Οι Πομάκοι σε αδιέξοδο…

Η ανυπαρξία των Ελληνικών κυβερνήσεων

τους στέλνει στην αγκαλιά της Άγκυρας

Ακόμη και οι παραδοσιακές στολές των Πομάκων δεν έχουν
καμία απολύτως σχέση με τις παραδοσιακές φορεσιές των Τούρκων

Η μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Θράκης, είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, πλέον, στους περισσότερους Έλληνες, αλλά συνεχίζει να αγνοείται από την Ελληνική Πολιτεία!
Το πρόσφατο δημοσίευμα-έκθεση (κατά παραγγελία) της κυρίας Μακ Ντούγκαλ, μέσα από το οποίο έγινε μία αμυδρή προσπάθεια σύγχυσης και εμφάνισης της κοινότητας των Πομάκων ως εθνικής μειονότητας, στάθηκε αφορμή για μία ορθή και όχι στοχευμένη (εκ του πονηρού) προσέγγιση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες Πομάκοι (όπως οι ίδιοι υπερήφανα δηλώνουν).
Για να κατανοήσει, ο καλοπροαίρετος μελετητής, την σημερινή πραγματικότητα (και όχι την πλασματική ή την διαστρεβλωμένη πραγματικότητα που η κυρία Μακ Ντούγκαλ και άλλοι τραγελαφικοί υπηρετούντες ανθελληνικών σκοπιμοτήτων προσπαθούν διακαώς να επιβάλλουν), οφείλει να γνωρίζει κάποια χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής αυτής της πληθυσμιακής (και όχι εθνικής) κοινότητας.

Οι Πομάκοι, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα αλλά Έλληνες στη συνείδηση, είναι κάτοικοι της οροσειράς της Ροδόπης και μέχρι σήμερα ο κύριος οικονομικός πόρος διαβίωσής τους είναι η μονοκαλλιέργεια καπνού και ελάχιστα η κτηνοτροφία. Πληθυσμός κατ’ εξοχήν ευγενικός, καλοπροαίρετος, εργατικός, που κυνηγήθηκε και εξισλαμίσθηκε βίαια από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και οικογενειακό σύστημα πατριαρχικό, τα τελευταία χρόνια και λόγω οικονομικών πιέσεων ο ανδρικός πληθυσμός αναγκάσθηκε να αναζητήσει εργασία στην υπόλοιπη Ελλάδα (οικοδομικές εργασίες) αλλά και στο εξωτερικό (ναυτιλία και κατασκευές).
Η «μπάρα» που υπήρχε και που δημιουργούσε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, εδώ και 23 χρόνια έπαψε να υπάρχει, με αποτέλεσμα το άνοιγμα της μέχρι τότε κλειστής κοινωνίας (και οικονομίας) των Πομάκων. Οι πιέσεις μέσω της θρησκείας του Ισλάμ που ασκούσε η Άγκυρα αλλά και το ταυτόχρονα κακό πρόσωπο της Ελληνικής πολιτείας, άρχισαν να αντικαθίστανται από την καλοπροαίρετη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών που υποδέχθηκαν θερμά τους συμπολίτες τους Πομάκους και τους συμπεριέλαβαν άμεσα στις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες του τόπου (Ξάνθη και Κομοτηνή).
Η συναναστροφή αυτή αν και αντιμετωπίστηκε με μία αρχική (και δικαιολογημένη) καχυποψία από την πλευρά των Πομάκων, γέννησε μία σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης την οποία διακαώς το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής επιθυμεί να καταστρέψει με επιχειρήματα του παρελθόντος, με πρόσχημα την θρησκεία, αλλά και με την σύμπλευση της Ελληνικής Πολιτείας που αρνείται πεισματικά να προσφέρει στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, δυσκολεύοντας τόσο τους χριστιανούς όσο και τους μουσουλμάνους (και φυσικά και τους Πομάκους) κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Θράκης. Ο πακτωλός χρημάτων που διατίθενται από την πλευρά της Τουρκίας, με μορφή δανείων για την ανέγερση νέων κατοικιών (νέες απαιτήσεις λόγω εκσυγχρονισμού τρόπου ζωής), για την εκπαίδευση των νέων Πομάκων στην Τουρκία (δωρεάν), για θέματα υγείας (νοσηλεία σε νοσοκομεία της Τουρκίας), λειτουργεί ως μαγνήτης που «εξαναγκάζει» σε, τουλάχιστον, σοβαρούς προβληματισμούς τους Πομάκους. Η ύπαρξη της Ελληνικής Πολιτείας, στα ίδια ζητήματα-προβλήματα, είναι δυστυχώς σχεδόν (τραγικά) μηδενική…
Οι Πομάκοι, αρνούνται πεισματικά (για τους δικούς τους λόγους) να αποδεχθούν την Τουρκοποίησή τους και η Ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να τους πιέζει αρνητικά!!! Σε μία χρονική περίοδο σημαντικής οικονομικής κρίσης και ανεργίας, σε μία περίοδο που η μονοκαλλιέργεια του καπνού δημιουργεί τεράστια οικονομικά προβλήματα στους Πομάκους, σε ένα κομβικό ιστορικό σημείο μίας Βαλκανικής που ταράσσεται από «εθνοτικές» διαμάχες, οι Πομάκοι συνεχίζουν να τολμούν και προσπαθούν να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στις οικογένειες και στα παιδιά τους, μετακινούμενοι προς τις πεδινές περιοχές και αρνούμενοι πεισματικά να αποδεχθούν την γκετοποίηση που επιθυμεί να τους επιβάλει η Τουρκία. Οι νέες ανάγκες, του νέου και σύγχρονου τρόπου ζωής, γίνονται σημείο εκμετάλλευσης των διαφόρων πληρωμένων πρακτόρων του Τουρκικού Προξενείου, που προσεγγίζουν πλέον με καθαρά οικονομικά «βοηθήματα», προσπαθώντας να δελεάσουν (ελλείψει της Ελληνικής Πολιτείας-κυβέρνησης), να προσεγγίσουν και τελικά να ανακατευθύνουν τον Πομακικό πληθυσμό, εμφανιζόμενοι ως σωτήρες και ως οι μοναδικοί που ενδιαφέρονται πραγματικά γι αυτούς.
Οι Πομάκοι δεν βρίσκονται σε κλοιό, αλλά σε μία μέγγενη που τους πιέζει αφόρητα προς το ίδιο αποτέλεσμα: την Τουρκοποίησή τους. Και δυστυχώς, η μία πλευρά της μέγγενης είναι οι Ελληνικές κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής) που με την αδιαφορία και την ανυπαρξία τους οδηγούν τους Πομάκους (που δηλώνουν Έλληνες) προς την αγκαλιά της Άγκυρας…
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία η συμπεριφορά της Άγκυρας, που είναι γνωστή και αναμενόμενη. Μεγάλη όμως σημασία έχει ποιές είναι (και εάν υπάρχουν) οι αντιδράσεις των δικών μας κυβερνήσεων...
(συνεχίζεται)

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση