ΗΠΑ - Ιράν: Αλήθειες και ψέματα βαμμένες στο αίμα

Του Αλέξανδρου Δημητρίου

Όταν κατακάτσει λίγο ο κουρνιαχτός από τις ποδοσφαιρικές κοκορομαχίες που με έντεχνο τρόπο πάνε να χωρίσουν την Ελλάδα στα δυο, και τις χοντροκομμένες κυβερνητικές αστοχίες, ίσως αξίζει να ρίξουμε μια πιο βαθιά ματιά στον περιβάλλοντα χώρο μας.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα πυροτεχνήματος του προέδρου Τραμπ: Της «Συμφωνίας του αιώνα» στη λύση του Παλαιστινιακού, χωρίς τους Παλαιστινίους. Και βαράνε τα δημοσιογραφικά νταούλια επί πενθήμερο και βάλε. Στο μεταξύ, στο χώρο της Μέσης Ανατολής οι Αμερικανοί, όπου έχουν χάσει τη μπάλα από τους Ρώσους και εν μέρει τους Ιρανούς, επιδίδονται σε χολιγουντιανές ακροβασίες ώστε να διατηρήσουν μέσα στις ΗΠΑ την εικόνα του «πανίσχυρου»... μονοκράτορα. Γενικώς κατανοητό, αν πάρει κανείς υπ´ όψιν του ότι οι εκλογές στη χώρα δεν είναι παρά ένα υψηλού επιπέδου εκκωφαντικό σόου.

Θανάσιμο παιχνίδι αριθμών

Όμως, η «παντοδυναμία» τους δεν μπορεί να κρύψει τις ρωγμές της. Αν και πόσο σημαντικές είναι, μένει να αποδειχτεί. Να, όμως, μια πτυχή της αδυναμίας τους. Για παράδειγμα, στο θέμα με το Ιράν. Με την είσοδο του νέου χρόνου, οι ΗΠΑ σκοτώνουν (και το καυχώνται!) τον Ιρανό στρατηγό, Κασέμ Σουλεϊμανί, γιατί, κατά τους αμερικανικούς ισχυρισμούς, ετοιμαζόταν να επιτεθεί σε πρεσβείες των ΗΠΑ. Πού, πότε, σε ποιες συγκεκριμένα; Δεν ξέρουμε, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι θα το έκανε, μας ενημέρωσε με απόλυτη βεβαιότητα ο Πομπέο.

Το Ιράν απάντησε. Έπληξε την αμερικανική βάση, Αλ Άσαντ, στο Ιράκ, αφού προηγουμένως, όπως αναφέρθηκε σε μερίδα Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης, είχε ενημερώσει μέσω Βαγδάτης και Ελβετίας, τις ΗΠΑ (!). Ανακοίνωσε, μάλιστα, ότι επλήγησαν περί τους 80 στρατιωτικούς της βάσης.


Ο πρόεδρος Τραμπ έσπευσε, ως συνήθως, να τουϊτάρει, γράφοντας ότι οι ζημιές που έγιναν, ήταν μόνο υλικές και κανείς στρατιωτικός δεν έπαθε τίποτα. Μια βδομάδα αργότερα, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι στη βάση τραυματίστηκαν 11 στρατιωτικοί. Λίγο αργότερα ο αριθμός ανήλθε στους 34. Στις 27/1, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου, Τόμας Κάμπελ, μίλησε για 50 στρατιωτικούς που υπέστησαν ακρωτηριασμούς από την επίθεση. Έδωσε και λεπτομέρειες ότι οι 18 από αυτούς χρειάστηκε να μεταφερθούν σε στρατιωτικά νοσοκομεία στη Γερμανία, και ότι οι 16 ήταν με διάγνωση «κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις». Ο ίδιος δεν ήταν κατηγορηματικός σε ερωτήσεις αν δεν υπάρχουν και άλλοι τραυματίες ή και νεκροί από τον βομβαρδισμό. Δηλαδή, πολύ πιθανό ο αριθμός των 50 να αλλάξει ξανά προς τα πάνω.

Μήπως, λέμε μήπως, η αρχική ανακοίνωση των Ιρανών δεν ήταν για το θεαθήναι και προς εσωτερική κατανάλωση και μόνο; Διότι το αμερικανικό σταγονόμετρο αργά αλλά σταθερά (και με προσεκτικές, βαθμιαίες ανακοινώσεις για να μη χαλάσει και την εσωπολιτική προεκλογική πίτα), φαίνεται να προσεγγίζει το ιρανικό νούμερο. Αναμένουμε επ´ αυτού την επόμενη ανακοίνωση του Πενταγώνου που κάτι μας λέει ότι θα υπάρξει.

Πέπλο μυστηρίου με αεροσκάφος

Στην αρχή της βδομάδας βγήκε η είδηση ότι στο Αφγανιστάν κατέπεσε αεροσκάφος μάλλον της Πολιτικής Αεροπορίας. Ένα 24ωρο αργότερα «διαπιστώθηκε» ότι το αεροσκάφος δεν ήταν πολιτικό, αλλά ήταν αμερικανικό, το πιθανότερο κατασκοπευτικό.

Πηγές από το Ιράν ανέφεραν ότι μέσα βρισκόταν 6 - 8 ανώτερα στελέχη της αμερικανικής κατασκοπείας, ανάμεσα τους και ο φερόμενος, κατά το Ιράν, οργανωτής της επιχείρησης δολοφονίας του Κασέμ Σουλεϊμανί, Μάικλ Ντ´Αντρέα. Οι Ιρανοί επικαλούνται πηγές της ρωσικής αντικατασκοπείας.

Η Ουάσιγκτον, μετά την πάροδο αρκετού χρόνου, ανακοίνωσε επίσημα ότι, πράγματι το αεροσκάφος που κατέπεσε ήταν δικό της, αλλά δεν το έριξαν οι Ταλιμπάν. Πως το ήξερε; Αφού η έρευνα για τα αίτια ξεκίνησε μετά την ανακοίνωση; Και βέβαια καμία κουβέντα για τους επιβάτες και την τύχη τους. Ενημερωτικά, το αεροσκάφος έπεσε σε περιοχή που ελέγχουν οι Ταλιμπάν.

Προπαγανδιστικός βομβαρδισμός

Στις δυο περιπτώσεις που αναφέρουμε, μήπως όλοι εκείνοι που γελούσαν για την αδυναμία των Ιρανών να απαντήσουν στη δολοφονία του στρατηγού τους, δεν είναι παρά θύματα της αμερικανικής ειδησεογραφικής αυταρέσκειας που «όλα τα κόβει, όλα τα μαχαιρώνει»;

Ο τρόπος σερβιρίσματος της ενημέρωσης από τους συμμάχους μας πρέπει να μας προβληματίζει. Στα καθ' ημάς, για παράδειγμα:

Πόση ρεαλιστική βάση έχουν οι διαβεβαιώσεις ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι μαμούθ;

Ποιος είναι ο λόγος να εμπλεκόμαστε ανάμεσα στις κόντρες ΗΠΑ - Ρωσίας στην περιοχή, όταν θα έπρεπε να αναζητούμε ευρύτερες γεωπολιτικές συμμαχίες;

Είναι άραγε οι ΗΠΑ τόσο πανίσχυρες όσο θέλουν να δείχνουν; Διότι, αν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αποδειχθεί ότι στη βάση που βομβάρδισαν οι Ιρανοί στο Ιράκ υπήρξαν θύματα, ή αν δούμε να μεταφέρονται στις ΗΠΑ φέρετρα σκεπασμένα με την αστερόεσσα από άλλα κτυπήματα, τι θα σκεφτεί κανείς; Ανταποκρίνεται, λοιπόν, η εικόνα των ΗΠΑ σε αυτήν της παντοδυναμίας που παρουσιάζει o προπαγανδιστικός μηχανισμός της ή όχι;

Κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν έγινε και με τη Βόρεια Κορέα το 2017; Όταν ο Κιμ εξαπέλυσε πύραυλο που κανένα αντιπυραυλικό σύστημα της Ιαπωνίας (όλα αμερικανικής παραγωγής) δεν κατάφερε να ανακόψει και έπεσε πίσω από το Χοκάιντο. Ποια ήταν τότε η... σκληρή απάντηση; Δυο συναντήσεις Ντόναλντ - Κιμ μέσα σε επτά μήνες που κατέληξαν σε φιάσκο για τον πρώτο.

Ας πονηρευτούμε λίγο, δε βλάπτει. Καμία σοβαρή χώρα, με σχετικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι δεδομένη. Διότι τότε δεν θα την υπολογίζει ούτε εκείνος στον οποίο «δόθηκε».

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση