Η Τουρκία μεταξύ σφύρας και άκμονος

Του κ. Δημήτρη Τσαϊλά
Υποναυάρχου ε.α.

Η Τουρκία, δήλωσε την Τρίτη ότι επιθυμεί μια χερσαία επιχείρηση στη γειτονική Συρία με τους διεθνείς συμμάχους της, με στόχο την πραγματοποίηση του προβληματικού σχεδίου κατάπαυσης του πυρός.

Η νεο-οθωμανική Τουρκία είναι αποφασισμένη να επαναεπιβεβαιώσει την επιρροή και την εξουσία, ως περιφερειακή δύναμη, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μεσοποταμίας που είχε κατακτήσει πριν 700 χρόνια και απώλεσε πριν από έναν αιώνα περίπου, μετά την ελληνική εξέγερση παλιγγενεσίας του 1821. Επιπλέον, προσπαθεί να εμπλέξει την Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) σε αυτή την εκστρατεία επέκτασης στον Αραβικό κόσμο, αυτοανακηρύσσοντας την οποιαδήποτε πράξη που πιστεύει ότι είναι αντίθετη στα συμφέροντά της ως ενέργεια κατά του ΝΑΤΟ.

Εκτιμάται ότι αυτές οι ενέργειες γίνονται, με σκοπό, να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας καθώς και πολιτικής κάλυψης προς την Άγκυρα στον τρέχοντα φθοροποιό πόλεμο που έχει ξεσπάσει εναντίον των Κούρδων του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) στην Τουρκία και το Ιράκ, αλλά και στη Συρία δίνοντας τροφή σε σενάρια για παιχνίδια πολέμου. Μάλιστα προς επιβεβαίωση αυτών των εκτιμήσεων, έχουν φτάσει στο σημείο να συγκρίνουν τη σημερινή αντι-κουρδική εκστρατεία με την τελική επίθεση του τακτικού στρατού της Σρι Λάνκα εναντίον των Τίγρεων του Ταμίλ, που είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη του μακροχρόνιου πόλεμου και του πλήρους αφανισμού των τελευταίων.

Από την άλλη πλευρά, το ΝΑΤΟ έχει επιδιώξει να βρει τις προφάσεις για να οργανώσει την εισβολή συμμαχικών στρατευμάτων στη Συρία σε μία προσπάθεια να αναβιώσει η κυριαρχία των παλαιών απικοιοκρατικών δυνάμεων σε ολόκληρη την επικράτεια της Μέσης Ανατολής. Σκέφτομαι ότι το ΝΑΤΟ περιμένει, την κατάλληλη στιγμή, τη σωστή πρόφαση και τη δικαιολογία με μια ανθρωπιστική αιτιολόγηση, που είναι τα βασικά συστατικά για τη δημιουργία ενός “καπνοφράγματος για δήθεν τερματισμό του πολέμου” ενώ πίσω από αυτό θα συνεχίζουν τις πάγιες γεωπολιτικές στρατηγικές ισορροπίας ισχύος και νομή της επιρροής στην περιοχή. Οι γνωστές από τα παλιά απικοιοκρατικές δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, και κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι θέλουν να δορυφοροποιήσουν τη Μέση Ανατολή και την κεντρική Ασία.

Στο μαλακό υπογάστριο, επίσης ο επιστήθιος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, το Ισραήλ, επιτείνει τις προσπάθειες του για επιδείνωση της έκρυθμου κατάστασης στη Συρία, διότι εκτιμάει ότι θα ωφεληθεί από μια αλλαγή του καθεστώτος της Συρίας επειδή θα σήμαινε ότι πλέον η Συρία δεν θα υποστήριζε άλλο τη Χεζμπολάχ (Hezbollah) στο Λίβανο και ότι μια νέα κυβερνητική δύναμη θα επέτρεπε τη μόνιμη παραμονή του Ισραήλ στα υψίπεδα του Γκολάν. Επίσης ένα νέο καθεστώς στη Συρία, πιστεύεται, από τους Ισραηλινούς, ότι δεν θα παρέχει περεταίρω υποστήριξη στις παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης στο εσωτερικό του Ισραήλ.

Σε αυτή την περίπλοκη κατάσταση η Τουρκία σε μια πιθανή στρατιωτική εισβολή εναντίον της Συρίας, δεν θα κάνει περίπατο αλλά γνωρίζει ότι θα υποστεί πολύ σοβαρές απώλειες. Επίσης η κυβέρνηση της Άγκυρας, εκτιμά ότι δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος για να πραγματοποιήσει ανεξάρτητα μια τέτοια κίνηση επειδή μια στρατιωτική εκστρατεία της Τουρκίας μέσα στο συριακό έδαφος δεν θα εγείρει μόνο τις αναμνήσεις των γειτονικών λαών με τις βαθιές και άλυτες διαφωνίες, αλλά πρωτίστως θα αποκρουστεί από τις Ρωσικές δυνάμεις που επιχειρούν στην περιοχή. Έτσι οποιαδήποτε προσφορά από την Τουρκία που τροφοδοτεί την αβεβαιότητα στη Συρία και την περιοχή, πιστεύουμε ότι θα είναι το αίτιο που θα αναφλέξει μια τεράστια πυρκαγιά που θα καταπιεί πρώτιστα την Τουρκία.

Βέβαια υφίσταται μια αυξανόμενη παρέμβαση δυτικών δυνάμεων και περιφερειακών συμμάχων στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας ξοδεύοντας μάλιστα τεράστια χρηματικά ποσά για να εντυπωθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι η ασφάλεια και τα στρατιωτικά σχέδιά των Δυτικών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Μέχρι τώρα όμως διαφαίνεται η δυτική αποτυχία να νικηθεί η συριακή κυβέρνηση του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ (Bashar Al-Assad), και εξ’ αιτίας αυτού το ηγεμονικό σύστημα συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς τις προσπάθειες να αναμιχθεί στρατιωτικά στην αραβική χώρα. Όμως όλες αυτές οι παλαιοαποικιοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να επανεκτιμήσουν με περίσσιο ορθολογισμό την έννοια της ισορροπίας ισχύος στο γεωπολιτικό πάζλ της Μέσης Ανατολής και κεντρικής Ασίας ώστε να αποφευχθεί ένας Αρμαγεδδών

Πηγή "Ανιχνεύσεις"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση