Σκοπιανό: Η ικανοποίηση των Γερμανών και μια ακόμα μεγάλη υποχώρηση

Είναι πολλές οι υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, που δεν δικαιολογούνται, παρά μόνον λόγω δεσμεύσεων έναντι Γερμανών και Αμερικανών

Ευνοϊκά είναι τα σχόλια Γερμανών πολιτικών και του γερμανικού Τύπου για την εκχώρηση της ονομασίας της Μακεδονίας στους Σλάβους των Σκοπίων, και την εν γένει ικανοποίηση όλων σχεδόν των αιτημάτων τους.

Είναι φυσικό, ο Α. Τσίπρας και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι απολύτως ικανοποιημένοι, αφενός επειδή το δικό τους αίτημα προ ετών, να ονομάζονται τα Σκόπια μόνον Μακεδονία έγινε πράξη, αφετέρου κάποιο αντάλλαγμα σημαντικό αναμένουν από την Γερμανία, που υλοποιήθηκε το σχέδιό της. Ξένοι και Έλληνες που ασχολούνται με το θέμα κάνουν λόγο για κάποια ελάφρυνση του χρέους. Ελπίζω να είναι μόνον αυτό, και όχι όσα φημολογούνται.

Επειδή ο Α. Τσίπρας τώρα μαθαίνει την πολιτική, όχι με επιτυχία ομολογουμένως -στου κασίδι το κεφάλι, λέγανε, μάθαινε να κουρεύει ο παραγιός του κουρέα-, και ο Ν. Κοτζιάς έχει δική του αντίληψη άσκησης πολιτικής, να τους υπενθυμίσω, τι σημαίνει να ενδίδει ο πολιτικός στις πιέσεις -για αδιευκρίνιστους λόγους- και τι αποτελέσματα φέρει στο μέλλον.

Το 1952 Ελλάδα και Τουρκία εντάχθηκαν στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, εκκινώντας μια περίοδο διμερούς "φιλίας" και προσέγγισης. Κάπου εκεί στα έτη του μέλιτος, σιωπηλά συναινέσαμε να ονομάζεται τουρκική η μειονότητα στη Θράκη, με αποτέλεσμα ο επί Παπάγου Γενικός Διοικητής της Φεσσόπουλος να διατάξει (28-1-1954) την αντικατάσταση όλων των όρων "μουσουλμανικό" με τη λέξη "τουρκικό" στις επιγραφές μειονοτικών σχολείων, κοινοτήτων κτλ.

Βεβαίως τα επίχειρα δεν άργησαν: ο Κυπριακός Αγώνας πυροδότησε τον διωγμό των Ελλήνων της Πόλης, σε ενάμιση μόλις χρόνο, κι άντε μετά να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Τώρα που επισήμως παραχωρούμε όνομα όχι σε μειονότητα αλλά σε κρατική οντότητα και ανύπαρκτη εθνότητα, σε ποιαν ανάκληση θα μπορούμε αύριο να ελπίζουμε;

Η ελπίδα που είχα ότι η άρνηση του Ιβάνοφ, του Προέδρου των Σκοπίων, να συναινέσει στην συμφωνία, μάλλον ξεθωριάζει, επειδή οι πονηρές διατυπώσεις της συμφωνίας ίσως τον παρακάμψουν. Και εννοώ, ότι ενώ το ΝΑΤΟ μιλούσε μέχρι τώρα ότι απαιτείται επίλυση της διαφοράς για το όνομα, προκειμένου να αποσταλεί πρόσκληση στα Σκόπια για ένταξη στο ΝΑΤΟ, το ίδιο υποστήριζε και η Ελλάδα, τώρα δεν ισχύει αυτό.

Ο Ν. Κοτζιάς, σε συνέντευξή του στο "Kόντρα", ανακοίνωσε ότι αρκεί η υπογραφή της συμφωνίας από τους δυο πρωθυπουργούς και η επικύρωση της από τη σκοπιανή Βουλή, προκειμένου στην Ε.Ε η Ελλάδα να υποστηρίξει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την πΓΔΜ και στο ΝΑΤΟ να επιδοθεί στην Σύνοδο Κορυφής η πρόσκληση για ένταξη στη Συμμαχία…

Πρώτον, γίνεται λόγος μόνον για επικύρωση από την Βουλή, και όχι επικύρωση απόφασης της Βουλής από τον Πρόεδρο των Σκοπίων. Γνωστής ούσης της διαφωνίας του, παρακάμπτεται. Βεβαίως, κάποια στιγμή, προκειμένου η απόφαση της Βουλής να έχει ισχύ νόμου, η έγκριση από τον Πρόεδρο είναι απαραίτητη [Προ καιρού, ο Ιβάνοφ ανέπεμψε στην Βουλή νομοσχέδιο, και κατά το Σύνταγμα υποχρεώθηκε να το επικυρώσει, όταν ξαναψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο].

Δεύτερον, δεν αρκεί αυτό. Ο Ζάεφ δεσμεύτηκε ότι θα φέρει τη συμφωνία σε δημοψήφισμα. Είναι βέβαιος ότι θα το κερδίσει, επειδή όπως και άλλες φορές υπενθύμισα την ρήση της Ελένης Βλάχου, τα δημοψηφίσματα τα κερδίζει αυτός που τα διεξάγει. Και τούτο επειδή διαμορφώνει το ερώτημα κατά το δοκούν. Ο πόθος των Σκοπιανών, και ιδιαιτέρως των Αλβανών, να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. είναι διακαής. Ως εκ τούτου, σε ένα ερώτημα του τύπου «θέλετε να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, υπογράφοντας την συμφωνία με την Ελλάδα;» πόσοι θα πουν όχι;

Όμως, η παλαιά απόφαση του ΝΑΤΟ ότι η πρόσκληση για ένταξη θα αποσταλεί μόνο όταν επιλυθεί η διαφορά της ονομασίας, κάτι που προφανώς απαιτεί να ολοκληρωθεί η έγκριση της Συμφωνίας από το Δημοψήφισμα δεν ισχύει πλέον, κάτι που συνιστά μεγάλη, αναιτιολόγητη υποχώρηση. Και τούτο διότι, αμέσως με την απόφαση της Βουλής των Σκοπίων, όπου έχει την πλειοψηφία ο Ζάεφ, ο Α. Τσίπρας συμφώνησε να σταλεί αμέσως η επιστολή στο ΝΑΤΟ, ότι το πρόβλημα της ονομασίας λύθηκε.

Το τι θα συμβεί με τον Πρόεδρο και το Δημοψήφισμα, είναι για την ιστορία, αφού θα έχει ήδη προχωρήσει η ενταξιακή τους διαδικασία. Ποιος θα θέσει βέτο; Ο Α. Τσίπρας, ή ο Π. Καμμένος;

Είναι πολλές οι υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, που δεν δικαιολογούνται, παρά μόνον λόγω δεσμεύσεων έναντι Γερμανών και Αμερικανών. Γιατί δεν μπορούν να πουν όχι σ’ αυτές τις χώρες, δεν χρειάζεται επεξήγηση. Τις καρέκλες τους δεν πρόκειται να τις εγκαταλείψουν. Άλλωστε, πολλά συνειδητά ψέματα έχουν πει στον ελληνικό λαό, και μεγάλη βλάβη του έχουν προξενήσει, γι’ αυτές τις φιλόξενες καρέκλες, τώρα θα τις εγκαταλείψουν;

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση