Economist: Ο Ερντογάν θέλει να γίνει σουλτάνος και δικτάτορας

Με φωτογραφία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο εξώφυλλό του, και τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η διολίσθηση της Τουρκίας προς τη δικτατορία», κυκλοφορεί το νέο τεύχος του περιοδικού Economist.

Το βρετανικό περιοδικό αρχικά αναφέρει ότι τα τελευταία χρόνια υπό την εξουσία του Ερντογάν η Τουρκία έχει οπισθοχωρήσει και ότι αυτή την Κυριακή η χώρα μπορεί να αποκαταστήσει την πορεία της.

Όπως σημειώνεται, το “ναι” θα δημιουργούσε ένα «σουλτάνο του 21ου αιώνα με ελάχιστους περιορισμούς από το κοινοβούλιο» και «θα καταδίκαζε την Τουρκία σε μία εκλελεγμένη δικτατορία του Προέδρου Ερντογάν». Αντιθέτως, το ‘όχι’ ίσως να επέτρεπε στους Τούρκους να τον περιορίσουν.

Συνεχίζοντας την κριτική, ο Economist σχολιάζει πως το τουρκικό δημοψήφισμα ενσαρκώνει την «ανελεύθερη δημοκρατία» εθνικιστών “όπως ο Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία”.

Αφού σημειώνει ότι η τουρκική κοινωνία απαρτίζεται από κοσμικούς, θρησκευτικούς και εθνικιστές πολίτες, όπως επίσης από Τούρκους, Κούρδους, Αλεβίτες και λίγους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους, το περιοδικό προειδοποιεί: «Αν οι θρησκο-συντηρητική σχεδόν πλειοψηφία προσπαθήσει να αποκλείσει όλους τους άλλους, ακριβώς όπως κάποτε εκείνη είχε αποκλειστεί, η Τουρκία δεν θα είναι ποτέ σταθερή».

Ωστόσο, για τον Economist το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ο ίδιος ο κ. Ερντογάν, ο οποίος έχει δείξει «πόσο σκληρά μπορεί να καταχραστεί κανείς την εξουσία». Στη συνέχεια παρατίθενται στοιχεία για τις διώξεις κατά εκείνων που ο Τούρκος Πρόεδρος θεωρεί αντιπάλους του. «Οποιοσδήποτε θεωρείται απειλή από τον κ. Ερντογάν είναι ευάλωτος», αναφέρεται.

Στρέφοντας την προσοχή του στην κλιμακούμενη αντιπαράθεση του Προέδρου Ερντογάν με την ΕΕ, το δημοσίευμα εκτιμά ότι ίσως σύντομα οι ευρωπαϊκές φωνές για διακοπή των τουρκικών ενταξιακών συνομιλιών να μετατραπούν σε φωνές για επιβολή κυρώσεων.

«Κάποιοι στη Δύση θα υποδείξουν το παράδειγμα της Τουρκίας για να υποστηρίξουν ότι το Ισλάμ και η δημοκρατία δεν μπορούν να συνυπάρξουν”, αναφέρεται, και σημειώνεται πως “το πρόβλημα δεν είναι για παράδειγμα το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν, αλλά ο ίδιος ο «απολυταρχικός» Πρόεδρος.

Ο Economist συστήνει στη Δύση υπομονή, εν μέρει διότι η Τουρκία είναι σημαντική για το ΝΑΤΟ, για τη Συρία, για την αντιμετώπιση της Ρωσίας και για την ανακοπή των ροών προσφύγων προς την ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Τουρκίας, προστίθεται.

Παράλληλα, οι επαφές με την Τουρκία ενθαρρύνουν τους φιλοδυτικούς Τούρκους που αποτελούν την εσωτερική αντιπολίτευση και κάποια μέρα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιου τύπου ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αναφέρεται.

«Αν ο κ. Ερντογάν χάσει, η Τουρκία θα είναι ένας δύσκολος σύμμαχος με ένα δύσκολο μέλλον. Αλλά αν κερδίσει θα μπορεί να κυβερνά ως εκλελεγμένος δικτάτορας», καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση