Τι θα φέρει η νέα εποχή του Ταγίπ Ερντογάν

Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayip Erdogan κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας επέζησε από πολυάριθμες αποτυχίες που θα ανάγκαzαν οποιονδήποτε απλό πολιτικό να εγκαταλείψει την ατέλειωτη αναζήτηση της εξουσίας.

Η μετεωρική άνοδος του Erdogan από τη φυλακή το 1999, στο πρωθυπουργικό το 2003 και στη συνέχεια στην προεδρία το 2014 καθώς τώρα έχει πλέον αγκαλιάσει μια εκτελεστική προεδρία – ένα σύστημα διακυβέρνησης που έχει υποστηρίξει για μια δεκαετία αλλάξαν τα πράγματα.

Η νίκη του την περασμένη εβδομάδα, του δίνει τις εξουσίες της προεδρίας, του πρωθυπουργού και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, που περιέρχονται σε αυτόν, καθιστώντας τον πιο ισχυρό από πολλούς δικτάτορες.

Συζητήθηκε ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού ταλέντου που οδήγησε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) να αναβιώσει το 2002, απομονώνοντας τους αντιπάλους του σε αυτό και καλύπτοντας τις θέσεις τους με άνδρες που του λένε, ναι..

Έχει περάσει από το να είναι ο άνθρωπος που έκανε την Τουρκία υποψήφιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάποιον που εκτοξεύει πυρά στη Γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel και στο νοικοκυριό της. από τη λήψη βραβείων σε φιλό-Ισραηλινά think-tank στη Νέα Υόρκη, να γίνει ένα bête noir στους διαδρόμους της εξουσίας στην Ουάσιγκτον και την Ιερουσαλήμ.

Έχει επιβιώσει από τις προσπάθειες του δικαστικού σώματος να ρίξει την κυβέρνησή του, από ένα κοσμικό μέσο για να τον υπονομεύσει, από τη γραφειοκρατία να αντισταθεί στις πολιτικές του και από τον στρατό να τον ανατρέψει. Έχει αναγκάσει τα όργανα αυτά να υποκύψουν στην εξουσία του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι πλέον σε θέση να τους μετατρέψει στους εγχώριους αντιπάλους του.

Η αντιπολίτευση είναι εκπληκτική. Οι αντίπαλοι του Erdogan είχαν ζωγραφίσει αυτές τις εκλογές ως την τελευταία ευκαιρία για τη δημοκρατία της Τουρκίας. Και τόλμησαν να ελπίζουν ότι, αυτή τη φορά, θα μπορούσαν να πετύχουν εκεί που έχουν αποτύχει τόσο συχνά από το 2002, παραβλέποντας τις διαμάχες τους και παρουσιάζοντας ένα σχετικά ενιαίο μέτωπο.

Ακόμα και ο Muharrem İnce, ο υποψήφιος Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) στις προεδρικές εκλογές, που φαινόταν ικανός να αντλεί στήριξη από όλο το πολιτικό φάσμα.

Αλλά δεν ήταν αρκετό.

Κάτω από καταφανώς άδικες συνθήκες, ο Erdogan κέρδισε και αυτές τις εκλογές.

Ακούγοντας τη φωνή του για νίκη και ακούγοντας τον μιλά για τις διαδηλώσεις του Gezi του 2013 και υποσχόμενος να διπλασιάσει τις παρεμβάσεις του στη Συρία, φαίνεται ότι αυτό που βρίσκεται στην φαρέτρα του για την Τουρκία, θα είναι περισσότερες από τις ίδιες πολιτικές και από την ίδια διχαστική ρητορική που έχουν χαρακτηρίσει την κυβέρνηση της χώρας τα τελευταία πέντε χρόνια.

Υπήρχαν λίγα μηνύματα συμφιλίωσης στην ομιλία νίκης του Erdogan. Και λαμβάνοντας υπόψη το πώς οι προηγούμενες ομιλίες νίκης που έληξαν μ’ έναν πιο συμφιλιωτικό τόνο δεν ακολούθησαν πράξεις, δεν υπάρχει λόγος να αναμένουμε από τον πρώτο εκτελεστικό πρόεδρο της Τουρκίας να επιδιώξει να θεραπεύσει τις βαθιές διχόνοιες στην τουρκική κοινωνία.

Προσπαθώντας να συγκεντρώσει όλη την εξουσία στα χέρια του, ο Erdogan πιστεύει ότι μπορεί να κάνει την Τουρκία μια οικονομική δύναμη και έναν σημαντικό παίκτη στην παγκόσμια σκηνή.

Όμως, όπως έδειξαν τα τελευταία χρόνια, οι συνεχώς αυξανόμενες προσωπικές δυνάμεις του Erdoğan συνέπεσαν με μια Τουρκία που εμφανίζεται όλο και πιο αδύναμη, ολοένα και περισσότερο διχασμένη και όλο και περισσότερο σαν αυτοκρατορία της Μέσης Ανατολής παρά μάλλον η «προηγμένη δημοκρατία» που τόσο συχνά ισχυρίζεται ότι είναι.

Πολλοί έχουν δει τι γράφεται. Η Τουρκία δεν είναι πλέον η αγάπη των διεθνών επενδυτών. Τα καλύτερα και λαμπρά της μυαλά ψάχνουν ή έχουν ήδη μετακομίσει σε πιο πράσινα βοσκοτόπια.

Εάν οι τάσεις αυτές συνεχίσουν, να κινούνται όπως είναι, από έναν άνθρωπο του οποίου η επιθυμία για εξουσία έρχεται εις βάρος της υγείας ενός έθνους, τότε η Τουρκία θα συνεχίσει να βυθίζεται ακολουθώντας την ίδια πορεία που έχει ακολουθήσει για την τελευταία μισή δεκαετία περίπου.

Ilhan Tanir
Σημειώσεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση