Ποιός κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη;

Saker: Κάποιες σκέψεις γύρω από την δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα

Γράφει ο Saker για το ιστολόγιό του, A Bird’s Eye-View of the Vineyard
Μετάφραση - Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο το απόγευμα της Tρίτης, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε το όνομα του δολοφόνου. Πρόκειται για τον Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς, έναν 22χρονο αστυνομικό, ο οποίος φέρεται ότι είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα, στα πλαίσια του κυνηγητού που εξαπέλυσε ο Ερντογάν εναντίον των δυνάμεων που επιχείρησαν να τον ανατρέψουν στις 15 Ιουλίου.

Ωστόσο, την Τετάρτη, η ιστοσελίδα Sputnik News δημοσίευσε την πληροφορία ότι, σύμφωνα με την τουρκική “Χουριέτ”, από τις 15 Ιουλίου και μετά, ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς είχε συμμετάσχει σε δύναμη αστυνομικής περιφρούρησης σε 8 εκδηλώσεις στις οποίες είχε παρευρεθεί ο Ερντογάν, αλλά δεν ήταν μέλος της προσωπικής φρουράς του. Η “Χουριέτ” αναφέρει επίσης, ότι “λίγες μέρες πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Αϊντιντάς είχε ζητήσει αναρρωτική άδεια, αλλά δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη ποιες ήταν οι δραστηριότητές του τις ημέρες εκείνες”.

Εκτός των άλλων στοιχείων, το πρώτο από τα δύο βίντεο της δολοφονίας που κυκλοφόρησαν δείχνει κάτι πολύ σημαντικό: οι μόνοι πυροβολισμοί που έγιναν είναι εκείνοι που προέρχονται από τον δράστη. Εύκολα θα το διαπιστώσετε και οι ίδιοι αν ρίξετε μια ματιά στο βίντεο:



Αυτό σημαίνει ένα από τα εξής δύο:

Εκδοχή 1η: Δεν υπήρχε ούτε για δείγμα κάποιος ειδικός φρουρός, υπεύθυνος για την ασφάλεια, σε αυτή την έκθεση φωτογραφίας.

Εκδοχή 2η: Η αίθουσα μέσα στην οποία διαπράχθηκε αυτή η δολοφονία θεωρήθηκε “ασφαλής”, επειδή βρισκόταν εντός μιας περιμέτρου, η οποία φρουρούνταν εξωτερικά και η οποία δεν φαίνεται σε αυτό το βίντεο.

Θεωρώ την 2^η εκδοχή πολύ πιο πιθανή. Αυτή ίσως να εξηγεί και το γιατί και το πώς ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς μπήκε στον χώρο με τόση ευκολία: απλά έδειξε την ταυτότητα του αστυνομικού (που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχε παραδόσει όταν τέθηκε σε διαθεσιμότητα) και του επέτρεψαν να μπει. Μάλιστα, τo Sputnik News αναφέρει σε άλλο άρθρο του, ότι σύμφωνα με την τουρκική “Χουριέτ”, “ο Αϊντιντάς αρνήθηκε να υποβληθεί σε έλεγχο, αλλά μόλις έδειξε στους φρουρούς την ταυτότητα του αστυνομικού, που είχε κρατήσει, του επέτρεψαν να μπει στον χώρο της έκθεσης”.

Όταν έχουμε να κάνουμε με ένα τέτοιο αποτρόπαιο γεγονός, είναι επίσης σημαντικό να αναρωτηθούμε, λατινιστί: “Cui bono?” – Ποιος έχει να ωφεληθεί; Ας δούμε λοιπόν.

Ο Ερντογάν; Σίγουρα όχι.

Δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο, για τον οποίο ο Ερντογάν να επιδίωκε την δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, αλλά αντίθετα, μπορώ εύκολα να φανταστώ έναν μακρύ κατάλογο λόγων, για τους οποίους ο ίδιος δεν ήθελε με κανένα τρόπο να συμβεί κάτι τέτοιο. Κάποιοι ίσως πουν, δικαιολογημένα, ότι η απελευθέρωση του Χαλεπιού ισοδυναμεί με μια ταπεινωτική ήττα για την Τουρκία και τον Ερντογάν, και δεν διαφωνώ. Αλλά θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους αυτούς, ότι ο Ερντογάν είχε την σαφή πρόθεση να συνάψει κάποια συμφωνία με τους Ρώσους και τους Ιρανούς, την στιγμή που παρέταξε τις δυνάμεις του κατά μήκος των συνόρων και κατέλαβε την βόρεια Συρία. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να διακινδύνευε μια τέτοια κίνηση, ενάντια στη θέληση της Μόσχας και Τεχεράνης.

Οπότε, τι είδους συμφωνία ήταν αυτή; Αυτό μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά προφανώς περιελάμβανε μια διάταξη, η οποία περιόριζε τις ενέργειες της Τουρκίας σε μια στενή λωρίδα στην βόρεια Συρία. Εάν αυτή η υπόθεση ισχύει, τότε το Χαλέπι θα πρέπει να θεωρηθεί έξω από την “τουρκική σφαίρα ενδιαφέροντος” στη Συρία, τουλάχιστον βάσει της σύμπραξης Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας. Μήπως ο Ερντογάν γνώριζε ότι Χαλέπι θα απελευθερωνόταν και μάλιστα τόσο γρήγορα; Πιθανώς όχι. Φαίνεται ότι τον Ερντογάν τον “κατάφεραν” έντεχνα οι Ρώσοι και οι Ιρανοί. Αλλά σίγουρα θα είχε καλύτερους τρόπους να προβεί σε αντίποινα για την απελευθέρωση του Χαλεπιού από το να βάλει να δολοφονήσουν τον Ρώσο πρέσβη στην Άγκυρα. Το γεγονός παραμένει ότι οι Τούρκοι δεν έκαναν σχεδόν τίποτε όταν το Χαλέπι απελευθερώθηκε. Το πολύ-πολύ να βοήθησαν τους Ρώσους να απομακρύνουν από την πόλη μερικούς από τους “καλούς τρομοκράτες”.

Ακόμα και αν ο Ερντογάν είναι τρελός, διαθέτει αρκετό μυαλό για να καταλάβει ότι, εάν έβαζε να σκοτώσουν τον Ρώσο πρέσβη στην Άγκυρα, το ΝΑΤΟ δεν θα έκανε τίποτα για να τον προστατεύσει, όπως επίσης και ότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν να ρίξουν έναν πύραυλο τύπου Κρουζ  κατ’ ευθείαν μέσα στο υπνοδωμάτιό του. Ο Ερντογάν μπορεί να είναι τρελός, αλλά σίγουρα όχι τόσο τρελός.

Τέλος, ας θυμηθούμε τις καταστροφικές συνέπειες για την Τουρκία μετά την κατάρριψη του ρωσικού SU-24, αλλά και το γεγονός ότι, σύμφωνα με αρκετές  πιστοποιημένες πηγές, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έσωσαν τον Ερντογάν, κατά πάσα πιθανότητα στην κυριολεξία, προειδοποιώντας τον για το επικείμενο πραξικόπημα εναντίον του.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο Ερντογάν δεν είναι στην τρέχουσα λίστα μου των υπόπτων. Συμφωνώ μεν με το κλισέ “ποτέ μην λες ποτέ”, αφού νέα στοιχεία μπορεί να έρθουν στο φως, ειδικά αφού έχουμε να κάνουμε με έναν μανιακό όπως ο Ερντογάν. Αλλά προς το παρόν, επιτρέψτε μου προσωπικά να υποθέσω ότι δεν έχει καμία ανάμιξη με ό, τι συνέβη.

Το ISIS και τα άλλα “καλά παιδιά”; Ίσως.

Είναι μάλλον προφανές ότι το ISIS και τα άλλα “καλά παιδιά” είχαν μια ατελείωτη λίστα από λόγους να θέλουν να σκοτώσουν έναν υψηλoύ προφίλ Ρώσο αξιωματούχο. Άρα όντως, είχαν το κίνητρο. Εάν λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι ακραίοι ισλαμιστές διείσδυσαν με μεγάλη ευκολία και στο βαθύ (και στο όχι τόσο βαθύ) τουρκικό κράτος, τότε το ISIS και τα άλλα “καλά παιδιά” δεν είχαν μόνο κίνητρο, αλλά είχαν και τα μέσα. Όσο για τις ευκαιρίες, το παραπάνω βίντεο δείχνει με σαφήνεια, ότι ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς όχι μόνο είχε τον χρόνο για να πυροβολήσει τον Ρώσο πρέσβης πολλές φορές (μέτρησα 9 βολές... Την Τετάρτη προέκυψε ότι ήταν 11), αλλά μετά από αυτό, είχε και τον χρόνο να σταθεί εκεί, επί τόπου, ανενόχλητος και να φωνάζει σε έξαλλη κατάσταση όλα εκείνα τα συνθήματα για τη Συρία, το Χαλέπι και τον Θεό. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακόμη όλες τις λεπτομέρειες, αλλά τα παραπάνω ήδη αποτελούν πολύ ισχυρά στοιχεία που συντείνουν στο ότι τα μέτρα ασφαλείας σε αυτή την εκδήλωση ήταν οικτρά.

Ο Γκιουλέν, η CIA, ο Ομπάμα και οι υπόλοιποι συνέταιροι; Πολύ πιθανόν.

Είναι ψηλά στην λίστα μου των υπόπτων. Οι γκιουλενιστές δεν έχουν τίποτε να χάσουν, η CIA έχει τρελαθεί από θυμό και πανικό με την εκλογή του Τραμπ, και στην κυβέρνηση Ομπάμα κυριαρχεί η οργή και η ντροπή για την ήττα, ενώ κάποιες αντιπαθητικές καρικατούρες στο εσωτερικό της δείχνουν έτοιμες για εκδίκηση και γεμάτες όρεξη να προκαλέσουν μια νέα κρίση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας ή να κάνουν τον Ρώσο να πληρώσει κατά κάποιον τρόπο για την ταπείνωση που υπέστη η “αυτοκρατορία” των Αγγλοαμερικανών σιωνιστών στο Χαλέπι. Ας μην ξεχνάμε ότι η CIΑ σκοτώνει ξένους αξιωματούχους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: μέσω μιας υπεργολαβίας αναθέτει την δολοφονία σε έναν ντόπιο φανατικό, έτσι ώστε να διατηρηθεί αυτό που κάποιοι αποκαλούν “εύλογη δυνατότητα άρνησης”.

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Σοβιετικοί και οι Αμερικανοί είχαν μια άγραφη συμφωνία, η οποία έλεγε “δεν σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον”. Κανείς ποτέ δεν την ανέφερε επίσημα και κανείς δεν την αναγνώρισε, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι υπήρχε. Καμία πλευρά δεν επιδίωκε την επ’ αόριστον κλιμάκωση δολοφονιών και “αντι-δολοφονιών”. Αλλά η CIA του σήμερα είναι ένα θλιβερό ανέκδοτο σε σχέση με τη CIA του Ψυχρού Πολέμου, και με το συνονθύλευμα των ελλιπούς ευφυίας κρετίνων που βρίσκονται τώρα στην εκτελεστική εξουσία, κανείς δεν θα πρέπει να αποκλείει το ενδεχόμενο κάποιος ηλίθιος στο αρχηγείο της CIA στο Λάνγκλι να ενέκρινε την δολοφονία του πρέσβη της Ρωσίας στην Άγκυρα. Άλλωστε, εδώ οι Αμερικανοί ήταν αρκετά τρελοί και ριψοκίνδυνοι ώστε να προσπαθήσουν να ανατρέψουν τον Ερντογάν. Γιατί να μην επιχειρήσουν να δολοφονήσουν έναν Ρώσο πρέσβη;

“Παίζει” το ενδεχόμενο του σεναρίου του “μοναχικού πιστολέρο”;

Δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως, αλλά μόνο σε συνάρτηση με άλλα πράγματα. Ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς μόλις είχε χάσει τη δουλειά του λόγω των πρόσφατων εκκαθαρίσεων, αλλά είχε κρατήσει την ταυτότητα του αστυνομικού, και οι κινήσεις του στο βίντεο αποκαλύπτουν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του είδους συμπεριφοράς ενός φανατικού, μοναχικού, διανοητικά ταραγμένου ατόμου. Οπότε ναι, για κάποιους είναι πιθανό ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς να έδρασε ανεξάρτητα. Άλλωστε, το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα όπλο και μια ταυτότητα αστυνομικού. Ας δούμε τι θα προκύψει από τις έρευνες των Τούρκων και των Ρώσων γύρω από το παρελθόν του. Παρ’ όλα αυτά, εμένα επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω. Αυτό ακριβώς το είδος προσωπικότητας είναι εκείνο που συνήθως επιλέγουν να μισθώσουν κάποιοι για ένα τρομοκρατικό χτύπημα και, στη συνέχεια, το ενεργοποιούν την κατάλληλη στιγμή. Το ένστικτό μου μού λέει ότι ο τύπος αυτός δεν έδρασε αυτόβουλα. Κατά πάσα πιθανότητα κάποιοι χρησιμοποίησαν τον Αϊντιντάς.

Επώδυνα ερωτήματα

Εδώ εύχομαι πραγματικά να κάνω λάθος, αλλά για να είμαι ειλικρινής, οφείλω να ομολογήσω ότι αδυνατώ εντελώς να σκεφτώ κάτι που να δικαιολογεί την χαλαρή ασφάλεια που περιέβαλλε τον πρέσβη Αντρέι Καρλόφ. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους Τούρκους εδώ, αλλά και στις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας. Εδώ είναι το ζήτημα.

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι είχαν ενημερώσει τους Ρώσους ότι είχαν δημιουργήσει μια περίμετρο “ασφαλείας” γύρω από τον χώρο της έκθεσης και ότι δεν θα επιτρεπόταν η πρόσβαση στο εσωτερικό του χώρου στο ευρύ κοινό (στο βίντεο διακρίνονται ελάχιστα άτομα στο φόντο), δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη ρωσική πλευρά να μην έχει διαθέσει τουλάχιστον ένα σωματοφύλακα που να στέκεται κοντά στον πρέσβη.

Δεν είναι μόνο η Τουρκία που εμπλέκεται σε πόλεμο. Η Ρωσία είναι συμβαλλόμενο μέρος σε αυτόν τον πόλεμο. Οι τακφιριστές έχουν συνθέσει έναν πολύ μακρύ κατάλογο απειλών κατά της Ρωσίας. Τέλος, η Τουρκία είναι μια χώρα που πλήττεται από την τρομοκρατία εδώ και αρκετά χρόνια και η οποία έχει μόλις υποστεί μια αιματηρή απόπειρα πραξικοπήματος. Σε μια τέτοια χώρα, ένας κορυφαίος αξιωματούχος όπως ο συγκεκριμένος πρέσβης θα έπρεπε κανονικά να προστατεύεται από ολόκληρη ομάδα από σωματοφύλακες, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχε σαφώς κανείς. Άνετα θα μπορούν τώρα οι Ρώσοι να κατηγορήσουν τους Τούρκους για χαλαρή επιτήρηση και ανύπαρκτη ασφάλεια, αλλά ως επαγγελματίες θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι έχουν ήδη τεράστιες δυσκολίες στην αντιμετώπιση της εγχώριας τρομοκρατίας τους και ότι μετά τις μαζικές εκκαθαρίσεις οι υπηρεσίες ασφαλείας βρίσκονται σε κατάσταση χάους.

Μα θα έκανε ένας και μόνο σωματοφύλακας την διαφορά;  Ίσως, θα έλεγαν μερικοί. Μάλλον ναι, θα έλεγα εγώ. Ειδικά αφού παρακολούθησα ένα νέο βίντεο της δολοφονίας, που έκανε την εμφάνισή του αργά το βράδυ της Τρίτης στα κοινωνικά δίκτυα. Το βίντεο, το οποίο προφανώς γυρίστηκε λιγότερο από ένα λεπτό πριν από τη δολοφονία, δείχνει σαφώς, ότι ο δολοφόνος έκοβε αρκετές βόλτες πίσω από την πλάτη του πρέσβη, ενώ ο τελευταίος συνέχιζε την ομιλία του, προτού τεντώσει ξαφνικά το χέρι του και πυροβολήσει με το όπλο του τον πρέσβη κατ’ ευθείαν στην πλάτη:



Από το δεύτερο αυτό βίντεο προκύπτει ότι ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς στεκόταν περίπου 5 μέτρα πίσω από τον πρέσβη όταν άνοιξε πυρ. Προφανώς, ούτε μία από τις σφαίρες δεν βρήκε το κεφάλι του πρέσβη. Αν ο πρέσβης φορούσε ειδικό γιλέκο ή οποιοδήποτε άλλο ένδυμα με αντιβαλλιστική θωράκιση, πιθανόν να είχε διαφύγει τον κίνδυνο, τουλάχιστον από τις πρώτες σφαίρες που έπεσαν (εκτός αν είχε χτυπηθεί στον τράχηλο). Εκείνος ο ένας σωματοφύλακας θα μπορούσε στη συνέχεια άνετα να στοχεύσει και να σκοτώσει τον Αϊντιντάς και να οδηγήσει τον πρέσβη σε ασφαλή χώρο.

➧ Προφανώς ο Καρλόφ δεν φορούσε κανενός είδους αλεξίσφαιρη ενδυμασία εκείνη την ημέρα. Γιατί;

➧ Δεν υπήρχε ειδικός φρουρός ασφαλείας στην αίθουσα. Γιατί;

➧ Δεν ακούγεται κανείς να λέει κάτι στα ρωσικά στο βίντεο, γεγονός που αποδεικνύει και πάλι ότι δεν υπήρχε κανένας Ρώσος σωματοφύλακας οπουδήποτε κοντά τον πρέσβη. Γιατί;

Οι πρέσβεις γενικά είναι πανεύκολος στόχος. Έχουν πολύ υψηλό δείκτη αναγνωρισιμότητας, οι περισσότερες δραστηριότητές τους γίνονται σε δημόσιους χώρους και, αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί, οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν προσωπική φρουρά. Απορώ, επομένως, πώς δεν σκοτώνονται περισσότεροι και σε τακτικά διαστήματα. Σε χώρες υψηλού κινδύνου, ωστόσο, οι πρεσβευτές συνήθως προστατεύονται, ιδιαίτερα πρέσβεις που εκπροσωπούν χώρες που συμμετέχουν σε έναν πόλεμο ή που είναι πιθανοί στόχοι τρομοκρατικών επιθέσεων. Είναι γεγονός ότι κατά κανόνα, οι Ρώσοι, συμπεριλαμβανομένων των διπλωματών τους, τείνουν να είναι πιο γενναίοι (ή απερίσκεπτοι, αν προτιμάτε) από τους Δυτικούς ομολόγους τους. Δεν τρομάζουν εύκολα και τους αρέσει να δείχνουν ότι δεν σκιάζονται. Αλλά αυτό ακριβώς το είδος στάσης είναι που θα έπρεπε να προσέχουν ιδιαίτερα οι επαγγελματίες που αναλαμβάνουν την οργάνωση της ασφάλειας των Ρώσων.

Ειλικρινά, αγανακτώ και μόνο με την σκέψη ότι τόσοι Ρώσοι έχουν σκοτωθεί εξαιτίας της εν λόγω χαλαρής στάσης σε θέματα προσωπικού κινδύνου και ασφάλειας. Ναι, είναι ευγενές να είναι κανείς θαρραλέος, αλλά και το να σκοτώνεται ένας αθώος από έναν μανιακό είναι τουλάχιστον κρίμα. Θα προτιμούσα οι Ρώσοι αξιωματούχοι και πολιτικοί να ήταν κατά τι λιγότερο θαρραλέοι και λίγο πιο προσεκτικοί. Διότι αυτό που συνέβη σήμερα γεννά το ερώτημα: “Ποιος θα την πληρώσει την επόμενη φορά”;

Συμπεράσματα

Αυτό που συνέβη την Τρίτη στην Άγκυρα είναι μια τραγωδία, η οποία γίνεται δύο φορές πιο οδυνηρή λόγω του γεγονότος ότι ίσως να μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Οι τουρκικές υπηρεσίες ασφαλείας πιθανότατα θα συλλάβουν λίγο πολύ όλους όσους γνώριζε σε όλη του τη ζωή ο Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς και θα ανακρίνουν πολλούς. Είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα προωθήσουν πολλά από αυτά τα δεδομένα στους Ρώσους, αν μη τι άλλο για να δείξουν πόσο συντετριμμένοι είναι. Δυστυχώς, όμως, τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Ρώσοι έχουν μια μακρά παράδοση μυστικότητας, οπότε ίσως να μην μάθουμε ποτέ ποιος, ή ποιοι, βρίσκονται πραγματικά πίσω από τον Μεβλούτ Μερτ Αϊντιντάς.

Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι απόλυτα βέβαιος είναι ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να κάνει κάτι "σκληρό", ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτή τη δολοφονία. Αν πρόκειται για τακφιριστές, τότε αυτοί που εμπλέκονται σίγουρα θα πεθάνουν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Αν, όμως, είναι δουλειά της CIA, οι Ρώσοι θα είναι πολύ πιο προσεκτικοί και ίσως να επιλέξουν να ενεργήσουν με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, πιθανότατα μέσα στην επόμενη τετραετία διακυβέρνησης. Είναι βέβαιο ότι η δολοφονία του πρέσβη Καρλόφ δεν θα επιτύχει να “εκτροχιάσει” τις κοινές προσπάθειες Ρώσων και Ιρανών να δοθεί κάποιο είδος περιφερειακής λύσης στον πόλεμο στην Συρία, ούτε θα αλλάξει την αποφασιστικότητα των Ρώσων να εμποδίσουν την μετατροπή της Συρίας από τους Αγγλοαμερικανούς σιωνιστές σε άλλο ένα Τακφιριστάν.

Όσον αφορά την Ρωσία και την Τουρκία, εφ’ όσον ο Ερντογάν παραμείνει στην εξουσία, θα εξακολουθήσουν τις προσπάθειές τους για συνεργασία, παρά τις αντίξοες συνθήκες και παρά τις βαθιές και θεμελιώδεις διαφορές τους. Ούτε η Ρωσία, ούτε η Τουρκία (οι οποίες στο παρελθόν έχουν πολεμήσει η μία εναντίον της άλλης σε δώδεκα πολέμους) έχει κάποια άλλη επιλογή.

The Saker


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση