Αδικαιολόγητη αδράνεια στο μεγάλο ζήτημα της Ελληνικής ΑΟΖ

Η εκμετάλλευσή της ΑΟΖ αποτελεί τη μόνη ουσιαστικά διέξοδο για να απαλλαχτούμε κάποτε από τον βραχνά του χρέους - Το φοβικό σύνδρομο των πολιτικών

Έρχομαι και επανέρχομαι τακτικά στο ζήτημα της ΑΟΖ, επειδή η εκμετάλλευσή της αποτελεί την μόνη ουσιαστικά διέξοδο για να απαλλαχτούμε κάποτε από τον βραχνά του χρέους. Και θεωρώ πολύ αισιόδοξους όσους τοποθετούν στο 2060 το τέλος των δεινών μας, επειδή τότε λήγει η υποχρέωσή μας να παρουσιάζουμε πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ.

Για μία χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, οι φορείς χάραξης πολιτικής αδύναμοι, και με το μέλλον δυσοίωνο λόγω της με ταχείς ρυθμούς από-επενδυτικής προσπάθειας που καταβάλλει η μαρξιστική κυβέρνηση για να οικοδομήσει το σοσιαλιστικό κράτος στα πρότυπα των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, τότε το 2% πλεόνασμα δεν αποτελεί ρεαλιστικό στόχο.

Το αντιλαμβάνονται αυτό οι πολιτικοί, αλλά ποιος νοιάζεται τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, όπου άλλοι θα κυβερνούν, και με τους γηγενείς Έλληνες ως μειονότητα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ. Κι επειδή ο τουρισμός, στον οποίο στηρίζεται αποκλειστικά η κυβέρνηση για είσπραξη χρημάτων προς διορισμό ημετέρων, δεν αποτελεί σίγουρη πηγή εσόδων, επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ, ως μείζον εθνικό ζήτημα.

Νότια και δυτικά της Κρήτης τα ενεργειακά αποθέματα είναι τεράστια, όπως πιστεύουν οι ειδήμονες ξένων εταιριών, απορούντες για την καθυστέρηση αδειοδότησής τους για έρευνες, σε Οικόπεδα που δεν προκαλούν αμφισβητήσεις.

Για να αποκτήσει ένα κράτος δικαιώματα επί της ΑΟΖ πρέπει να την οριοθετήσει (ενώ στην περίπτωση της υφαλοκρηπίδας υπάρχει αυτοδικαίως). Σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή.
Η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει την ΑΟΖ με καμιά γειτονική χώρα, κι αυτό είναι το μεγάλο της πρόβλημα. Δυστυχώς, πάντα σχεδόν το ελληνικό κράτος σύρεται από τα γεγονότα. Ακόμη και η συμφωνία που έγινε με την Αλβανία, την οποία χειροκροτήσαμε και είπαμε "επί τέλους", κι αυτή ακυρώθηκε. Προσπαθούμε τώρα να την επαναφέρουμε, δεν γνωρίζω όμως αν χρησιμοποιούμε τα γνωστά επιτυχή "επιχειρήματα" με τα οποία πείθονται από ύπαρξής τους οι Αλβανοί πολιτικοί.

Ούτε με την Ιταλία, όπου δεν θα υπήρχαν προβλήματα, ήλθαμε σε συμφωνία, όπως ανέφερα προ καιρού, λόγω πιέσεων των Ιταλών αλιέων, που αλιεύουν στα ελληνικά νερά ανεμπόδιστοι. Υπάρχουν πάντως και πληροφορίες, ότι και η Μαφία εμπλέκεται, επειδή βυθίζει βλαβερά απόβλητα στο Ιόνιο, φυσικά στην δική μας πλευρά.

Για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με Αίγυπτο και Λιβύη έγραψα προσφάτως. Εκεί βεβαίως που δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά, είναι η μη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο. Οι δύο ΑΟΖ ενώνονται, και αποκλείεται παντελώς η Τουρκία από κάθε οικονομική εκμετάλλευση της Μεσογείου. Η Κύπρος μας το πρότεινε κι εμείς κωφεύσαμε, επί πρωθυπουργίας Σημίτη με ΥΠΕΞ Γιώργο Παπανδρέου. Το Ισραήλ, τότε, είχε ετοιμάσει και χάρτη με την ΑΟΖ σύμφωνα με τα ελληνικά συμφέροντα, και πάλι αδιαφορήσαμε.

Το Διεθνές Δίκαιο δεν αφήνει καμιά σκιά περί των δικαιωμάτων μας. Πολλοί κάνουν λόγο ότι έχουμε υπογράψει με τους Τούρκους μυστικές συμφωνίες, να μη προβούμε σε αναγνώριση χωρίς τη δική τους σύμφωνη γνώμη. Βέβαιο είναι πως μέχρι πρότινος δεν μας το επέτρεπαν και οι ΗΠΑ.

Μένοντας οι Τούρκοι άνευ επιχειρημάτων, κι εφ’ όσον δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι το Καστελόριζο είναι ελληνικό, ότι κατοικείται και ως εκ τούτου έχει δική του ΑΟΖ, προβάλλουν -μη έχοντας κάτι άλλο- το επιχείρημα, ότι το Καστελόριζο αποτελεί προέκταση της ασιατικής ακτής. Άρα η ΑΟΖ του νησιού είναι… δική τους. Οι Τούρκοι περισσότερο στηρίζονται στο φοβικό σύνδρομο που διακατέχει τους Έλληνες πολιτικούς, να πράξουν κάτι περισσότερο από έναν περίπατο στο Κολωνάκι ή να διορίσουν τους συγγενείς τους στο δημόσιο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που δεν καταλάβαινε από παρόμοια σύνδρομα, ωφέλησε τον λαό του με την πράξη του.

Μακεδών
Πηγή Voria



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση