Η συζήτηση μετατίθεται στο πεδίο της άμυνας

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Οι παλινωδίες του Τραμπ προκαλούν ίλιγγο στους διεθνείς αναλυτές, οι οποίοι συχνά καταφεύγουν στην παραμυθία μίας υποτιθέμενης ταχείας πτώσης του. Ιδίως οι Έλληνες διπλωμάτες και αξιωματούχοι είναι σε απόγνωση, βλέποντας την θερμή υποστήριξή του ή έστω ανοχή του στον Ερντογάν, και μάλιστα πολύ έμπρακτη, στο πεδίο της μάχης. Αλλά μία πτώση του Τραμπ δεν φαίνεται πιθανή: στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το 41% των Αμερικανών τον θεωρεί εξαιρετικό πρόεδρο (ποσοστό υψηλότερο από το αντίστοιχο του Ομπάμα το 2013). Η βαθειά Αμερική σκέπτεται με τον δικό της, ακατανόητο σε μάς τρόπο. Οι δε πιθανότητες επανεκλογής του Τραμπ είναι σαφώς υπαρκτές.

Ας συνηθίσουμε, λοιπόν, στην ιδέα ότι στην επόμενη ελληνοτουρκική κρίση δεν θα υπάρχει ο συνήθης διαιτητής να μεσολαβήσει για την άμεση επίλυσή της, όπως συνέβη το 1964, το 1967, το 1987, το 1996 κλπ. Οι Κούρδοι το έμαθαν αιφνιδίως και με δυσάρεστο τρόπο. Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα της δάνειας εμπειρίας, άρα κάποιου χρονικού περιθωρίου έως την επόμενη κίνηση των Τούρκων. Η οποία κανείς δεν γνωρίζει αν, πότε και πού θα εκδηλωθεί, αλλά και κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει και δεν θα στοχεύσει σε χώρο ζωτικών ελληνικών συμφερόντων.


Ο άλλος θεσμικός μας σύμμαχος, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν διαθέτει βούληση και δύναμη πυρός. Τα συμφέροντα ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών στην Τουρκία είναι μεγάλα, οι δε τουρκικές μειονότητες στην ΕΕ πολυπληθείς και πλήρως ελεγχόμενες από την Άγκυρα. Το 1453 η Ευρώπη δεν βοήθησε την καταρρέουσα αυτοκρατορία μας όχι όπως πιστεύουμε λόγω θρησκευτικών διαφορών, αλλά διότι έναν αιώνα νωρίτερα είχε μεσολαβήσει η Μαύρη Πανούκλα, που είχε αποδεκατίσει τον ευρωπαϊκό πληθυσμό. Σήμερα η δημογραφική γήρανση και η πολιτική αστάθεια της Ευρώπης έχει αντίστοιχα παραλυτικά αποτελέσματα σε γεωπολιτικό επίπεδο.

Όσο για το ΝΑΤΟ, αυτό θεσμικά αδυνατεί να παρέμβει, αφού κάθε μέλος (δηλαδή και η Τουρκία) έχει δικαίωμα αρνησικυρίας. Αντιστοίχως και στον ΟΗΕ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ καi η στενή σύμμαχος πλέον της Τουρκίας Ρωσία.

Ασφαλώς είναι πιθανό, πιθανότατο μάλιστα, σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, η Δύση σύσσωμη να στραφεί δυναμικά εναντίον της Τουρκίας. Συνέβη το 1571, το 1684, το 1827, το 1912-13, το 1919. Αφού πρώτα είχαμε υποστεί μεγάλες καταστροφές. Προς το παρόν, η Δύση έναντι της Τουρκίας φαίνεται να κινείται μεταξύ φραστικής καταδίκης και αδράνειας.

Οπότε εμείς οι Έλληνες (ολόκληρη η κοινωνία και όχι μόνον το πολιτικό σύστημα), πρέπει να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να τεθεί το ζήτημα της εθνικής μας κυριαρχίας όχι όπως μέχρι σήμερα στο οικείο μας πεδίο της διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων, αλλά στο πολύ πρακτικό και τεχνικό πεδίο της εθνικής άμυνας.

Τα Νέα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση