Το ζήτημα της κρίσεως του Κατάρ

Γράφει ο Δρ. Ι. Θ. Μάζης

Τα τελευταία τρία χρόνια δεν έπαυσα να αναφέρομαι στις “αποκλίνουσες”, ως προς την ασφάλεια της Δύσεως αλλά και την σταθερότητα και την ασφάλεια την περιοχή της Μέσης Ανατολής, δύο εκ των ισχυρών κρατικών οντοτήτων της περιοχής του Αραβοπερσικού Κόλπου: του Ουαχαβιτικού Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Οι σχέσεις βακουφιακών ιδρυμάτων του ουαχαβιτικού βασιλείου με το σαλαφιστικό ισλαμιστικό κίνημα αλλά και του Εμιράτου του Κατάρ με την Μουσουλμανική Αδελφότητα (Al Ikhwan al Muslimûn) και επιφανείς ηγετικές της προσωπικότητές της, όπως ο Γιούσεφ Αλ Καραντάουι ο οποίος διαμένει στο Κατάρ και θεωρεί, αν και σουνίτης ο ίδιος, το σιιτικό ισλάμ ως “προοδευτικό”. Επίσης, εστηλίτευσα την ανοχή της Δύσεως στην υπόθεση της αναμείξεως των άκρως επικινδύνων αυτών ισλαμιστικών ριζοσπαστικών δυνάμεων, στην ούτω κληθείσα «Αραβική Άνοιξη» αποκαλώντας την, με πικρία, «ισλαμιστικόν χειμώνα». Αλλίμονον, έστω και πληττόμενος από αφόρητη μοναξιά, δικαιώθηκα.

Οι Ευρωπαϊκές χώρες δυστυχώς, όπως και η τότε αμερικανική διοίκησις, εκώφευαν, διότι ήσαν πλήρεις ενθουσιασμού για την “δημοκρατική οδό” την οποίαν δήθεν διένοιγαν οι «αραβικές εξεγέρσεις» που άρχισαν από το 2010 στην Τυνησία με την αυτοπυρπόληση του πτωχού, πλανοδίου, τυνησίου οπωροπώλου Αλ Μπουαζίζι.

Η Δύσις είχε, ατυχώς, πιστεύσει ότι οι εξεγέρσεις αυτές θα είχαν αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα, έστω και εάν το πολιτισμικό υπόβαθρο των περισσοτέρων εκ των εξεγερθεισών κοινωνιών ήτο ισλαμικό ή και πολυθρησκευτικό (όπως π.χ. οι Κόπτες στην Αίγυπτο, οι Χριστιανοί, Ισμαηλίτες και Αλλαουίτες εις την Συρία, κ.τ.λ.).

Η επίσημη δυτική ανάλυσις των εξεγέρσεων αυτών εβασίζετο επί του αφηγήματος του «εκδημοκρατισμού» των απολυταρχικών αυτών καθεστώτων των χωρών του Μάγρεμπ και του Μάσρεκ. Το δε χρησιμοποιηθέν εργαλείο ήτο, πέραν της ολιγίστου, έως ψηγματικής αστικοδημοκρατικής αντιπολιτεύσεως, το ισλαμιστικό κίνημα είτε υπό την μορφή του Σαλαφιστικού είτε υπό μορφήν της ισλαμιστικής και ριζοσπαστικής Οργανώσεως των Αδελφών Μουσουλμάνων. Λάθος μέγιστον. Και το λάθος εις την πολιτική είναι χειρότερο από έγκλημα. Το λάθος δε εις την γεωπολιτική ανάλυση έχει οδυνηρότερα αποτελέσματα σε έκταση και από αυτό το έγκλημα: προκαλεί και απελευθερώνει την κόλαση του πολέμου.

Επίσης η (κατά τις απόψεις του προσφάτως αποβιώσαντος πολωνο-αμερικανού και καθολικού θεωρητικού των Διεθνών Σχέσεων και προϋπάρξαντος συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (1977- 1981) μακαρίτη Ζ. Μπρζεζίνσκυ), εργαλειοποίησις του τουρκικού Ισλάμ με σκοπό την χρησιμοποίησή του ως ανασχετικής δυνάμεως εις τον ρωσικό «επεκτατισμό» (μέσω της στηρίξεως του κινήματος Γκιουλέν και άνοδος το 2003 εις την τουρκική εξουσία του συνεργάτου του Γκιουλέν και προστατευομένου του, δηλαδή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος, κατά το κυριαρχούν αφήγημα, θα δημιουργούσε την πρότυπο «ισλαμοδημοκρατία» για τα μουσουλμανικά κράτη της Μέσης Ανατολής και του Μαγρέμπ), απεδείχθη μία τεραστία αποτυχία, μια αυταπάτη της Δύσεως.

Αυταπάτη, όμως, η οποία οδήγησε και σε σειρά περισσοτέρων γεωστρατηγικής φύσεως λαθών όπως:

➲ Η ανοχή της Δύσεως και του ΝΑΤΟ στις προαναφερθείσες “αποκλίνουσες” ισλαμιστικές δραστηριότητες του, πρωταγωνιστού της «Αραβικής Ανοίξεως», Εμιράτου του Κατάρ με εργαλείο την ισλαμιστική ριζοσπαστική Οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων και την Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας.
➲ Η σφοδρά ενόχλησις της Σ. Αραβίας και του Ισραήλ από την προσέγγιση ΗΠΑ-ΕΕ-Ιράν-Χεζμπολά-Χαμάς και η συνεπαγόμενη “αυτονόμησις” της Σ. Αραβίας προς ανάλογες “αποκλίνουσες” δραστηριότητες στο Ιράκ και στην Συρία.
➲ Η εξ αυτού του λόγου προκύψασα “επίσημη” δημιουργία, το 2013, της “ανεξαρτήτου” σαλαφιστικής τακφιριστικής οργανώσεως του al-dowla al-islaamiyya fii-il-i’raaq wa-ash-shaam (Daesh/ISIS) στα εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, το οποίον και μεγαλοϊδεατικώς, “Κhilafa/Χαλιφάτον” κέκληται.
➲ Η φοβία της Σ. Αραβίας για τον υπερεκτιμημένο ρόλο του Κατάρ στον Αραβοπερσικό Κόλπο με αποτέλεσμα την καχύποπτη προς αυτό στάση του Ριάντ.
➲ Η -και- εξ αυτού του λόγου υπόγεια συνεργασία του Εμιράτου με το Ιράν και την ισλαμιστική απολυταρχική τουρκική κυβέρνηση η οποία, μοιραίως, συμπεριελάμβανε και την «φιλοξενία», από το 2016, των αντιπροσωπειών της θυγατρικής των Αδελφών Μουσουλμάνων, Χαμάς, στα εδάφη του και φυσικά την συνέχιση της χρηματοδοτήσεως της τρομοκρατικής αυτής ισλαμιστικής οργανώσεως, η οποία από το 2006 κυριαρχεί δικτατορικώς και άνευ εκλογών εις την Λωρίδα της Γάζας στοχεύοντας παντοιοτρόπως το Ισραήλ.
➲ Η διακινδύνευση της δυτικής ενεργειακής ασφαλείας σε μια πιθανή συνεργασία μεταφοράς των τεραστίων κοιτασμάτων του South Pars (Κατάρ) και του Ιράν (North Dome) μέσω Συρίας προς τους ρωσικής επιρροής λιμένες της Δυτικής Συρίας (Λαοδικεία και Ταρσός) είτε μέσω μιας -μη ελεγχομένης πλέον από το ΝΑΤΟ- ισλαμιστικής Τουρκίας η οποία πλησιάζει ολοταχώς την Ευρασιατική Ένωση, την Μόσχα και την Τεχεράνη.
➲ Η ενεργός, και αναμενομένη, ανάμειξις της Μόσχας στο Μεσανατολικό παίγνιο, στο πλευρό της Χεζμπολά, των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης και του Άσαντ.
➲ Η πύκνωσις των τρομοκρατικών πληγμάτων στην Ευρώπη (κατά την περίοδο της πτώσεως της Μοσούλης και της τωρινής πολιορκίας της Ράκα).
➲ Η πρόκλησις των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων προς την ΕΕ
➲ Η αναμενομένη, σχεδιασθείσα όσο και γεωστρατηγικώς χρήσιμη για την Δύση και το Ισραήλ, αφύπνιση της κουρδικής κρατογενέσεως.
➲ Η εξ αυτού του λόγου αποσταθεροποίησις των Σκοπίων μέσω των μεγαλοϊδεατικών Τουρκο-Αλβανο-ισλαμικών παρεμβάσεων στα Βαλκάνια οι οποίες και πυροδοτούν νέες εντάσεις με την Μόσχα, εγκυμονώντας κινδύνους και για την Ελλάδα.
➲ Οι αναθεωρητικές εκβιαστικές τάσεις της Ισλαμο-νεο-οθωμανικής Τουρκίας στο Αιγαίο, την Δυτική Θράκη και την Κυπριακή Δημοκρατία (ΑΟΖ) και τέλος
➲ Η πλήρης αποσταθεροποίησις της περιοχής!

Εξαιρετικά επιτυχής πολιτική! Απαιτείται να προσφερθεί Νομπέλ Ειρήνης και Ευφυίας εις τους σχεδιαστάς της! Όποιοι και εάν είναι αυτοί!

Η πρόσφατη επίσκεψις του αμερικανού Προέδρου κου Ντόναλντ Τράμπ στο Ριάντ είχε ως στόχο την, ήδη δηλωθείσα διάθεση της νέας διοικήσεως της Ουάσιγκτον, δια την πάταξη των ισλαμιστικών “αποκλίσεων” των συμμάχων της στον Αραβοπερσικό Κόλπο, με προεξάρχουσες τις “ανεπιθύμητες” και “ανορθόδοξες” σχέσεις Κατάρ-Ιράν-Χεζμπολά-Χαμάς.

Είναι ενδεικτικόν βέβαια, το ποιοί έσπευσαν πρώτοι να διακηρύξουν την διάθεσή τους για εξομάλυνση της καταστάσεως, όπως αυτή προέκυψε μετά την απομόνωση του φιλοδόξου Εμιράτου από τα Κράτη της Συνεργασίας του Κόλπου, την Αίγυπτο και την Υεμένη: η ισλαμιστική (υπό την επιρροή των Αδελφών), Τουρκία, το Ιράν, και φυσικά, η Ρωσία.

Η Άγκυρα πάντως, σπεύδει να διαπράξει και άλλα, μοιραία, λάθη για τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και την ασφάλεια στην κρισιμότατη για την Δύση περιοχή του Αραβοπερσικού Κόλπου, αποστέλλοντας 5.000 στρατό στο Εμιράτο στο πλαίσιο της Συνθήκης Συνεργασίας Ασφαλείας μεταξύ Άγκυρας και Ντόχα. Ήδη χθές αντιλάγησαν τελεσίγραφα μεταξύ Ριάντ και Ντόχα και η κατάστασις σε επίπεδο στρατιωτικών κινήσεων στα σύνορα του Ουαχαβιτικού Βασιλείου της Σ. Αραβίας και του «μικρομέγαλου» Εμιράτου, βαίνει ολοταχώς προς θερμό εκτροχιασμό...

Κάτι με ωθεί (τί άραγε;) να ξανακοιτάξω εκείνον το χάρτη της “επαναδιευθετήσεως” των συνόρων της Μέσης Ανατολής, τον σχεδιασθέντα τον Ιούνιο του 2006 από τον Ράλφ Πήτερς στην επιθεώρηση Armed Forces Journal και διδαχθέντα ως σενάριο στην Πολεμική Ακαδημία του ΝΑΤΟ στην Ρώμη τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους...

*Ο δρ. Ι. Θ. Μάζης είναι Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ
Πηγή CNN


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση