Κίνδυνος εγκλωβισμού εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών στην Ελλάδα

Του Κώστα Χρυσόγονου

Η οικονομική κρίση απορροφά σχεδόν όλη την προσοχή της ελληνικής κοινής γνώμης καθώς και των κυβερνήσεων την τελευταία εξαετία, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για τα υπόλοιπα μείζονα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος. Τον τελευταίο καιρό ωστόσο απειλητικά σύννεφα μαζεύονται πάνω μας σε κάτι διαφορετικό, που ενδέχεται να εξελιχθεί στον εφιάλτη του 2016.

Μετά τις μαζικές παρενοχλήσεις στην Κολωνία, και όχι μόνο, στη διάρκεια των εορτών, φαίνεται πως οι εσωτερικές πολιτικές πιέσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση για κλείσιμο των συνόρων προσλαμβάνουν τέτοιες διαστάσεις, ώστε η ικανοποίησή τους να είναι μάλλον θέμα εβδομάδων. Σ’ αυτή την περίπτωση θα ακολουθήσουν ταχύτατα και όλα τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της Ένωσης, δεδομένου άλλωστε ότι τα χερσαία σύνορα μπορούν από πρακτική άποψη να «στεγανοποιηθούν» με φράκτες και άλλα παρόμοια μέσα. Αντίθετα στα θαλάσσια σύνορα και μάλιστα εκεί όπου οι αποστάσεις είναι μικρές, όπως μεταξύ ελληνικών νησιών και μικρασιατικών παραλίων, είναι πρακτικά ανέφικτο να γίνει το ίδιο (εκτός βέβαια εάν η ελληνική ακτοφυλακή ή η Frontex βύθιζαν τα δουλεμπορικά σκάφη αδιαφορώντας για τους μαζικούς πνιγμούς, πράγμα παράνομο, εγκληματικό και αντίθετο σε κάθε έννοια πολιτισμού και ανθρωπισμού).

Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να εγκλωβισθούν ίσως εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες αδιακρίτως στο ελληνικό έδαφος. Φημολογείται μάλιστα (βλ. το σχετικό δημοσίευμα της International Herald Tribune στις 21.1.2016) ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι, αντιλαμβανόμενοι ότι το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί μόνο του να ανταποκριθεί στα έξοδα συντήρησης τόσων ανθρώπων, σκοπεύουν να διαθέσουν ένα ποσό της τάξης των 300 εκατομμυρίων ευρώ για τη δημιουργία και λειτουργία καταυλισμών μεγάλης κλίμακας. Είναι πολύ πιθανό όμως ότι οι ενωσιακές ενισχύσεις θα αποδειχθούν ανεπαρκείς, ειδικά αν η Τουρκία εξακολουθήσει την προσφιλή τακτική της να αρνείται την επαναπροώθηση των ανθρώπων στο έδαφός της.

Συνεπώς το όλο θέμα μπορεί πολύ σύντομα να καταστεί εκρηκτικό για την Ελλάδα, όχι μόνο από οικονομική αλλά και από κοινωνική και πολιτική άποψη, τροφοδοτώντας τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τελικά ίσως τον φασισμό. Η αντιμετώπισή του πρόδηλα θα υπερβαίνει τις δυνατότητες της χώρας μας, εάν αυτή εγκαταλειφθεί μόνη απέναντι στην κακοήθεια του καθεστώτος Ερντογάν, ο οποίος επιδιώκει να εκμεταλλευθεί το δράμα των προσφύγων για να αποσπάσει πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα από τους Ευρωπαίους. Εξάλλου και όταν εκείνοι επιδιώκουν τον κατευνασμό του, όπως π.χ. με την υπόσχεση για παροχή έκτακτης χρηματοδότησης 3 δις ευρώ στην Τουρκία πριν από δύο μήνες, το ολοένα αυταρχικότερο τουρκικό καθεστώς ούτε εκπληρώνει τις δικές του υποσχέσεις (για μετριασμό των ροών) αλλά ούτε και σταματά να ζητά περισσότερα.

Χρειάζεται συνεπώς από την ελληνική πλευρά πίεση και διεκδίκηση προς τα άλλα κράτη-μέλη της Ένωσης, ώστε να αλλάξει το «μείγμα» της πολιτικής της έναντι της Τουρκίας. Σ’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να περιληφθούν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις, ή έστω η απειλή κυρώσεων (π.χ. σε τομείς όπως ο τουρισμός, που έχει καίρια σημασία για την τουρκική οικονομία), προκειμένου να λογικευθεί το καθεστώς της γείτονος χώρας και να αναγκασθεί να διαπραγματευθεί πιο σοβαρά. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να υποστούμε κυρίως εμείς τις δραματικές επιπτώσεις των τουρκικών εκβιασμών απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο κ. Κώστας Χρυσόγονος είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση