Όταν στέλνουμε στη Βουλή Πολάκηδες... τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας!
Του Θοδωρή Γιάνναρου
Είναι γεγονός, πως εμείς φταίμε, που εκτρέφουμε και ανεχόμαστε Πολάκηδες, στην πολιτική, στην κοινωνία, στην οικονομία και όπου αλλού... Σίγουρα, το πρόβλημα δεν είναι ο Πολάκης. Ενα κρητικοσφακιανό κοπέλι... κάποιας ηλικίας είναι... κι αυτό μάλλον οδεύει προς το τσαρδί του, πίσω στα Σφακιά, όπου όλοι θα τον ξεχάσουν, πλην ίσως δύο-τριών… τραχανοκατσαπλιάδων με στιβάνια, που θα υμνούν σε βουνά και λαγκάδια την πρωτόγονη στυφομαγκιά του σφακιανού κιμπάρη, που κατάφερε με επιτυχία να φτάσει, την πολιτική αλητεία, από το πεζοδρόμιο και τα χαμαιτυπεία, στην εξέδρα των επισήμων... της δικιάς του κοπής.
Ο Πολάκης είναι ο τζάμπα ψευτόμαγκας, που όταν χαθεί η εξουσία που μέσα της οργιάζει και η ασυλία, πίσω από την οποία κρύβεται και που πάντα με παρακάλια και υποκλίσεις δεν του αίρεται... θα λουφάξει σαν το γατάκι το φοβισμένο, στην τρύπα του και δεν θα κουνηθεί από τη θέση αυτή, μέχρι να βεβαιωθεί πως έχει ξεχαστεί η ύπαρξή του ολάκερη. Σάμπως τον ήξερε κανείς πριν από μερικά χρόνια, όταν ερχόταν να φιλήσει... ποδιές, για τη θέσούλα που γύρευε;
Όχι, φίλες και φίλοι!... Κανείς δεν τον ήξερε, όπως και τώρα όλοι θα τον ξεχάσουν μόλις τα φώτα σβήσουν. Η βλακεία γενικά, πονάει όταν τη θυμόμαστε!...
Το πρόβλημα δεν είναι ο κάθε Πολάκης, ούτε τα ασήμαντα αναφοράς πεπραγμένα στη μίζερη πορεία του. Το ζήτημα για την Ελλάδα είναι η θεσμικοποίηση της αλητείας.
Είναι ο εθισμός στις μεθόδους των "κουτσαβακαίων” του ‘50... είναι η ενσωμάτωση των κουτών στη ψευτομαγκιά, στις απειλές και τους εκβιασμούς... όσων δηλαδή γαλουχήθηκαν με την αλητεία και έγιναν κομμάτι της.
Αυτό που ζούμε τα τελευταία 4,5 χρόνια της Τσιπροπολακιάδας ξεπερνά κάθε προηγούμενο... ξεπερνά τις ανοχές κάθε ανθρώπου που σέβεται τον εαυτό του... ν’ ανέχεται υπάρξεις του δρόμου να πληγώνουν την αισθητική του, να τον προσβάλουν και να τον φέρνουν σε οριακές καταστάσεις, όπου ελοχεύει ο κίνδυνος να παρεκτραπεί και να δώσει το δικαίωμα σε μιμητές της πάλαι ποτέ γνήσιας Τρούμπας... να διαμαρτύρονται για δήθεν... ακραίες πράξεις εις βάρος τους!
Ο κατά τ’ άλλα... αναπληρωτής υπουργός υβρίζει και προσβάλλει μία διακεκριμένη Ελληνίδα επιστήμονα και τέως πρύτανη του φημισμένου γαλλικού πανεπιστημίου της Σορβόνης, που έκανε περήφανη την Ελλάδα παγκοσμίως, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα: όταν ένα κοινωνικός σκώληκας δεν έχει το γνώθι σαυτόν και παρ’ όλ’ αυτά τυγχάνει της αποδοχής άλλων συναδέλφων του εκ της έρπουσας κοινωνίας... τότε το θέμα είναι σοβαρό και χρήζει άμεσης αντίδρασης από πλευράς της συντεταγμένης κοινωνίας, που δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί αμέτοχη...
Ήταν μήπως η συμπεριφορά τέτοιου είδους όντων, κάτι παράξενο για όλους εμάς ή είναι μήπως, λογικό να απειλεί δημοσιογράφους και μάλιστα γυναίκες, ότι θα τις χώσει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη, επειδή τόλμησαν να ρωτήσουν... όταν ως αναπληρωτής υπουργός τηλεφωνεί στον διοικητή της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας, καταγράφει τη συνομιλία παράνομα, τον απειλεί ότι σε τρεις ημέρες θα τον πλακώσει στο ξύλο αν δεν κάνει αυτά που του λέει ή όταν τολμάει να υβρίζει την κα Αρβελέρ που αποτελεί ένα βαρύ κεφάλαιο πολιτισμού και διεθνούς αναγνώρισης για τη χώρα μας, χωρίς ο άλλος ανεκδιήγητος που παριστάνει τον πρωθυπουργό, να του έχει τραβήξει έστω και λίγο το αυτί;
Μάλιστα, λοιπόν!... Κι αυτό το ονομάζουμε κανονική χώρα; Είναι γνώρισμα πολιτισμένης ευρωπαϊκής χώρας, όταν υπουργοί βρίζονται μεταξύ τους ασύστολα, όταν ένας πολιτικός, ακόμα και αν λέγεται Πολάκης, παίρνει δάνεια χωρίς επαρκείς εγγυήσεις κι όταν ο ίδιος πολιτικός απειλεί τον κεντρικό τραπεζίτη;
Αυτή είναι η Ελλάδα; Αυτή είναι η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή είμαστε μήπως κάτι άλλο που αρνούμαστε να δεχθούμε; Δυστυχώς το ερώτημα είναι ρητορικό. Και είναι έτσι διότι έχουμε μάλλον συνηθίσει στην αλητεία σε όλα της τα επίπεδα. Συνηθίσαμε τις βιαιοπραγίες κατά πολιτικών, με κάποιους ιθύνοντες και ηθικούς αυτουργούς, να κρυφογελούν και να δικαιολογούν τους όποιους δράστες-κρυφοσυντρόφους τους.
Συνηθίσαμε να υποκλέπτουν συνομιλίες μας και να γίνεται ο Πολάκης, ο Βαξεβάνης, τα Ντοκουμέντα και οι Αυγές, τιμητές των πάντων.
Συνηθίσαμε να βλέπουμε βίαιες παραβιάσεις του Ελληνικού Συντάγματος, με παράνομους διορισμούς στον Άρειο Πάγο, ξεπούλημα της Ιστορίας, της Θρησκείας, της ελληνικής γλώσσας, των Ηθών και των Εθίμων μας, τις αποστασίες, τις κυβερνήσεις – κουρελούδες, τα πολιτικά ρετάλια και τους γυρολόγους της κακιάς ώρας... να αποφασίζουν για τις τύχες της χώρας. Συνηθίσαμε να παρακολουθούμε πολιτικούς να προσβάλουν ΑμΕΑ, να υβρίζουν νεκρούς, ή να καπνίζουν επιδεικτικά. ως αναπληρωτές υπουργοί Υγείας σε δημόσιους χώρους και να μην τολμά κανείς να τους κρίνει μπας και του την πέσει κανένας... ερωτοχτυπημένος αοιδός.
Όλα αυτά εμείς οι πολίτες τα βλέπουμε καθημερινά, το συνηθίζουμε... παραμυθιάζουμε τις αισθήσεις μας, και τις πείθουμε, πως αυτό είναι... "κανονικότηταl”... ότι αυτό είναι η εικόνα μιας συντεταγμένης ευρωπαϊκής χώρας του Νότου, που θέλει να προσελκύσει επενδυτές, ώστε ν’ αναπτυχθεί η οικονομία της!
Αλήθεια, εσείς πως το βλέπετε; Αποτελούν όλα τα προαναφερθέντα, μια κανονική κοινωνία στην οποία οραματιζόμαστε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας και να εξελιχθούν σε χρήσιμες μονάδες της κοινωνίας;
Είμαστε δυστυχώς άξιοι της τύχης και της μοίρας μας, φίλες και φίλοι. Αφού ανεχόμαστε τον "πολακισμό” ως νόμιμη κυβερνητική πρακτική, ως εκπαιδευτικό οδηγό, να εκπαιδεύονται τα παιδιά μας, και πως εμείς πλέον θα συμπεριφερόμαστε... ε!... τότε ναι! Ας δεχθούμε τότε τους Πολάκηδες όπως ο Φαραώ δέχθηκε τα έντομα που βγήκαν από τη Βίβλο και επέβαλαν τις επιδιώξεις τους...
Δε φταίει όμως μόνο ο Πολάκης, ούτε ζούμε στις ημέρες της Παλαιάς Διαθήκης!...
Εμείς φταίμε που εκτρέφουμε και ανεχόμαστε τέτοιους τύπους, στην πολιτική, στην κοινωνία, στην οικονομία... στη ζωή μας.
Αν στοχεύουμε να κανονικοποιήσουμε και να θεσμοθετήσουμε την "αλητεία”, τότε δεν νομιμοποιούμαστε να κλαίμε πάνω στις γκρίζες στάχτες της δικιά μας της ύπαρξής.
Οι επί 4,5 χρόνια έρποντας και γρυλίζοντες Πολάκηδες, αποδείχθηκαν τελικά μία κακόγουστη παράσταση, με μια κακογραμμένη τρίτη πράξη, που σηματοδοτεί όμως και το τέλος του αφηγήματος.
Σε κάθε περίπτωση, τα μεγαλεία, όταν τραμπούκιζαν και λοιδορούσαν, πέρασαν και δεν ξανάρχονται. Όταν ένας πολιτικός ανεβαίνει από το πεζοδρόμιο στην εξέδρα... όταν μετά ξανακατέβει, τίποτα πια δε θα είναι ίδιο...
Capital
Αναρτήσεις
Η είδηση που δεν την πίστευαν τα μάτια μου: ο Στάθης Σταυρόπουλος στο ψηφοδέλτιο του Βαρουφάκη! Το ίδιο η κ. Πέπη Ρηγοπούλου, καθηγήτρια πανεπιστημίου, συγγραφέας, πάλαι ποτέ σοβαρή τραυματίας στο Πολυτεχνείο και κ. Νένα Βενετσάνου, η γνωστή συνθέτρια και αοιδός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΑΘΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΕ: Ή η παρούσα πολιτική -και όχι μόνον- κατάσταση σου παρασάλεψε "τα λογικά"... Ή ήσουν εκ γεννετής, και το έδειξες τώρα, ένας ντενεκές ξεγάνωτος.
Αν μέσα στην παραζάλη σου, σου έχει μείνει ίχνος αξιοπρέπειας διάγραψε τον εαυτό σου, χωρίς δεύτερες σκέψεις που σε φέρνουν σε παράνοια, από το ψηφοδέλτιο που βρωμάει Σόρος και Παγκοσμιοποίηση, με ακόμα πιο γλοιώδη τρόπο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά δε θα εκλεγείς -ποιος άραγε θα σε ψηφίσει και ποιος αυτό το ψηφοδέλτιο;
Και κλείνω το μήνυμα μου προς εσένα, αντιγράφοντας τη σοφή ρήση με την οποία τελειώνει το άρθρο στο οποίο στέλνω αυτό το σχόλιο:
"...όταν ξανακατέβεις στο δρόμο (στην "πιάτσα") μετά τις εκλογές, τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο για σένα..."
Όσο για την κ. Ρηγοπούλου και την κ. Βενετσάνου, υπερτιμημένες "κυρίες", νοσούσες από βαρειά πολιτική ακρισία, αν δεν συμβαίνει κάτι πολύ-πολύ χειρότερο!