Ρωσικός εκκλησιαστικός επεκτατισμός

Του Γιώργου Κακλίκη
Πρέσβη επί τιμή

Γνωστός σε πολλούς ο παλιός πόθος της Εκκλησίας Μόσχας να αναδειχθεί σε Τρίτη Ρώμη! Μοχθεί να το πετύχει προβάλλοντας τα πλήθη των πιστών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και εκμεταλλευόμενη τις ενδορθόδοξες έριδες και αντιπαραθέσεις. Και πετυχαίνει, σε πολλές περιπτώσεις –κυρίως με πλούσιες παροχές- να προσελκύει είτε αδύναμα εκκλησιαστικά κέντρα που επιζητούν ενίσχυση είτε Προκαθήμενους που γοητεύονται από την λάμψη του χρυσού πασών των Ρωσιών.

Χαμένη στο απώτερο παρελθόν η φιλοδοξία της Μόσχας να συμπεριλάβει στο ποίμνιό της την οικουμενική Ορθοδοξία, βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο με την καθεστωτική αλλαγή. Οι νέοι «τσάροι» της Ρωσίας έθελξαν, όπως οι παλαιοί, τους ζηλώσαντες δόξαν Βυζαντίου, ανώτατους κληρικούς της που – μετά από πολλές δεκαετίες ζόφου- απέκτησαν και πάλι την εύνοια της πολιτικής τους ηγεσίας. Το γνωστό εσωτερικό ρωσικό παιχνίδι της αλληλοϋποστήριξης Κράτους και Εκκλησίας. Και, πέρα από τα σύνορα της χώρας, η οικονομική ευρωστία της Εκκλησίας της Μόσχας τής έχει φέρει φίλους και πρόθυμους εκκλησιαστικούς ταγούς που, με ματιά που καλύπτει μόνο το παρόν χωρίς να φτάνει στο μέλλον, έχουν επιλέξει ρόλους αυλικών παραγνωρίζοντας το βάρος της μακραίωνης ιστορίας των δικών τους Εκκλησιών.

Μεγάλους εορτασμούς γνώρισε η Μόσχα με πρόσφατες επετειακές εκκλησιαστικές εκδηλώσεις. Ο Πρόεδρος της χώρας, παρών. Και ο Πατριάρχης Κύριλλος, πλαισιωμένος από ομοεθνείς του και ξένους Ιεράρχες, απευθύνθηκε όχι μόνο στο ποίμνιό του αλλά στην υφήλιο μιμούμενος τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Άλλη μια από τις πολλές ενδείξεις δεσποτισμού του Μακαριωτάτου Μόσχας που, αντί να μεριμνά για την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας αγωνιά για την αναγνώριση των πρωτείων που επιδιώκει.

Παράλληλες με τις τάσεις της πολιτικής της ηγεσίας οι ηγεμονικές τάσεις της Εκκλησίας της Μόσχας. Με στόχο τον εσωτερικό και εξωτερικό εντυπωσιασμό. Για άσκηση επιρροής και πρόκληση δέους. Αυτά πιστεύουν πως είναι μερικά από τα μέσα τους για να πετύχουν τα πολυπόθητα πρωτεία. Λησμονούν, όμως, ότι η εκλιπούσα αυτοκρατορία άφησε στους άλλοτε «υποτακτικούς» της τόση αποστροφή που, ακόμα και σήμερα, κοντά τρεις δεκαετίες από την πτώση της, η αποστροφή αυτή είναι πάντα παρούσα. Γιατί η αλαζονεία και η προπέτεια δεν είναι παράγοντες συνοχής αλλά διάστασης.

Η Ορθοδοξία έχει καθιερωμένους, μέσα από τους αιώνες, θεσμούς που ούτε ανατροπές χρειάζονται ούτε μίμηση κοσμικών προτύπων. Λίγα και πρόσκαιρα θα είναι τα οφέλη της επεκτατικά αδημονούσας Εκκλησίας της Μόσχας από τη συνέχιση της διχαστικής τακτικής της και της επιδίωξής της να ανταγωνιστεί τον μοναδικό θεσμό ενότητας της Ανατολικής Εκκλησίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση