Μπορεί ο πρέσβης Παύλος Αποστολίδης να παραμείνει στην θέση του;

Την επομένη της απάντησης Κώστα Καραμανλή στον Κώστα Σημίτη η εφημερίδα-ναυαρχίδα της κεντροδεξιάς παράταξης στο σημερινό (09/04) πρωτοσέλιδο κύριο Άρθρο της κάνει λόγο για …. «αναβίωση παλιάς πολιτικής βεντέτας»!

Η δε κυβερνητική εκπρόσωπος (προερχόμενη από την εφημερίδα-ναυαρχίδα της κεντροδεξιάς) εκτός του ότι συμπεριέλαβε τον όρο «θαλάσσιες ζώνες» στις διαφορές μας με την Τουρκία (δηλαδή και τα χωρικά ύδατα) απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στον Κώστα Καραμανλή.

Κάνοντας κλικ εδώ μπορείτε να δείτε ποιο είναι το βιβλίο με τον τίτλο «Η στρατηγική του Ελσίνκι» στο οποίο ο Κώστας Σημίτης μαζί με άλλους επτά «επί μέρους συγγραφείς» αναλύουν την στρατηγική του Ελσίνκι σε αυτό τον συλλογικό τόμο των μόλις 232 σελίδων (από τον ιστορικό εκδοτικό οίκο Ι. Σιδέρη).

Αλλά ίσως δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς και τις 232 σελίδες για να αντιληφθεί ότι στην ουσία πρόκειται για πολιτικό «μανιφέστο σημιτισμού».

Και επειδή τα «μανιφέστα» εκφράζουν πολιτικές θέσεις με σκοπό αυτές να μετουσιωθούν σε πολιτικές πράξεις, το «μανιφέστο σημιτισμού» (Σημίτης και οι άλλοι επτά που το συνυπογράφουν) είναι αντίθετο προς πάγιες και διαχρονικές εθνικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας στα ζητήματα της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας.

Στο «μανιφέστο σημιτισμού» το Ελσίνκι θεωρείται (από τον Παναγιώτη Τσάκωνα που είναι ο επιμελητής της έκδοσης) «η πλέον επιτυχημένη στρατηγική της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας» και «μία από τις ελάχιστες φωτεινές στιγμές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της μεταπολίτευσης».

Ναι, το Ελσίνκι που έδινε την δυνατότητα στην Τουρκία να προσφύγει μονομερώς στην Χάγη εναντίον της Ελλάδας για «συνοριακές διαφορές», δηλαδή για να αμφισβητήσει την εθνική κυριαρχία μας.

Στο ίδιο «μανιφέστο σημιτισμού» το Ελσίνκι θεωρείται ως η επόμενη «φωτεινή στιγμή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γι’ αυτό, άλλωστε, ο συλλογικός τόμος-«μανιφέστο σημιτισμού» εκδόθηκε και στην επέτειο των 40 ετών από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά και στην επέτειο των 200 ετών από την ελληνική επανάσταση προκειμένου η Ελλάδα να «υποτάξει τα φοβικά της σύνδρομα» , να εγκαταλείψει την «αυτιστική πολιτική της αδράνειας και ακινησίας του παρελθόντος» και να ακολουθήσει το «παράδειγμα της στρατηγικής του Ελσίνκι».

(Όλα τα παραπάνω αναφέρονται στην περιγραφή-description του συλλογικού τόμου των Σημίτη+7 και μπορείτε να τα διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ)

Σε αυτό , λοιπόν, το «μανιφέστο σημιτισμού» (Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, Οτσαλάν) απάντησε ο Κώστας Καραμανλής και σήμερα η εφημερίδα-ναυαρχίδα της κεντροδεξιάς αποκαλεί αυτήν την πολιτική και (κυρίως!) εθνική κίνηση του πρώην πρωθυπουργού ως «αναβίωση παλιάς πολιτικής βεντέτας».

Αλλά το Κύριο Άρθρο (editorial) είναι απολύτως εύστοχο στον τίτλο του: «Δύο σχολές».

Πράγματι υπάρχουν δύο σχολές. Η σχολή του «σημιτισμού» και η σχολή που εξέφρασε με την πολιτική παρέμβασή του ο Κώστας Καραμανλής.

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει αν τελικά η κυβέρνηση δεν επιλέξει τον «σημιτισμό» αλλά τις πάγιες εθνικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας στις οποίες αναφέρονται σήμερα 11 βουλευτές της σε άλλο πρωτοσέλιδο.

Γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να παραμείνει στην θέση του ο επικεφαλής της ελληνικής πλευράς στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία πρέσβης Παύλος Αποστολίδης.

Ο Παύλος Αποστολίδης συνυπογράφει το «μανιφέστο σημιτισμού» αφού είναι μαζί με τον Κώστα Σημίτη ένας από τους 7 άλλους συγγραφείς οι οποίοι συνέγραψαν τον συλλογικό τόμο (μαζί, μεταξύ άλλων, με τους Χρήστο Ροζάκη και με τον… ΓΑΠ!).

Αργύρης Ντινόπουλος
Δημοσιογράφος, πρώην υπουργός Εσωτερικών 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση