Και διηγώντας τα να κλαις!

Του Γιάννη Σιδέρη

Κλαυσίγελως χθες, μέρα… εθνικής επετείου για την αντίσταση στη φασιστική μπότα των τροϊκανών.

Εν αρχή ην ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση προσανατολιζόταν το 2015 να τυπώσει δραχμές χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά, ενώ αρνήθηκε ότι σχεδίαζε ο ίδιος και η ομάδα του κατάληψη του Νομισματοκοπείου.

Στο τελευταίο έχει δίκιο. Η φήμη βγήκε σκόπιμα, κατά τα σταλινικά ειωθότα, από τα υπόγεια του Μαξίμου, προκειμένου να αρθούν οι ευθύνες της ηγεσίας και να τις εναποθέσουν στις πλάτες του, χρησιμοποιώντας τον ως αποδιοπομπαίο τράγο. Διαχρονική η έφεση της αριστεράς στην σπίλωση συντρόφων.

Φυσικά η … επαναστατική λύση Λαφαζάνη ήταν το άκρον άωτον της αφελείας γιατί αυτά τα αποθεματικά ανήκαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα ύψος τους κυμαινόταν μεταξύ 20 και 22 δις ευρώ, και στην περίπτωση που γινόταν «επαναστατική υπεξαίρεση», ο Ντράγκι θα ακύρωνε τους κωδικούς και την επομένη θα τύπωνε άλλα. Τα εν Ελλάδι ευρισκόμενα θα ήταν σκουπίδια και δεν θα άξιζαν το κόστος της εκτύπωσής τους.

Από την παραδοχή Λαφαζάνη όμως αναδύονται μερικά συμπεράσματα:

Ηρθαν να κυβερνήσουν μια χώρα σε κρίση, με μυαλό και σοβαρότητα γυμνασιόπαιδων που έπαιζαν Μονόπολη.

Δεν είχαν κατανοήσει το διακύβευμα ακόμη και ως προς την προσωπική τους τύχη, εάν πραγματοποιούσαν τις ονειροφαντασίες τους. Θα μπορούσε αυτή η μεθόδευση να ήταν μια «λύση» (ως υπόθεση εργασίας) αν την επέλεγε ο λαός με πραγματικό δημοψήφισμα. Όμως θα έπρεπε αυτός πρωτίστως να έχει ενημερωθεί και προετοιμαστεί για τα εφιαλτικά χρόνια που θα ακολουθούσαν, έως την «ευτυχή» ώρα που θα «ορθοποδούσε» αυτόνομος με το εθνικό νόμισμα!

Ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ που έφυγαν, είναι ούλτρα αριστεροί και οι προτάσεις τους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αδιανόητη αφέλεια για μια χώρα της ΕΕ στον καιρό της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο οι ίδιοι χαρακτηρίζονται από τιμιότητα και συνάφεια λόγων και έργων.

Αντιθέτως δεν θα το έλεγε κανείς για τον Πρωθυπουργό. Χθες επιστράτευσε την αριστερή μυθολογία που πάντα συνεπαίρνει, δηλώνοντας ότι είναι περήφανος… για το δημοψήφισμα, γιατί «τολμήσαμε να βγάλουμε το λαό στο προσκήνιο της ιστορίας. Ακόμα πιο περήφανοι που όταν εσείς (σ.σ. ο Μητσοτάκης), εκβιάζατε και τρομοκρατούσατε να αποσπάσετε το «Ναι», εμείς δίναμε τη μάχη του «Όχι»!!

Είναι περήφανος για το «Όχι» που το έκανε «Ναι», χωρίς να ρωτήσει το λαό που παραχάραξε την εντολή του (Ισως δεν τον έβρισκε, εκείνη την ώρα ο λαός είχε βγει βόλτα στο προσκήνιο της ιστορίας)!

Τέτοιες μεγαλειώδεις φιλολογίες περί λαού, διάβαζε σε μπροσούρες και κομματικά έντυπα ως έφηβος, αυτά αραδιάζει και τώρα.

Μπορεί εκ πρώτης όψεως αυτά να μην έχουν λογική, να δίνουν την εντύπωση ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται εν συγχύσει, όντας περήφανος για μια λαϊκή εντολή που ο ίδιος πρόδωσε, αλλά ο κ. Τσίπρας ξέρει τι λέει. Υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι εκεί έξω που δεν έχουν θυμώσει γιατί αγνόησε την εντολή τους, που δεν νιώθουν προσβεβλημένοι. Αντιθέτως είναι ακόμη πεπεισμένοι ότι «το παιδί προσπάθησε», τα έβαλε ηρωικά με ανώτερες δυνάμεις υπέρ λαού, αλλά η φασιστική τροϊκανή μπότα, ως ισχυρότερη τον πάτησε!

Το έτερο αξιοσημείωτο - και πλέον καυτό βέβαια - από τα χθεσινά, ήταν οι μειώσεις των συντάξεων. Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη ότι «δεν ντράπηκε να πάει μέχρι το Βερολίνο προκειμένου να ζητήσει διαβεβαιώσεις ότι η Γερμανία θα πιέσει ώστε να εφαρμοστεί το μέτρο της περικοπής των συντάξεων».

Όμως να η θαυμάσια ευκαιρία, «ιδού η Ρόδος που θα έλεγε και ο ίδιος, να εκθέσει ανεπανόρθωτα τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, αφού « δεν τους ενδιαφέρει το βιοτικό επίπεδο, δεν τους αφορούν οι ανάγκες των ανθρώπων. Το μόνο που τους αφορά είναι η πολιτική τους επιβίωση και η εξουσία»!

Θα μπορούσε βέβαια να τα λέει στον καθρέφτη του, αλλά δεν παύει να είναι η χρυσή ευκαιρία να ξεμπροστιάσει τους απάνθρωπους γερμανοτσολιάδες. Να ψηφίσει είτε την τροπολογία Μητσοτάκη, είτε την πρόταση Γεννηματά, για τη μη μείωση των συντάξεων. Έτσι θα τους αποδείξει ότι η κυβέρνησή του και ο ίδιος είναι γεμάτοι ευαισθησία και πόνο για τους «περήφανους συνταξιούχους» (τους οποίους δουλεύει εν ψυχρώ).

Ετσι θα πάψει και το αισχρό εμπόριο αγωνίας και ελπίδων των συνταξιούχων, στο οποίο επιδίδονται αναίσχυντα Συριζαίοι βουλευτές και υπουργοί, εμπαίζοντας τους ότι υπάρχει περίπτωση να μην ισχύει η περικοπή (Απλώς ευελπιστούν σε κανα εξάμηνο παράταση για να τη χρησιμοποιήσουν ως προεκλογικό όπλο).

Ο κ. Τσίπρας παρουσιάζει μια πρωτοφανή έφεση στην εικονική πραγματικότητα. Λέει κάτι και το αντίθετό του με απαράμιλλη άνεση. Εκφράζει την παραδοξότητα των αλληλοσυγκρουόμενων ισχυρισμών του με χαμόγελο ή προσποιητό οργίλο ύφος, χωρίς κανέναν δισταγμό.

Το κοινό του δεκτικό από αριστεροσύνη και ευκολόπιστο από άγνοια, θα συνεχίσει να του προσφέρει στήριξη. Αυτό το κοινό δεν αντιμετωπίζεται. Θα ζήσουμε μαζί του!

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση