Ο Τσίπρας είναι η τιμωρία μας!

Αυτό που επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση στο Μάτι ήταν άρρωστο

Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Το ντοκιμαντέρ του κ. Παπαχελά με στοίχειωσε. Το είδα πρωί και μου έκανε το στομάχι πραγματικά κόμπο. Μου μαύρισε την ψυχή. Οχι μόνον διότι άκουγα τους απελπισμένους πυροσβέστες να σημειώνουν τα νούμερα των νεκρών.

Κυρίως γιατί στο μυαλό μου έρχονταν οι εικόνες από τις συνεντεύξεις Τύπου εκείνων των ημερών και τα πλάνα από τον... συντονισμό που έκαναν οι Τσίπρας και Τόσκας από το... κέντρο! Εναν συντονισμός ο οποίος είχε ως κύριο, όπως αποδείχθηκε, σκοπό του τη μιντιακή διαχείριση της τραγωδίας.
Που όχι μόνον απέκρυψε το μέγεθος της καταστροφής, την ίδια την ύπαρξη νεκρών, αλλά επιχείρησε να κάνει και κάποια άλλα πράγματα.

Οπως το να δώσει χρόνο σε διάφορους να δουν πώς θα διαχειριστούν επικοινωνιακά την τραγωδία, όπως -πολύ φοβάμαι- να δώσει σε άλλους τον χρόνο να δουν πώς θα μπορέσουν να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους.

Λάθη πάντα γίνονται σε επιχειρήσεις.


Φαινόμενα πάντα υπάρχουν που θα έχουν ως αποτέλεσμα θύματα. Δεν είμαστε ούτε δικαστές ούτε και εμπειρογνώμονες προκειμένου να εξετάσουμε τι ακριβώς συνέβη. Είναι δουλειά άλλου αυτή. Αλλά με δεδομένο πώς ακριβώς εκτυλίχθηκαν τα πράγματα εκείνο το βράδυ, δεν μπορεί καν να είναι αυτή η κυρίαρχη συζήτηση.

Δεν μπορεί, διότι αυτό που επιχειρήθηκε από πλευράς κυβέρνησης ήταν άρρωστο. Ηταν πραγματικά άρρωστο.

Όπως άρρωστο ήταν ότι αυτή η επιχείρηση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Βγήκε το πρωί της Παρασκευής ο κ. Τόσκας για να μας πει ότι, ενώ ο ίδιος ήξερε για τους νεκρούς, δεν είχε πει τίποτα στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα. Γιατί; Γιατί μας είπε ότι οι πληροφορίες δεν ήταν σαφείς. Πόσο ασαφές είναι το τέσσερις νεκροί εκεί, πέντε νεκροί παρακάτω και ούτω καθεξής, που ακούσαμε στους διαλόγους που δημοσιεύθηκαν!

Εκτός και εάν περίμενε ο κ. Τόσκας ότι οι απανθρακωμένοι θα σηκωθούν και θα περπατήσουν.

Και είναι αυτή η πλευρά του δράματος που είναι η πιο εξοντωτική για μένα και για όσους σε αυτή την κοινωνία επιμένουν να έχουν ηθική πυξίδα. Δεν διστάζουν να κάνουν τα παιχνίδια τους ούτε πάνω στους σωρούς των νεκρών.
Και θυμήθηκα τα λόγια του Νταβίγια.

Οτι ο σύγχρονος κόσμος δεν θα τιμωρηθεί, αλλά ο σύγχρονος κόσμος είναι η τιμωρία μας. Και συνειδητοποιώ ότι εν προκειμένω η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η τιμωρία μας. Είναι η τιμωρία μας για όλα τα λάθη της Μεταπολίτευσης.

Και η πορεία προς αυτήν ήταν μαθηματικά υπολογίσιμη. Ξεκίνησες με λίγο Παπανδρέου και τελειώνεις με Τσίπρα.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση