Ερντογάν και Προσφυγικό

Η επόμενη μέρα στη Συρία εν μέσω δυσκολιών έχει μια κοινά παραδεκτή βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει θέση και ρόλος για την Τουρκία. Μια διαπίστωση που κινδυνεύει σύντομα να ισχύσει και για το Ιράκ. Το ναυάγιο της πολιτικής των Ερντογάν - Νταβούτογλου δεν έχει προηγούμενο: Απέναντι στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ιράν, τη Δαμασκό, τη Βαγδάτη προσπαθούν, χωρίς μέχρι αυτή τη στιγμή αποτέλεσμα, να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ και με την Αίγυπτο.

Ταυτόχρονα το Κουρδικό βρίσκεται σε ανάφλεξη εντός συνόρων στη Νοτιοανατολική Τουρκία και εκτός ελέγχου στη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.

Η οικονομία είναι μια καταστροφή σε αναμονή, με καταλυτικό παράγοντα την ακύρωση των τουριστικών πακέτων που είχε προγραμματίσει η Ρωσία, άλλα και το πλήρες πάγωμα στο διμερές εμπόριο που επέβαλε το Κρεμλίνο μετά την κατάρριψη του Σουχόι από τουρκικά μαχητικά τον Νοέμβριο του 2015.

Σε αυτό το σκηνικό ερειπίων ο Ερντογάν θα δώσει σκληρή μάχη για να επιβάλει τη Συνταγματική Μεταρρύθμιση, που θα του επιτρέψει να μεταφέρει υπερεξουσίες από τον πρωθυπουργό στον πρόεδρο.

Τα παραπάνω αθροιστικά δεν αφήνουν πολλές επιλογές στον ισχυρό άνδρα της Τουρκίας στη διαπραγμάτευσή του με την Ε.Ε., στην ουσία με την καγκελάριο Μέρκελ για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.

Η εικόνα μιας πανίσχυρης και δόλιας Τουρκίας που θα εκβιάσει τους αφελείς και έντρομους συνομιλητές της στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες με αυξομειώσεις προσφυγικών ροών, για να αποσπάσει ακριβό αντίτιμο χρηματοδότησης και πολιτικής στήριξης είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή καλύτερα πολλοστή επιβεβαίωση της ψυχοπαθολογικής μας συμπεριφοράς, κάθε φορά που πρέπει να αξιολογήσουμε τις δυνατότητες και τη βούληση του ανατολικού μας γείτονα.

Αν ο Ερντογάν κρατά το κλειδί μιας εντυπωσιακής προόδου στη συρρίκνωση των προσφυγικών ροών προς τη Ζώνη Σένγκεν, η Ε.Ε. και κυρίως η Γερμανία κρατούν το κλειδί της αποτροπής της πλήρους περιφερειακής και διεθνούς απομόνωσης της Άγκυρας.

Για πρώτη φορά από τότε που επικυρώθηκε η Τελωνειακή Ενωση Ε.Ε.-Τουρκίας το 1995, για να ανακηρυχθεί η χώρα στην συνέχεια τον Δεκέμβριο του 1999, στο Ελσίνκι, υποψήφια προς ένταξη με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις να ανοίγουν το φθινόπωρο του 2005 για να βαλτώσουν σύντομα, υπάρχει σήμερα περιθώριο για μια Ρεαλπολιτίκ αναγκαία και για τις δύο πλευρές.

Με δεδομένο ότι την πλήρη ένταξη δεν την θέλει ούτε η Ε.Ε., γιατί δεν μπορεί να την διαχειρισθεί και δεν την θέλει εξίσου, αν όχι περισσότερο, ο Ερντογάν, γιατί δεν χωρά σε ευρωπαϊκό πλαίσιο τόσο η σουλτανική υερπροεδρία που προωθεί, όσο και το αυταρχικό καθεστώς που έχει ήδη συγκροτήσει και το οποίο είναι ασύμβατο με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η μόνη λύση είναι μια Ειδική Σχέση ευέλικτη, άτυπη και μεταβλητής γεωμετρίας, όπως το απαιτούν οι περιστάσεις.

Σήμερα η Ε.Ε. μπορεί να δώσει στον Ερντογάν μια συνολική πολιτική και οικονομική στήριξη που να του επιτρέψει να υλοποιήσει τη Συνταγματική Μεταρρύθμιση και με τη σειρά του ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας να συμβάλει αποφασιστικά, ώστε οι προσφυγικές ροές να είναι πλέον διαχειρίσιμες, με πρώτο ζητούμενο την αποκατάσταση μιας συνολικής αλληλέγγυας στάσης στην Ε.Ε.

Χωρίς το σωσίβιο της Ε.Ε., με αντίτιμο ουσιαστική, σταθερή και κυρίως επικοινωνιακά ορατή άμεση συρρίκνωση των προσφυγικών ροών, ο Ερντογάν καθίσταται στρατηγική επισφάλεια για την άρχουσα οικονομική - επιχειρηματική ελίτ και την κοινωνία της Τουρκίας, με την άρση της διεθνούς και περιφερειακής της απομόνωσης να προβάλει πλέον ως ταυτιζόμενη με αλλαγή φρουράς στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας.

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης υπαγορεύει στον Ερντογάν εποικοδομητική στάση στο Προσφυγικό, καθώς το σκληρό χαρτί της πίεσης μέσω αύξησης των προσφυγικών ροών είναι επιλογή του τύπου «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

«Σωσίβιο» Βρυξελλών

Χωρίς το «σωσίβιο» της Ε.Ε. με αντίτιμο ουσιαστική, σταθερή και κυρίως επικοινωνιακά ορατή άμεση συρρίκνωση των προσφυγικών ροών, ο Ερντογάν καθίσταται στρατηγική επισφάλεια για την άρχουσα οικονομική - επιχειρηματική ελίτ και την κοινωνία της Τουρκίας.

Γιώργος Καπόπουλος
kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή "Ημερησία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση