνολογική του περιβάλλοντος χώρου εγγύτερου και ευρύτερου, οι προς επιδίωξη εθνικοί στόχοι για την υπεράσπιση των συμφερόντων και της ασφαλείας.
Προσδιορίζονται επίσης και ιεραρχούνται οι κίνδυνοι κατά της ασφαλείας, της ακεραιότητας και της απρόσκοπτης πορείας της χώρας και καταγράφονται τα μέσα και οι προσφορότεροι τρόποι αντιμετώπισής τους. Εντοπίζονται οι αδυναμίες αλλά και οι δυνατότητές και υποδεικνύονται τρόποι εξάλειψης των πρώτων και εκμετάλλευσης των δεύτερων για την υπηρέτηση των εθνικών στόχων.
Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριληφθεί στην Εθνική Στρατηγική είναι η καταγραφή του στίγματος της Ελλάδας μέσα στην πορεία της ανθρωπότητας και η θέλησή της να επιβιώσει και να συνεχίσει να διαδραματίζει θετικό ρόλο μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Χρήστος. Κουτσογιαννόπουλος
Ταξίαρχος(εα)
Πρώην Δντής Διεθνών Σχέσεων ΥΠΕΘΑ
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση