Ποια είναι τελικά τα κριτήρια για να κάνει η Αστυνομία τη δουλειά της;

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Μεγαλύτερο δώρο στο πολιτικό πτώμα που ακούει στο όνομα Γιάννης Μπουτάρης δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει αυτοί οι ανεγκέφαλοι που πλάκωσαν στις «ψιλές» τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Η πράξη είναι ούτως ή άλλως καταδικαστέα και δεν συνιστά κάποιου είδους «κατόρθωμα» - το αντίθετο, θα έλεγα. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι γεροδεμένοι 25άρηδες να παίρνουν στο κυνήγι έναν καρδιοπαθή ηλικιωμένο, που κινδυνεύει να λιποθυμήσει από τον φόβο του, επειδή τους…ανάβει τα λαμπάκια.
Είναι όμως και βλακώδης, γιατί, σε τελική ανάλυση, τον κάνουν… ήρωα μέσα στον πολιτικό παραλογισμό που βασιλεύει σε τούτη τη χώρα.

Το ζήτημα ασφαλώς δεν θα είχε προκύψει, αν οι οργανωτές της εκδήλωσης για την ποντιακή μνήμη τον είχαν απομακρύνει, εξηγώντας του ευγενικά ότι είναι ανεπιθύμητος. Και θα είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Ομως, δεν το έπραξαν. Και τον λόγο πήρε ο εξαγριωμένος όχλος...
Ορθά οι αρμόδιες κρατικές Αρχές ανέλαβαν δράση και συνέλαβαν τους πρωταιτίους του θλιβερού επεισοδίου σε χρόνους-εξπρές. Αυτό πρέπει να γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις πολιτικής βίας, ανεξαρτήτως βεβαίως κομματικής ταυτότητας ή ιδεολογικής πεποίθησης του θύματος.

Όμως, στην περίπτωση του Μπουτάρη οι αστυνομικές Αρχές έχουν φτάσει να επιδεικνύουν ένα είδος υπερβάλλοντος ζήλου που δεν έχουν επιδείξει σε άλλες περιπτώσεις, ακόμη και σε πολύ σοβαρότερες. Σε σημείο που να δίνεται η εντύπωση ότι επιχειρούνται πολιτική εκμετάλλευση του γεγονότος και συντήρησή του για λόγους επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων.

Κ άθε δύο ημέρες ανακαλύπτονται και άλλοι «δράστες» από μια διαδικασία «ταυτοποίησης» που θα ζήλευαν και οι αμερικανικές Αρχές στην περίπτωση της δολοφονίας του Κένεντι. Και το ιδιόρρυθμο γεροντοφρικιό που υποδύεται τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης προβάλλεται ως άλλος…Λαμπράκης, μάρτυρας της δημοκρατίας, αγωνιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και πάει λέγοντας. Δεν λέω... Μπράβο στην Αστυνομία, που σε λίγο θα ανακαλύψει και αυτούς οι οποίοι σιγομουρμούρισαν μια βρισιά εις βάρος του -αντιπαθέστατου σε πολλούς Ελληνες- λάτρη του Κεμάλ. Μόνο που δεν αντιλαμβάνομαι γιατί εκλείπουν τα ίδια οξυμένα ανακλαστικά και σε άλλες περιπτώσεις πολιτικής βίας...

Ουδέποτε «ταυτοποιήθηκαν» -αν δεν με απατά η μνήμη μου- οι υπεύθυνοι για τον άγριο ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη. Ατόνησε, έπειτα από κάποιες συλλήψεις, η έρευνα για τους υπαιτίους της επίθεσης στον Γιώργο Κουμουτσάκο. Και βεβαίως παραμένουν ασύλληπτοι οι δράστες της αποτρόπαιης εν ψυχρώ εκτέλεσης δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής. Ποια είναι, λοιπόν, τα κριτήρια στην Ελλάδα για να κάνει η Αστυνομία σχολαστικά τη δουλειά της; Μήπως οι ανάγκες ενός ανέξοδου κυβερνητικού σόου;

Δημοκρατία

Σχόλιο ιστολογίου: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους νεκρούς της Marfin


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση