Η Ιστορία ενός προβληματικού γείτονα

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει αρκετό καιρό, δύσκολες στιγμές με τη γείτονα χώρα, την Τουρκία. Υπάρχει μια σειρά από ενέργειες των γειτόνων μας οι οποίες διαταράσσουν τα ήρεμα νερά του Αιγαίου. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές η Ελλάς αναζητά συμμάχους που θα πορευτούν μαζί στην διπλωματική οδό, τουλάχιστον για την αρχή. Ευκαιρία δοθείσης θα ήθελα να θυμηθούμε τις σχέσεις της Κεμαλικής Τουρκίας με τη Γερμανία τόσο κατά την περίοδο των Ναζί όσο και πριν.

Στην ιστορία οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και μας δείχνουν την πορεία προς το μέλλον αλλά και εγγυώνται το παρόν. Θα δούμε λοιπόν μέσα από κάποια ιστορικά συμβάντα πως αυτό δεν είναι και τόσο αληθές. Και μάλλον συνέβαινε το αντίθετο.

- Οι Ναζί και κυρίως σημαντικά στην ιεραρχία στελέχη είχαν συνδεθεί με τους Νεότουρκους, όπως ο Ρούντολφ Ές και ο Χίμλερ και ονειρευόντουσαν να μεταναστεύσουν για μια καινούρια ζωή στην Τουρκία του Κεμάλ.

- Η Völkischer Beobachter η ναζιστική εφημερίδα από το 1921 αποδέχεται την τουρκική πολιτική της μεταχείρισης των μειονοτήτων. Σε ένα άρθρο της γράφει με τίτλο "Τουρκία η πρωτοπόρος-παράδειγμα προς μίμηση" (Der Vorkämpfer) έγραφε: "Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο νεανικό έθνος. Κάποια μέρα το γερμανικό έθνος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να προσφύγει και αυτό στις τουρκικές μεθόδους".


- Ο Εμβέρ Πασάς αποκαλούνταν από τους Γερμανούς <<Τούρκος Μόλτκε>> και ο Ταλαάτ Πασάς "Τούρκος Βίσμπαρκ".

- Οι Γερμανοί μετά την ήττας στον Μεγάλο Πόλεμο και τη συνθήκη των Βερσαλλιών προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν το λαό λέγοντας πως όπως οι Τούρκοι ανέτρεψαν τη Συνθήκη των Σεβρών με τη συνθήκη της Λωζάννης, θα ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα τους.

- Ο Τούρκος πρέσβης ήταν ο μοναδικός από όλα τα κράτη που έβλεπε χωρίς ραντεβού το Χίτλερ, όταν ο τελευταίος έγινε καγκελάριος.

- Προς τα τέλη του 1922 η εφημερίδα Heimatland δημοσιεύει ένα άρθρο και ανέφερε: "Μεταξύ των ιστορικών φιλοσόφων , ιδίως των Γερμανών, γίνονται, εδώ και δυο δεκαετίες, έντονες συζητήσεις σχετικά με το εξής ερώτημα: Σε ό,τι αφορά την πρόοδο, την μεγαλύτερη σημασία την έχει ο λαός ή αυτός που κυβερνά; Η απίστευτη άνοδος των Τούρκων της Άγκυρας φαίνεται πως επιβεβαιώνει την ατομιστική προσέγγιση. Ένας μεγάλος άνδρας, ο Μουσταφά Κεμάλ, κατάφερε μόνος του να αφυπνίσει το αποβλακωμένο μελαγχολικό, εξουθενωμένο και εντελώς απελπισμένο τουρκικό έθνος και να μετατρέψει την ήττα σε μεγάλη νίκη".

- Η ίδια εφημερίδα στις 27 Οκτωβρίου 1923 έχει ένα πρωτοσέλιδο και γράφει:"Δώστε μας μια κυβέρνηση Άγκυρας".

- Ο Χίτλερ στη απολογία του μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της Μπυραρίας αναφέρει τον Κεμάλ και τον Εμβέρ Πασά ως "λαμπρά" παραδείγματα αναγέννησης του Γ' Ράιχ.

Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα και θα θέλαμε πολλές μέρες γραψίματος. Ήθελα να αναφέρω αυτά τα σύντομα παραδείγματα γιατί πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας πως έχουμε να κάνουμε με έναν προβληματικό γείτονα. Όπως λέει και η Ντόρα Μπακογιάννη μακάρι να είχαμε για γείτονες την Ελβετία. Πρέπει να πορευτούμε όμως με αυτούς τους γείτονες και πάντα η σύνεση και η ψυχραιμία κερδίζει τους επιπόλαιους ηρωισμούς.

Αριέλ Λεκαδίτης Iστορικός Ολοκαυτώματος με Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών από το Πανεπιστήμιο της Χάιφα
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση