Οι λεκτικοί «κεραυνοί» στην Άγκυρα και η ελληνική στρατηγική

Οι δημόσιες δηλώσεις του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών ενώπιον του Τούρκου ομολόγου του μέσα στο προεδρικό μέγαρο της Άγκυρας, με τις οποίες με ξεκάθαρα λόγια αποτυπώθηκαν οι θέσεις της Ελλάδας έναντι της τουρκικής παράνομης επεκτατικότητας, πέραν του γεγονότος ότι αφίστανται από τη συνήθη τακτική των Ελλήνων αξιωματούχων, υπό τη σκιά του φοβικού συνδρόμου, καταδεικνύουν το πραγματικό εύρος των κινδύνων του Ελληνισμού από τον τουρκικό αναθεωρητισμό.

Η εικονική αναδίπλωση της Άγκυρας το τελευταίο διάστημα για προφανείς λόγους σκοπιμότητας, ενόψει των στόχων της να εξασφαλίσει σημαντικούς πόρους από την Ε.Ε. για την αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων της τουρκικής οικονομίας, έδωσε την ευκαιρία σε μεγάλο τμήμα του εγχώριου προσωπικού και σε διάφορους φορείς (βλ. ΕΛΙΑΜΕΠ) να επανέλθουν στη συνήθη ρητορική τους περί της ανάγκης συμβιβασμού της Ελλάδος με την Τουρκία.

Πλην όμως είναι πλέον ορατή και σε κάθε αδαή η τουρκική ατζέντα των επιθετικών επιδιώξεων σε όλο το φάσμα των εθνικών θεμάτων μας στον άξονα Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου – Ανατολικής Μεσόγειου. Τυχόν συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για τα θέματα αυτά (μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, 12 μίλια, ΑΟΖ, Κυπριακό) που αφορούν βασικά ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι βέβαιον ότι θα οδηγήσουν στη φινλανδοποίηση της χώρας. Ως εκ τούτου δικαιώνονται αυτοί που είχαν εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για τη χρησιμότητα των διερευνητικών συνομιλιών στην παρούσα συγκυρία, αλλά και για το ταξίδι Δένδια στην Άγκυρα, αφού είναι πρόδηλο ότι τα θέματα αυτά εργαλειοποιούνται από την Τουρκιά, προκειμένου να εμφανίσει ένα διαφορετικό μετριοπαθές πρόσωπο έναντι της Δύσης για την επίτευξη των στόχων της.

Και αυτό γιατί ήταν φανερό από τις πρόσφατες εξτρεμιστικές δηλώσεις Ερντογάν περί γεωτρήσεων στις περιοχές που καλύπτονται από το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο ότι η επίσκεψη Δένδια ήταν στρωμένη με καρφιά και ότι θα χρησιμοποιούνταν ως ένα ακόμα εργαλείο από τον Ερντογάν για να στείλει το μήνυμα προς την Ε.Ε. και τις Η.Π.Α., ότι η Τουρκία κάνει τα πάντα για να γεφυρώσει το χάσμα με τη Ελλάδα. Παράλληλα, είχε ως σκοπό να αποστείλει μήνυμα και προς τις όμορες χώρες (Αίγυπτος κ.λπ.), με τις οποίες επιχειρεί επαναπροσέγγιση, ότι η Τουρκία είναι παράγοντας σταθερότητας, αφού και έναντι της Ελλάδας δείχνει την απαιτούμενη «γενναιοδωρία». Προς αυτή την κατεύθυνση αποσκοπούσε η ξαφνική και απρόσμενη συνάντηση του Ερντογάν με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών.

Επρόκειτο δηλαδή για ένα καλοστημένο επικοινωνιακό τουρκικό σχέδιο, που διαλύθηκε από την οφειλόμενη αντίδραση Δένδια απέναντι στην τουρκική πανουργία και πίεση. Από τη μια μεριά δηλαδή να θέτουν στο τραπέζι το σύνολο των παράνομων και εξωφρενικών απαιτήσεών τους και από την άλλη να εμφανίζονται ως ειρηνοποιοί !!!

Ανεξαρτήτως των όποιων τουρκικών αντιδράσεων, για τις οποίες ήδη οι προαναφερόμενοι κύκλοι στην Ελλάδα, όπως και διάφορα ΜΜΕ, άρχισαν να κινδυνολογούν, το κρίσιμο για τη χώρα είναι η ανάγκη σύνθεσης και εφαρμογής μιας συνεκτικής εθνικής στρατηγικής αποτροπής και η καλλιέργεια ισχυρών πολιτικών και αμυντικών συνεργασιών μέσα από μια πολύπλευρη εξωτερική πολιτική.

Ειδικά ως προς τις τελευταίες, για μια ακόμα φορά πρέπει να τονιστεί ότι απαιτείται η άμεση σύναψη ελληνο-γαλλικής συνεργασίας πριν απωλεστεί αυτή η μοναδική ευκαιρία για ισότιμη αμυντική συνεργασία λόγω των αμοιβαίων συμφερόντων των δύο χωρών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Είναι πλέον καιρός να παρακαμφθούν οι υπόγειες και σταθερές πέσεις από το γερμανικό παράγοντα λόγω της οικονομικής ισχύος της Γερμανίας στην Ε.Ε. και των πολιτικών και άλλων εξαρτήσεων μεγάλου τμήματος της εγχώριας πολιτικής σκηνής από αυτήν, αφού είναι βέβαιο ότι η Γερμανία διαχρονικά έχει χρίσει την Τουρκία ως θεματοφύλακά της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με τα μείζονα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.

Συμπερασματικά, η οφειλόμενη θετική αντίδραση Δένδια στη Άγκυρα, για να μην αποτελέσει ένα απλό λεκτικό πυροτέχνημα, που μπορεί να έχει περαιτέρω αρνητικές συνέπειες, θα πρέπει να αξιοποιηθεί ως ρήγμα στο φοβικό σύνδρομο που χαρακτηρίζει την εσωτερική πολιτική σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό όμως προϋποθέτει την εφαρμογή σοβαρής εθνικής πολιτικής στον διεθνή χώρο, αξιοποιώντας τις σημερινές ρευστές ανακατατάξεις που απειλούν ανά πάσα στιγμή, όπως για παράδειγμα το Ουκρανικό, να ανατρέψουν πολλές φαινομενικές ισορροπίες.

Απαιτείται ακόμα η ισχυροποίηση της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας με την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων με αποκλειστικά κριτήρια τα εθνικά συμφέροντα, η άμεση επαναλειτουργία της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και γενικά η αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος έναντι του παρασιτισμού, ο οποίος κυριαρχεί και τη διαλύει.

Γεωργίου Παπασίμου

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση