Για να μην γίνουμε χώρα συνταξιούχων

Θα μπει τέλος στην παρακμή όταν οι πολιτικοί αρχίσουν να βλέπουν μακρύτερα από τις προσεχείς εκλογές

Από τον Δημήτρη Γαρούφα

Αφορμή για το σημερινό άρθρο ήταν η συζήτηση που είχα προ ημερών με πρόσφατα συνταξιοδοτηθέντα γνωστό πανεπιστημιακό, πατέρα επτά παιδιών, ο οποίος σε ερώτηση απάντησε: «Από τα εφτά παιδιά μου τα πέντε μεγαλύτερα αναγκάστηκαν να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, από Σουηδία μέχρι Αμερική. Πέρα από το συνταξιοδοτικό πρωτίστως με ενδιαφέρει ως Ελληνα πολίτη να δω προγράμματα και πολιτικές που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας για να μη φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό, για να μην καταντήσουμε χώρα συνταξιούχων και κάποιων δημοσίων υπαλλήλων». Βεβαίως το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει αξιοπρεπή σύνταξη για τους απομάχους, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι που θα πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και φόρους. Αλλά στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι μειώνονται χρόνο με τον χρόνο, θέσεις εργασίας δεν δημιουργούνται, οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, οι επιχειρήσεις κλείνουν λόγω άγριας φορολογίας κι έτσι τείνουμε να έχουμε περισσότερους συνταξιούχους από τους εργαζομένους, με αποτέλεσμα να μην είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα και η χώρα να οδηγηθεί σε αδιέξοδο πάλι σε μερικά χρόνια.

Το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι πολιτικοί μας, συναγωνιζόμενοι σε λαϊκισμό, συμπεριφέρονται με ορίζοντα μόνο τις προσεχείς εκλογές, σαν να μην τους ενδιαφέρει το μέλλον. Ετσι, κανείς δεν μιλά για το πώς μπορεί να γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό μας σύστημα, πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, πώς θα έλθει η ανάπτυξη στη χώρα.


Δυστυχώς, κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει παρουσιάσει ολοκληρωμένη πρόταση ανάπτυξης, πρόταση αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα που με την υλοποίησή του θα έχουμε 35.000.000-40.000.000 τουρίστες υψηλού εισοδηματικού επιπέδου, θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος, θα αυξηθούν τα έσοδα από την εμπορική ναυτιλία, θα αποκτήσουμε πραγματική αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, θα δημιουργήσουμε φιλικό περιβάλλον στηρίζοντας την επιχειρηματικότητα για να προσελκύσουμε νέες και καινοτόμες επενδύσεις.

Βεβαίως με την υφιστάμενη σήμερα φορολογία των επιχειρήσεων όχι μόνο δεν έρχονται ξένες επενδύσεις αλλά φεύγουν από την Ελλάδα και οι λίγες που έχουν μείνει. Αυτό θα το διαπιστώσει κάποιος αν επισκεφθεί τη βιομηχανική περιοχή Θεσσαλονίκης στη Σίνδο, όπου θα δει πολλά «κουφάρια» εργοστασίων, κτίρια παρατημένα και αραιά και πού να λειτουργεί κάποια βιομηχανική μονάδα. Αυτή η εικόνα παρατηρείται και στις βιομηχανικές περιοχές άλλων πόλεων, ενώ η αποβιομηχάνιση συνεχίζεται και οι χιλιάδες βιοτεχνίες από τη βόρεια Ελλάδα έχουν μετεγκατασταθεί σε Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία, όπου δημιούργησαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Το πρόβλημα βεβαίως υπήρχε και πριν από την κρίση και γι’ αυτό στις 27 Ιανουαρίου του 2006, με αφορμή το κλείσιμο μεγάλης βιομηχανικής μονάδας στη Θεσσαλονίκη, με εισήγησή μου ως προέδρου ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης είχε εκδώσει ένα ψήφισμα στο οποίο μεταξύ άλλων λέγαμε: «Η Θεσσαλονίκη και ο βορειοελλαδικός χώρος υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων που υπήρξαν στον χώρο των Βαλκανίων (κατάρρευση κομμουνιστικών καθεστώτων, άνοιγμα συνόρων και μεταφορά χιλιάδων επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες λόγω χαμηλών ημερομισθίων και φορολογίας) χωρίς να αποκομίσουν τα οφέλη που μπορούσαν να υπάρξουν (δημιουργία θέσεων εργασίας στον τομέα υπηρεσιών με λειτουργία της Θεσσαλονίκης ως βαλκανικού μητροπολιτικού κέντρου) λόγω ολιγωρίας της κεντρικής εξουσίας, η οποία δεν δημιούργησε την απαραίτητη υποδομή ούτε χάραξε τη δέουσα στρατηγική». Και καταλήγαμε κάνοντας συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της αποβιομηχάνισης (το ψήφισμα δημοσιεύεται αυτούσιο στο επίμετρο του βιβλίου μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» εκδ. ΙΑΝΟΣ 2014).

Από τότε πέρασαν 12 χρόνια, προγράμματα αναστροφής της κατάστασης δεν υπήρξαν, η κατάσταση επιδεινώθηκε και η Ελλάδα βιώνει περίοδο παρακμής. Για να ξεφύγουμε από την παρακμή θα πρέπει οι πολιτικοί μας να συναισθανθούν την πραγματικότητα και να βλέπουν μακρύτερα από τις προσεχείς εκλογές. Να θυμούνται ότι υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας, από τον οποίο μόνο μπορεί να έλθει η ανάπτυξη, αρκεί να μειωθεί σε λογικά επίπεδα η φορολογία και να δημιουργηθεί κλίμα στήριξης της επιχειρηματικότητας. Να εγκύψουν στα πραγματικά προβλήματα της χώρας, να ασχοληθούν με το δημογραφικό, γιατί, αν συνεχισθεί η παρούσα κατάσταση, σε μερικές δεκαετίες ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι γερασμένος και δεν θα ξεπερνά τα 7.000.000. Να ασχοληθούν με το πώς θα προσελκύσουν επενδύσεις και πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για να μη φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό. Να συνειδητοποιήσουν ότι χώρα που την εγκαταλείπει το επιστημονικό δυναμικό της δεν έχει μέλλον και η Ελλάδα, αν συνεχισθεί η πληθυσμιακή αιμορραγία, κινδυνεύει πολλαπλά.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση