Παραδέχτηκε την οικτρή αποτυχία του μνημονίου

Του Γιάννη Σιδέρη

Οι πλαδαρές και ανιαρές συνεντεύξεις τύπου Θεσσαλονίκης, όπου κάθε δημοσιογράφος δεν μπορεί να επανέλθει, εάν ο ερωτώμενος υπεκφεύγει και δεν απαντήσει επί της ουσίας, σπάνια δικαιολογούν τον επικοινωνιακό θόρυβο που παράγουν. Βοηθούν μόνο τον πολιτικό αρχηγό να κοινοποιήσει κάποιες ειλημμένες αποφάσεις του, δίνοντας τις ειδήσεις που τον ενδιαφέρει να κοινοποιηθούν (και βέβαια εκθέτουν κάποιους δημοσιογράφους με τις ρωτήσεις τους…).

Άλλωστε από την μεταπολίτευση μόνο ένας πρωθυπουργός έχει φύγει ηττημένος από την συνέντευξη, ο Κώστας Καραμανλής, και αυτό όχι για το κυβερνητικό του έργο, αλλά για την κακή διαχείριση που έριχνε πάνω του η σκιά της υπόθεσης Βατοπεδίου και ο θηριώδης λαϊκισμός που είχε κατασπαράξει τον Βουλγαράκη, για το περίφημο «νόμιμο και ηθικό».

Ερανίζοντας την αδολεσχή συνέντευξη, θα απάνθιζε κανείς ως αιχμιακά, τα κάτωθι:

Αποτυχία Μνημονίου: Ανησυχητική παραδοχή εκ μέρους του Πρωθυπουργού της αδυναμίας εξόδου στις αγορές λόγω των υψηλών επιτοκίων δανεισμού, παρόλη την αυτοδοξαστική φιλολογία των προηγούμενων ημερών για επιτυχημένη έξοδο από το μνημόνιο. Ο πρωθυπουργός έδειξε να επαφίεται στο «μαξιλάρι των 30 δις», άρα και στην «πολυτέλεια, όπως είπε, για τα επόμενα 2,5 χρόνια να μη μας απασχολεί η έξοδος στις αγορές».

Έωλη απάντηση, κατάλληλη για το ποίμνιο (ο ίδιος πιστεύουμε το γνωρίζει, κάτι θα του έχει πει ο Τσακαλώτος): Δυστυχώς δεν έχουμε καμία πολυτέλεια, γιατί το μαξιλάρι υπάρχει για να μας προφυλάξει από αδυναμία δανεισμού σε περίπτωση μιας έκτακτης παγκόσμιας κρίσης (π.χ. μιας νέας Lehman Brothers ή μιας πολεμικής αναταραχής που θα αυξήσουν τα επιτόκια), και όχι για να αρδεύουμε χρήμα από αυτό σε καθημερινές καταστάσεις χρηματοπιστωτικής ηρεμίας και κανονικότητας.

Άλλωστε σε δύο- δυόμισι χρόνια θα τελειώσουν τα χρήματα του «μαξιλαριού», και τότε οι αγορές θα μας κατασπαράξουν, αναγκάζοντάς μας να ξαναπάμε στο ΔΝΤ για να συνάψουμε μνημόνιο με χειρότερους όρους (και τότε ο Τσίπρας θα καταγγέλλει «εγώ σας έβγαλα από το μνημόνιο και ο Μητσοτάκης σας ξανάβαλε»)!


Εκλογές: Το ανεμούριο έδειξε εκλογές τον Μάιο του 2019, καθώς οι εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι απλώς, όπως είπε «η βασική στρατηγική» του. Αλλά αυτό ήταν προεξοφλημένο στην κοινή γνώμη: Παρόλα όσα είπε για τον κ. Καμμένο, ότι δήθεν δεν θα έριχνε την κυβέρνηση, ο συγκυβερνήτης δεν έχει περιθώριο ύστατης υποχώρησης σε ένα θέμα άκρως ευαίσθητο για το δικό του ακροατήριο, εάν θέλει να επιβιώσει (αν μπορεί πλέον να επιβιώσει).

Αφετέρου στην περίπτωση που τον Μάιο στις ευρωεκλογές ο λαός εξέφραζε την δυσαρέσκειά του στην κυβέρνηση αναδεικνύοντας πρώτη τη ΝΔ, αυτό θα αποτελούσε κεκτημένο και θα έδινε δυναμική νίκης στην αξιωματική αντιπολίτευση για τον Σεπτέμβριο.

Συντάξεις: Μεγάλη φασαρία γίνεται για τις περικοπές των συντάξεων και η κυβέρνηση αυτοπαρουσιάζεται ως ηρωικώς μαχόμενη υπέρ αυτών, ενώ η ίδια έχει τις έχει ψηφίσει.

Ούτως ή άλλως, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής (2019-2022) προβλέπει, αν δεν λανθάνουμε, από τις περικοπές συντάξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να αρθεί συνολικά το ποσό των 9,1 δις. Και αυτά θα αρθούν. Παράλληλα υπάρχει και θέμα νομικής υφής, καθώς η διακράτηση της προσωπικής διαφοράς από τους παλιούς συνταξιούχους, θα δημιουργούσε συντάξεις δύο ταχυτήτων, και υπήρχε ο κίνδυνος να εκπέσει στα δικαστήρια.

Συμμαχικές κυβερνήσεις: Ο κ. Τσίπρας βλέπει τον εαυτό του στην εξουσία και την επόμενη ημέρα. Μπορεί να προξενούν γέλωτα σε όσους έχουν μνήμη, οι χθεσινές διαβεβαιώσεις του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα με… «κουλτούρα διαλόγου» (στο πλαίσιο του διαλόγου προφανώς οι οπαδοί του απειλούσαν με κρεμάλες τους Γερμανοτσολιάδες, και ο ίδιος κήρυττε «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»). Ωστόσο δεν είναι καθόλου αστεία η ρήση του ότι είμαστε στην εποχή των «συμμαχικών κυβερνήσεων».

Φρόντισε ψηφίζοντας την απλή αναλογική, να τορπιλίσει τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Αν ΝΔ και ΚΙΝΑΛ δεν κατακτήσουν κοινοβουλευτική δύναμη τέτοια ώστε να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο, το μέλλον του πολιτικού σκηνικού θα είναι άδηλο, ασταθές και κατακερματισμένο. Κόμματα, κομματίδια και πολιτικές ομάδες, πολιτικοί, πολιτικάντηδες και τυχοδιώκτες, θα σχηματίζουν θνησιγενείς σχηματισμούς προκειμένου να στηρίξουν μεγαλύτερα κόμματα με στόχο μετάσχουν (με αντίτιμο) στην εξουσία.

Τέλος δεν θα άξιζαν αναφοράς οι διαβεβαιώσεις του ότι αυτοβούλως διεκπεραίωσε - όπως διεκπεραίωσε - το Σκοπιανό (παρότι θα είναι ευχαριστημένος στον τάφο του ο Ζαχαριάδης, αφού ο επίγονος σάρκωσε τα πιο γλυκά του όνειρα για την «Μακεδονία»), αν δεν εντυπωσίαζε το γεγονός, πόσο εύκολα αποδέχτηκε ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και οι παλαιοπασόκοι που τον στηρίζουν), την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στους Αμερικανούς.

Σαν να μην ήταν στάση ζωής η αντίθεση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους «φονιάδες των λαών», αλλά μια μόδα που πέρασε γιατί την σάρωσε η κατάκτηση της εξουσίας!

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση