Τα δώδεκα μίλια πλέον δεν φτάνουν

Χρειάζονται και άλλα πολλά μέτρα θαρραλέας πολιτικής

Ποια είναι τα δύο νέα μέτρα, για την υπεράσπιση της ιστορικής και πολιτισμικής μας κεντρικότητας, στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το βάψιμο της Ανατολικής Μεσογείου, με γκρίζο χρώμα, είναι made in Athens.
Τα δύο Τουρκικά σεισμογραφικά, πέραν των ερευνών, προωθούν την καταπάτηση της Ανατολικής Μεσογείου

Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός

Μπορεί να μην είναι γνωστή η εξέλιξη με την πορεία των Τουρκικών ερευνών για την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή, όμως, αν μη τι άλλο, όφειλε να είναι γνωστή στους εκ της ημεδαπής πολιτικής αρμοδίους, η προώθηση καταπάτησης εκ μέρους της Τουρκίας, θαλάσσιου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου. Μια πρώτη υποψία υπήρξε από καιρό, όταν Τουρκικοί χάρτες αποτύπωναν τη “δεσμευμένη” περιοχή για τις “έρευνες”.

Δεν μιλάμε απλά και μόνο για το γκριζάρισμα, γιατί η λέξη κλειδί είναι η καταπάτηση, η οποία και οδηγεί στην εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα και με το προηγούμενο της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

Ο ναυτικός Αττίλας, μετά των ερευνητικών και των πολεμικών του σκαφών, εφαρμόζει τα σχέδια, χωρίς κάποια ουσιαστική απάντηση από την Ελληνική πλευρά, με απώτερο στόχο τη μετατροπή της συγκεκριμένης θάλασσας, σε μια απέραντη και θαλάσσια κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο.

Από την πλευρά της η Ελλάδα έκανε μόνον εκείνα που δεν μπορούσε να μην κάνει. Μιλώ για τη ζώνη αποκλεισμού από το Πολεμικό ναυτικό στα 6 μίλια από το Καστελόριζο, και όχι στα 12, ως όφειλε. Και που αυτό θα έκανε κάθε χώρα που σέβεται την ιστορία και τον εαυτό της, μετά των προνοιών του δικαίου της θάλασσας. Όσο ως προς τα υπόλοιπα, έβλεπε τα πλοία να περνούν, -όπως κάποιοι άλλοι έβλεπαν τα τρένα να περνούν- παρατηρώντας από μακριά τη μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου, σε τεράστια Τουρκική λίμνη, μετά του κάθε μορφής ενάλιου πλούτου.

Και δεν πρόκειται για διαδικασία χρησικτησίας, όπως διατείνονται κάποιοι, αφού επί δημοσίου αυτή δεν νοείται, πόσο μάλλον επί του διεθνούς δημοσίου. Για να είμαστε ακριβείς πρόκειται για κατάφωρα παράνομη ιδιοποίηση και υπεξαίρεση ξένων αγαθών, αφού αυτά ανήκουν σε όλο τον κόσμο. Κάτι που μόνο με την πιστή εφαρμογή μιας έγκαιρης, όσο και επεξεργασμένης Ελληνικής πολιτικής, μπορούσε να αντιμετωπιστεί.

Μόνο που το πρώτο μέλημα της Κυβερνητικής και γενικότερα της πολιτικής Ελλάδας, θα ήταν να προχωρήσει σε διαπιστώσεις, στις οποίες όμως ποτέ δεν προέβη ως τώρα, γύρω από τα Τουρκικά ειδικά σχέδια για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Από το σχεδιασμό μετατροπής της θαλάσσιας Ελλάδας σε ένα νέο Καστελόριζο, με τις μανούβρες του “Ορούτς ρέις”, μέσα στα δυνάμει Ελληνικά χωρικά ύδατα, ως τις κινήσεις του Μπαρμπαρός που από τα Νοτιοανατολικά της ΑΟΖ της Κύπρου, και αφού έκανε τον κύκλο της Κύπρου, βρέθηκε στα Νοτιοδυτικά, συγκεκριμένα στα οικόπεδα 5 και 6 της Κυπριακής ΑΟΖ, στο “τριεθνές”, για έρευνες, μεταξύ της Κυπριακής, της Αιγυπτιακής και της δυνάμει μεν, πλην όμως παρατημένης, Ελληνικής ΑΟΖ.

Αν η πολιτική Ελλάδα έβλεπε, θα διαμαρτύρονταν, όπως άλλωστε έκανε η Κύπρος, όπως όμως και θα ερμήνευε, το τι εξυπηρετούν τα δύο ερευνητικά σεισμογραφικά σκάφη να βρεθούν σχετικά τόσο κοντά, όπως και το να κινούνται με βάση τις NAVTEX, οι οποίες μοιάζουν με σεντόνια με σκοπό να σεντονιάσουν ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Η μια NAVTEX δίπλα στην άλλη, την επομένη της, έτσι ώστε να επεκταθούν καλύπτοντας τη μεγαλύτερη δυνατή έκταση, δίκην κομματιών ενός παζλ.

Γιατί πέραν των άλλων ερευνών για τους υδρογονάνθρακες, τα σκάφη αυτά προωθούν και την καταπάτηση της Ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα δε, αξιοποιώντας την πολύχρονη, Ελλαδική κυρίως ολιγωρία, ακυρώνουν και κάθε έννοια προοπτικής της θαλάσσιας ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, μέσα από ενιαία και κοινή ΑΟΖ.

Ο μόνος περιορισμός του σεντονιάσματος είναι, προς τα δυτικά, ο 28ος Μεσημβρινός, το τέλος της Ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας. Η οποία και εγκατέλειψε ολόκληρη την υπόλοιπη θαλάσσια περιοχή, και τουλάχιστον μέχρι τον 32ο Μεσημβρινό, στις Τουρκικές διαθέσεις, προσδίδοντας, και στην ουσία προσφέροντας και βάφοντας με τα χέρια της, με γκρίζο χρώμα, τη συγκεκριμένη θάλασσα. Για αυτό και έγραφα ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο μπάζει από τρεις μεριές. Γιατί αυτή τη φορά το γκρίζο δεν ήταν made in Turkey ή made in Madrid αλλά made in Athens. 

Και γιατί θα επακολουθήσει δεύτερος ενεργειακός και ναυτικός Αττίλας, αυτή τη φορά ανάμεσα στο Νότιο Κρητικό πέλαγος και το Λιβυκό, εντός της ζώνης του παρανομότατου Τουρκολιβυκού μνημονίου και πέραν αυτής, αρκεί να είναι δυτικότερα του 26ου Μεσημβρινού. Κάτι που οι Τούρκοι δεν έπαψαν ποτέ, να το θυμίζουν. Όπως και το ότι διατηρούν δήθεν τα προσχήματα, περί του ότι, αν και απορρίπτουν τη συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, δεν εισέρχονται στη μεταξύ 26ου και 28ου Μεσημβρινού, ζώνη. Για να έχει να λέει και η Ελλάδα ότι κάτι έκανε, ενώ αυτό που έκανε είναι μια τρύπα στο νερό της Μεσογείου.

Το ζήτημα είναι το τι μπορούσε και τι όφειλε να κάνει, έστω και σήμερα, η Ελλάδα, απέναντι σε όλα αυτά. Και άντε η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, κατά μήκος των ακτών από το Ταίναρο, το Νότιο Κρητικό Πέλαγος και το Νότιο Καρπάθιο Πέλαγος μέχρι τη νήσο Στρογγύλη, εκ του συμπλέγματος του Καστελόριζου, μήκους εκατοντάδων μιλίων, είναι μια κάποια λύση. Όμως και αυτή η κίνηση πλέον δεν αρκεί. Χρειάζονται δύο τουλάχιστον νέα μέτρα:

Πρώτο μέτρο: Η αγορά από την Ελλάδα ενός ερευνητικού σεισμογραφικού σκάφους. Επάνω στα σεντόνια των Τουρκικών NAVTEX, μπορεί να υπάρξει επικάλυψη με πανωσέντονα, σκεπάσματα Ελληνικών NAVTEX, και όχι ΑΝΤΙΝΑVΤΕΧ, όπως γίνεται έως σήμερα. Είναι ένας έξυπνος τρόπος πολιτικής, απέναντι στο Τουρκικό σχέδιο.

Διαφορετικά, μια πρωία η Τουρκία, σε έναν νέο χαρτοπόλεμο, πόλεμο νέων χαρτών ήθελα να πω, θα παρουσιάσει τον όχι ευκαταφρόνητο αριθμό των NAVTEX που έχει εκδώσει, ως πιστοποιητικά διεκδίκησης της κυριότητας. Να πλασαριστεί σαν ιδιοκτήτρια της Ανατολικής Μεσογείου. Από απρόσκλητη επισκέπτρια, να διεκδικήσει ρόλους επικυρίαρχης χώρας.

Η ύπαρξη και παρουσία του Ελληνικού σεισμογραφικού σκάφους, πέραν των όποιων ερευνών, στον τεράστιο Ελληνικό οικοπεδοποιημένο θαλάσσιο χώρο στο Νότιο Κρητικό πέλαγος και στο Ιόνιο, θα δυσχεράνει πολύ τη διαδικασία της Τουρκικής καταπάτησης της Ανατολικής Μεσογείου. Βέβαια δεν γνωρίζω το πόσο κοστίζει η αγορά ενός παρόμοιου ερευνητικού σκάφους, ίσως όσο ένα πολεμικό σκάφος, όμως η χρησιμότητα που έχει να προσφέρει, μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι μεγαλύτερη και από μια ευάριθμη ομάδα πολεμικών σκαφών. Μπορούν να ερωτηθούν για αυτά, οι επιτελείς του αξιόλογου, αξιόμαχου, και μεγάλης διαχρονικής αξίας, ένστολου στόλου.

Δεύτερο μέτρο: Αυτό αφορά αμιγώς τη δικαστική οδό. Η Ελλάδα υπερασπιζόμενη την ιστορική και πολιτισμική της κεντρικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να προχωρήσει σε ένα ακόμη πολιτικό, όσο και διπλωματικό βήμα: Στην άμεση προσφυγή, με προεξάρχουσα την ίδια, μετά της Κύπρου αλλά και των υπολοίπων χωρών, πλην Τουρκίας, που βρέχει η Ανατολική Μεσόγειος, σε κάθε Διεθνές Δικαιοδοτικό όργανο, επί του προκειμένου στον ΟΗΕ. Σκοπός, η λήψη μέτρων, είτε είναι προσωρινά είτε είναι ασφαλιστικά, για ακύρωση της εισβολής και κατοχής της Ανατολικής Μεσογείου, από τον ενεργειακό και ναυτικό Αττίλα. Τόσο από τον ήδη εν εξελίξει πρώτο, όσο και τον επί θύραις και προαναγγελθέντα δεύτερο.

Militaire

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση