Οι συνιστώσες του Νίκου Φίλη

Το άθροισμα των τσιτάτων που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας στην ομιλία του για την Παιδεία ισοδυναμεί με τον νυν υπουργό!

Λοιπόν, στη SYRIZAϊκή κουζίνα υπάρχουν διάφορες μυστικές συνταγές που σου βγάζουν απίθανα αποτελέσματα. Μόνο που λειτουργούν ολίγον τι ανάποδα. Δηλαδή, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα καλύτερα υλικά για να σου βγει μια βιοχλαπάτσα που δεν θα τη φάει ούτε μέγας λευκός καρχαρίας που λιμοκτονεί. Κόστος μάξιμουμ, απόλαυση κάτω του μηδενός. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη χώρα. Παρέλαβαν, όσο να 'ναι, μια χώρα με τεράστιο ιστορικό βάθος και μέγιστη πολιτισμική αξία, με παράδοση, εύσημα αγωνιστικά σε παγκόσμιους πολέμους και με αρκετούς φυσικούς πόρους. Η οικονομία ασθμαίνουσα, ο λαός καταπονημένος και στα όρια της εξαθλίωσης, αλλά υπήρχε κάτι από κράτος.

Τώρα, έπειτα από ενάμιση χρόνο με κομπαρσιλίκια - καραγκιοζιλίκια βαρουφάκειων διαπραγματεύσεων, γεμιστών της Θεανούς Φωτίου, κατρουγκάλειων ποσέτ, μπαλταϊκών μπουρδοπλημμυρών και τσακαλώτειων ουφογκρεκάνικων λέξεων, απομείναμε μ' ένα χοτ σποτ τίγκα στους λαθρομετανάστες και ντιπ αδειανό από χρήματα, αξιοπρέπεια και προοπτικές.

Ετσι δουλεύει το κατάστημα του SYRIZA. Αν πιάσει μάλαμα, θα είναι θαύμα να σ' το γυρίσει μπακίρι. Κι ο πρωθυπουργός, σ' ένα θέμα που «φωνάζει» από χιλιόμετρα ότι «δεν του πάει», την Παιδεία, φόρτσαρε πολύ. Χέγκελ επικαλέστηκε, Φερνάν Μπροντέλ τσίταρε (οι αμύητοι νόμιζαν ότι άκουσαν Μπογντέλ γαλλικόν ή Μπράδελ εγγλέζικον), Πρωταγόρα δεν ανέφερε ονομαστικά, αλλά ρητό του μνημόνευσε, και έκλεισε με Χαλίλ Γκιμπράν. Θα μπορούσε να πει κι άλλους τόσους και να μιλά δεκαπέντε ώρες με λόγια μεγάλων, μεσαίων και μικρών του πνεύματος, αλλά θα έπρεπε να καταλήξει κάπου. Και κατέληξε. Ακριβώς εκεί όπου δεν έπρεπε.

Επικαλούμενος όλους αυτούς (αν τους γνώριζε εκείνος ή μόνο ο λογογράφος του, δεν έχει σημασία), συνέχισε να υπερασπίζεται διάφορες πτυχές της εκπαιδευτικής πολιτικής του... Νίκου Φίλη. Τον «άδειασε» μεν, πανηγυρικά, στην τριτολογία του, αλλά απ' όλους τους Ελληνες αυτόν επέλεξε για υπουργό Παιδείας.

Αυτή η μέθοδος είναι ισοδύναμη με το να διαλέγεις ένα άνευ προηγουμένου «παλτό» για αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ και να το κράζεις λίγο πριν το αλλάξεις και αφού ήδη έχεις φάει πέντε γκολ από το πρώτο ημίχρονο!

Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση