Η αποδόμηση και το τέλος των αριστερών ιδεολογιών

To ολοκαύτωμα στο Μάτι όπου οι φλόγες αναζωπυρώνονταν σε δαιμονιώδη ρυθμό, χωρίς καμία αντίδραση της Κυβερνώσας για πρώτη φορά αριστεράς των διχαστικών μηνυμάτων και της κυβερνητικής αδράνειας, σπέρνοντας την φρίκη και τον θάνατο στους συμπολίτες μας, που αβοήθητοι έγιναν βορά μιας απίστευτης τραγωδίας, με εκατόμβη θυμάτων σε καιρό ειρήνης και η ολοφάνερη προκλητική της υποκρισία να αναλάβει τις ευθύνες της, σηματοδότησε την οριστική ρήξη του λαού με την εξαπάτηση, την ανικανότητα και την απάθεια μιας κυβέρνησης συνονθυλεύματος αριστερών ιδεοληψιών.

Διαφάνηκε ότι η αδιαφορία της ήταν σκόπιμη, γιατί επέχαιραν να βλέπουν τους έντρομους από τις φλόγες συμπολίτες μας, μέσα στο πανέμορφο, καταπράσινο τοπίο, σε στιγμές αλλοφροσύνης, να τιμωρούνται γιατί είχαν περιουσία και έμειναν σε προνομιακό προάστιο της Αττικής, ελπίζοντας ότι η αναζωπύρωση δεν θα ήταν τόσο κυκλωτική και τόσο ραγδαία, που θα απέφευγαν την τραγωδία.

Και δεν έκαναν απολύτως τίποτε ενώ μπορούσαν να την αποτρέψουν, γελώντας με το κακό των αστών που καίγονταν, από ταξική μεροληψία και καταστροφική ιδεοληψία. Γιατί αυτό αποδεικνύουν οι πράξεις τους. Κι’ όταν διαπιστώθηκε το μέγεθος της καταστροφής κρύφτηκαν στα λαγούμια τους, προσπαθώντας να αποσείσουν τις ευθύνες τους, μετρώντας καμένα κουφάρια συνανθρώπων μας, με ύφος τιμητών, για τον πολεοδομικό σχεδιασμό χρόνων, που έφταιγε για το ολοκαύτωμα.

Γιατί, αν η φωτιά είχε κατασβεσθεί στη γέννησή της, κανένα θύμα δεν θα θρηνούσαμε ούτε θα αποδίδαμε ευθύνη στα δένδρα και τους ανθρώπους που κάηκαν. Οι ανθρώπινες πράξεις ή παραλείψεις που έφεραν το αποτέλεσμα της τραγωδίας, ήταν έργο της κυβέρνησης, που στον κρίσιμο χρόνο ακόμα και σκόπιμα αδιαφόρησε ή δεν πίστευσε ότι θα επέλθει τόσο μεγάλη καταστροφή, ώστε και να την αποτρέψει έγκαιρα και την οποία ανείπωτη τραγωδία, που ράγισε οι ψυχές όλων των Ελλήνων, με ιταμότητα και θρασύτητα δεν αποδέχθηκε.


Χάνοντας έτσι από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που διαισθανόταν την ενοχλητική τους υποκρισία και την ιταμότητα της αλαζονείας τους, την ηθική υποστήριξη αρχικά και την εμπιστοσύνη της σαν επιστέγασμα των καταστροφικών ενεργειών τους.

Αυτό το ηθικό πλεονέκτημα της πρώτης φορά αριστεράς, φρόντισαν οι ίδιοι με την ανερμάτιστη συμπεριφορά τους να το αποδομήσουν. Δείχνοντας με την εν γένει παρουσία τους ότι οι αριστεροί δεν είναι ιδέες και φωτοστέφανα, που μας κυκλώνουν κάνοντας τη ζωή μας καλύτερη, αλλά ότι αυτές οι ιδέες ντύνονταν στα σώματα ανθρώπων και μιας πολιτικής τυχοδιωκτών και απατεώνων, που μας κατέστρεφαν.

Αυτή την ταξική μεροληψία τους για τη μεσαία τάξη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την μετέτρεψε σε ταξική εκδίκηση και ταξικό πόλεμο. Προσπάθησε να εκθεμελιώσει όλο το οικοδόμημα μιας αστικής δημοκρατίας με τις εγγενείς αδυναμίες της, αποδομώντας την φιλοπατρία, την ευγένεια, την όσο το δυνατό άνετη ζωή, την σπουδαία μόρφωση, την Ευρωπαϊκή κουλτούρα και τους ανοικτούς ορίζοντες και τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό των περισσότερων Ελλήνων.

Αρπάζοντας τις περιουσίες τους με capital control, υπερφορολόγηση και δημιουργία τεχνητής ασφυξίας στην αγορά, για να εμφανίζει υπερπλεονάσματα, να είναι αρεστός στους καθοδηγητές των μνημονιακών μέτρων αφαίμαξης των πολλών, για να νέμεται ανεμπόδιστα την εξουσία και να μοιράζει δωράκια και επιδόματα ελεημοσύνης στους ανεγκέφαλους, που ο ίδιος φτωχοποίησε.

Η αρχική ανοχή στους καταληψίες της εξουσίας με το πέρασμα του χρόνου και τις εικόνες απελπισίας, της κοινωνίας που καθημερινά εξαθλιωνόταν, εξανεμίστηκε. Η ταξική τους μεροληψία και ιδεοληψία έγινε ολοφάνερη και επικίνδυνη. Ο λαός που τους εμπιστεύθηκε σε μια στιγμή ιστορικής παραζάλης, άρχισε να τους φοβάται και ήθελε οργισμένος να τους εκδικηθεί.

Στις Ευρωπαϊκές εκλογές και τις Αυτοδιοικητικές εκλογές, με οργή έδειξε στον ΣΥΡΙΖΑ την πόρτα της εξόδου. Ήταν ένα κρύο πιάτο εκδίκησης, που ήλθε αργά, αλλά ήταν οδυνηρότερο. Τέτοιο που τους οδήγησε σε σημείο αποσύνθεσης.

Τα ηθικά πλεονεκτήματα της πρώτης φορά αριστερά χάθηκαν στους δρόμους της εξαθλίωσης που δημιούργησαν και στον πατριωτισμό, την φιλοπατρία και τον ανθρωπισμό των Ελλήνων που αψήφησαν. Γιατί όλοι οι Έλληνες ως Νέμεση με την ψήφο τους τιμώρησαν την Ύβρη και την συνώνυμή της αλαζονεία, που εκφράστηκε ως μορφή πολιτικής από το Σύριζα όλο τον χρόνο της διακυβέρνησής του.

Αλλά η ιστορική τραγωδία της διακυβέρνησής τους αφήνει συντρίμμια και δυσεπούλωτες πληγές. Που μόνο μια αυτοδύναμη κυβέρνηση με πρόγραμμα και δύναμη για βαθιές τομές μπορεί για το καλό όλων των Ελλήνων να επουλώσει. Με πίστη στο όραμα μιας ανανεωμένης κοινωνίας μέσα από τις δημιουργικές δυνάμεις της.

Τα στεγανά των ηθικών πλεονεκτημάτων των ανθρώπων της αριστεράς, καταργήθηκαν και ιστορικά αποδομήθηκαν, γιατί μέτρο κρίσης τους δεν είναι τα ιδεολογήματά τους και η ιδεολογίες τους, αλλά οι άνθρωποί τους που τα διαχειρίζονται και τα εφαρμόζουν.

Και αυτοί αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και έφεραν την καταστροφή. Η ιστορική συνέχεια των λαϊκών κατακτήσεων σε δημοκρατικές χώρες, που η ψήφος είναι η δύναμη του λαού, έβαλε τις αριστερές ιδεοληψίες και τα αριστερά ιδεολογήματα ως πομφόλυγες και φληναφήματα στο χρονοντούλαπο της ιστορικής ανυπαρξίας τους. Και όπως οι σφαίρες έτσι και τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω.

Σόλοικος
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση