Ο Τσίπρας έκανε… delivery στους ξένους
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Με το που άρχισε να ζεσταίνεται η διαπραγμάτευση Κοτζιά – Ντιμιτρόφ για την υπόθεση των Σκοπίων είχα εκφράσει την αμφιβολία μου για την κατάληξή της, ακριβώς επειδή η συζήτηση άρχιζε από λανθασμένη βάση: Τη νέα ονομασία του γειτονικού κρατιδίου.
Αυτό ήταν, κατά τη γνώμη μου, η πρώτη μεγάλη παραχώρηση της ελληνικής διπλωματίας, που οδήγησε στην παγίδευση και στο τελικό «πωλητήριο». Γιατί το όνομα, από τη στιγμή που ήταν βέβαιο ότι θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» μαζί με έναν επιθετικό προσδιορισμό, δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημα για τους Σκοπιανούς. Επομένως, αντί να κουβεντιάζουμε για τα «Ανω», «Βόρεια», «Νέα», έπρεπε πρώτα να τους έχουμε αποσπάσει τη δέσμευση ότι προτίθενται να ξαναβαπτιστούν «ολιστικά» (όπως θα έλεγε και ο σύντροφος Αλέξης). Να αλλάξουν όχι μόνο όνομα κράτους, αλλά και εθνική ταυτότητα «έναντι όλων».
Εξαρχής, βεβαίως, αυτό φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο, γι’ αυτό και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις δεν επιχείρησαν ούτε να το αγγίξουν. Είναι αυτό που λέει ο Κυριάκος «άσ’ το καλύτερα, να το λύσει κανένας άλλος»… Ισως ο μόνος τρόπος να επιτυγχάναμε τα συνολικά βαφτίσια ήταν αυτός που υπέδειξαν στο παρελθόν σοβαροί μεσολαβητές, όπως ο Πορτογάλος Πινέιρο και οι Βανς – Οουεν. Το πρόθεμα «Νέα», δηλαδή, που θα μπορούσε να προσδιορίζει με εύπεπτο για τον αγγλοσαξονικό κόσμο τρόπο, όχι μόνο την ονομασία «Νew Macedonia», αλλά και την εθνότητα, όπως και τη γλώσσα. Αποκόπτοντας ταυτόχρονα τον φαντασιακό ομφάλιο λώρο με την αρχαία ελληνική Μακεδονία. Αλλά αυτό είναι μια θεωρητική συζήτηση, που ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Για κάποιον ακατανόητο και προφανώς βλακώδη λόγο η ελληνική πλευρά επέμεινε σε γεωγραφικό προσδιορισμό που, όπως και να το κάνουμε, εμπεριέχει υπαινιγμό εκκρεμούσας εθνικής ολοκλήρωσης. Κυρίως, όμως, ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς δεν μπόρεσαν εξαρχής να επιβάλουν ως βάση διαπραγμάτευσης τα συνολικά βαφτίσια στο τρίπτυχο «ονομασία κράτους, εθνότητα, γλώσσα». Πιθανότατα δεν αντελήφθησαν τη φύση και τη βαρύτητα του προβλήματος, γιατί η διεθνιστική πολιτική ιδιοσυγκρασία τους δεν τους βοηθά να βλέπουν τα πράγματα από εθνική σκοπιά. Ανθρωποι που προσφέρθηκαν να… μη μονοπωλούν την αρχαία μακεδονική κληρονομιά και έφτασαν να συζητούν αλυτρωτικές ονομασίες Κομιτατζήδων ως κάτι… «φυσιολογικό» είναι βέβαιον ότι δεν κατανοούν βασικές πτυχές του ζητήματος.
Σε κάθε περίπτωση τα… βαφτίσια των Σκοπίων έμειναν κολοβά και εμείς μείναμε με το… παγωτό. Ο Ζάεφ συμβιβάστηκε με ένα όνομα που δεν τον χαλάει καθόλου και κράτησε ακέραιο αυτό που ήθελε: Την εθνική ταυτότητα!
Ο Τσίπρας, από την άλλη πλευρά, για ακόμη μία φορά έκανε εντυπωσιακό delivery (σ.σ.: στους ξένους…) και φόρτωσε το μπαλάκι της ευθύνης για την ταχεία επικύρωση της συμφωνίας στους γείτονες.
Μόνο που και τα δύο παλικάρια λογαριάζουν χωρίς τους λαούς που τους εξέλεξαν. Στην Ελλάδα ο κόσμος ανέχεται ακόμη και την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, αλλά δεν θα ανεχθεί το ξεπούλημα εθνικής κληρονομιάς. Και τα Σκόπια, όπου ο λαός έχει γαλουχηθεί με τα μεγαλοϊδεατικά αφηγήματα του Γκρούεφσκι, μπορεί και να απορρίψουν μία συμφωνία πραγματικό «δώρο» για τις εθνικές επιδιώξεις τους. Η παρτίδα είναι δύσκολη και ασφαλώς δεν έχει τελειώσει…
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...