Τι κατάφερε τελικά ο Χαλίφα Χάφταρ;

Η Λιβύη βρίσκεται σήμερα υπό τουρκο-ρωσική συγκυριαρχία…

“Αυτό είναι το τέλος της στρατιωτικής περιπέτειας του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ στη Λιβύη, με τον χαρακτηρισμό της ως «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία», σημειώνει ο δημοσιογράφος Frédéric Bobin στην εφημερίδα Le Monde.

Προσθέτει ταυτόχρονα, ότι το τέλος αυτής της «Μάχης της Τρίπολης» δεν σημαίνει και επιστροφή στο προηγούμενο status quo, καθώς οι απώλειες του ANL είναι σημαντικές και θα είναι δύσκολο να αποκατασταθούν.

Κατά τον ίδιο, το κύριο αποτέλεσμα της περιπέτειας του Haftar είναι, ότι η Λιβύη βρίσκεται σήμερα υπό τούρκο-ρωσική συγκυριαρχία, με μια διαδικασία παρόμοια με αυτή της Συρίας.

Επισημαίνει, ότι χάρη στην Άγκυρα, που εξαπέλυσε στρατιωτικούς συμβούλους, φίλο-τουρκικούς συριακούς μισθοφόρους (σήμερα περίπου 7.000), και ειδικά τα νέα αεροσκάφη νέας γενιάς Anka-S, επετράπη η ανάκτηση του ελέγχου της Τρίπολης από το GAN του Sarraj, με αντάλλαγμα, την υποστήριξη των τουρκικών ναυτικών αξιώσεων στην ανατολική Μεσόγειο, προξενώντας αναστάτωση στην Κύπρο και την Ελλάδα και προκαλώντας την εχθρότητα της Αιγύπτου.

Όπως αναφέρει, οι Ευρωπαίοι «δαγκώνουν τα δάχτυλά τους» σήμερα, αλλά τώρα, πρέπει να υπολογίσουν με αυτήν τη νέα τούρκο-ρωσική κηδεμονία στη Λιβύη, δεδομένου, ότι άμεσα, δεν μπορεί να επιτευχθεί καμία κατάπαυση του πυρός – πόσο μάλλον μια πολιτική λύση – χωρίς το διπλό πράσινο φως από Άγκυρα και Κρεμλίνο, οι οποίοι θα εναλλάσσουν αντιπαλότητα και συνεργασία στη Λιβύη, όπως έχουν κάνει στη Συρία.


Επομένως, στην τρέχουσα κατάσταση, ο άξονας Τρίπολης-Άγκυρας δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να περιορίσει τη νικηφόρα αντεπίθεσή του και ο δηλωμένος στόχος είναι η εξουδετέρωση του Haftar στα προπύργιά του στην άκρη της Κυρηναϊκής, ξεκινώντας από τη Σύρτη και ίσως ακόμη και την αεροπορική βάση Al-Jufra.

Κατά την άποψη του, ο πόλεμος, που μέχρι τώρα περιοριζόταν στην περιοχή της Τρίπολης, θα επεκταθεί στα ανατολικά, σίγουρα προς τη Φεζάν (νότια) και χωρίς την υποστήριξη της Μόσχας, και ιδίως των μαθητικών αεροσκαφών Mig και Sukhoi, που έχουν ήδη αναπτυχθεί στο Al-Jufra, το ANL του Haftar δεν θα αντέξει για πολύ.

Για τον ίδιον, οι Ρώσοι θα κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν το νέο στρατηγικό τους αγκυροβόλιο στην Κυρηναϊκή, συμβολική εκδίκηση μετά την ταπείνωση που υπέστησαν με την ανατροπή από το ΝΑΤΟ του συμμάχου τους Καντάφι, το 2011 και αν για την επίτευξη αυτού, πρέπει να θυσιάσουν τον Haftar, δεν θα διστάσουν να αλλάξουν “άλογο”, καθώς το βασικό για αυτούς είναι να ξαναγυρίσουν στη Λιβύη, εξ ου και ο σκεπτικισμός για μια προοπτική βραχυπρόθεσμης ειρήνης.

Επισημαίνεται άποψη του ερευνητή Wolfram Lacher, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP), με έδρα το Βερολίνο, ο οποίος υποστηρίζει, ότι «μια κυβέρνηση ενότητας ενδεχομένως να προσπαθούσε να απομακρύνει οποιαδήποτε ξένη στρατιωτική παρουσία και επομένως το συμφέρον των Ρώσων και των Τούρκων είναι να παγώσουν τη σύγκρουση, παρά να την διευθετήσουν».

Επισημαίνει την «έξοδο από το λήθαργο» των Αμερικανών, τις τελευταίες εβδομάδες, μπροστά στον αυξανόμενο ρόλο της Μόσχας σε αυτή τη νότια ακτή της Μεσογείου, και ιδίως στην προοπτική μία μόνιμης ρωσικής βάσης από την πλευρά της Σύρτης ή του Al-Jufra, διερωτώμενος ταυτόχρονα, αν αυτή η αφύπνιση της Ουάσιγκτον θα είναι αρκετή για να αποκαταστήσει τις γεωπολιτικές ζημιές, που προκλήθηκαν από την επίθεση του Haftar;

Ωστόσο, κατά τη γνώμη του, «τίποτα δεν είναι σίγουρο, επειδή συνοδεύεται από μία κατανόηση, σχετικά με το παιχνίδι της Άγκυρας, που παρουσιάζεται ως καθαρά αντιδραστική, παρόλο που πολλοί Ευρωπαίοι, με πρώτους τους Έλληνες και Γάλλους, επικεντρώνονται κυρίως στον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει στα μάτια τους η τουρκική παρουσία στην Τρίπολη». Καταλήγοντας εκτιμά, ότι το τέλος της «Μάχης της Τρίπολης» προοιωνίζει ακόμη βάσανα στη Λιβύη.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση