ΟΧΙ: Give Greece a Chance

Λευτέρης Κωνσταντινίδης
Έλληνας πολίτης

Η σημερινή και αυριανή μέρα θα έπρεπε να συμβαίνουν δύο μήνες προηγουμένως, πριν μπούμε για τα καλά στην τουριστική περίοδο – που πιθανότατα θα αποτελούσε ιστορικό ρεκόρ προσέλευσης και εσόδων – με ανοιχτές τις τράπεζες, με χρηματοπιστωτική ρευστότητα της χώρας, χωρίς να έχει μεσολαβήσει το πιστωτικό γεγονός της μη πληρωμής της δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ας είναι όμως, το να ευχόμαστε ή να προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να αντιστρέψουμε το χρόνο και τη διαδρομή της ιστορίας γινόμαστε, στην ελαφρύτερη εκδοχή, γελοίοι. Όταν τα γεγονότα τρέχουν και η φωτιά είναι όχι πλέον στη γειτονιά αλλά στο σπίτι μας δεν υπάρχει κανένας χρόνος για γκρίνιες ή υπεκφυγές, οφείλουμε να το προστατέψουμε, ακόμα και με κινδύνους, τουλάχιστο να το προπαθήσουμε.

Εδώ και μέρες παρακολουθούμε άναυδοι τις εξελίξεις – όσο αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να γινόμαστε φυτά του καναπέ - και φυσικά έχοντας και μια υποβόσκουσα υπερηφάνεια ότι για πολλές εβδομάδες είμαστε στην καρδιά των εξελίξεων στον Πλανήτη μας και θα είμαστε για πολλές ακόμα. Στο δια ταύτα, τι δέον γενέσθαι;

Η οποιαδήποτε απόφαση φαίνεται να είναι εξαιρετικά κρίσιμη, με θετικά και αρνητικά που τα περισσότερα δεν είναι ορατά ή αναγνωρίσιμα και το κυριότερο θα έχει χρονικό ορίζοντα εφαρμογής ίσως και άνω της εικοσαετίας (να θυμηθούμε ότι συστατικό στοιχείο της εθνικής παθογένειας είναι η έλλειψη μεσομακροπρόθεσμου προγραμματισμού). Αυτή η επισήμανση από μόνη της θα πρέπει να μας οδηγήσει στην απόφαση να είμαστε παρόντες αύριο στις κάλπες και να τοποθετηθούμε σταθμίζοντας τις συνέπειες και τους πιθανούς κινδύνους.

Προσπάθησα αυτές τις μέρες όσο γίνεται πιό νηφάλια, χωρίς ίχνος φανατισμού και προκατάληψης, να διακρίνω τα υπέρ και κατά των δύο απόψεων και πρώτα πρώτα αν υπάρχουν διαφορές τέτοιες, που να δημιουργούν δύο διαφορετικές αφετηρίες και να οδηγούν σε διαφορετικές εξελίξεις. Πέρα από παρωπίδες και με πνεύμα δικαιοσύνης, κρίνοντας με το μυαλό και την ψυχή τις σοβαρές διαστάσεις και αφήνοντας κατά μέρος τις λιγώτερο σοβαρές και εφήμερες, με απώτατο κριτήριο το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον στο παρόν και στο μέλλον. Από τις εξελίξεις των τελευταίων δύο ημερών και για να να διαμορφώσω την δική μου άποψη, ξεχωρίζω τα εξής:

• Ο Σόϊμπλε με τις χθεσινές του δηλώσεις ουσιαστικά ακύρωσε τις προτάσεις των δανειστών, (που διαμορφώνουν και το ερώτημα του Δημοψηφίσματος) λέγοντας ότι αφού έχει λήξει η Δανειακή Σύμβαση, «ακόμα και αν ψηφιστεί το ΝΑΙ, θα ξεκινήσουν νέες πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις, αφού προηγουμένως δοθεί έγκριση από το γερμανικό κοινοβούλιο», δηλ. σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει βάση διαπραγματεύσεων και αυτές θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση. Τι σημαίνει αυτό, ότι στην περίπτωση κατάφασης -ΝΑΙ στο υποθετικό πλέον ερώτημα του Δημοψηφίσματος- απλά επαφιόμαστε στις καλές διαθέσεις (του σκληρού πυρήνα) των δανειστών να μας κρίνουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, ευελπιστώντας στην επιείκιά τους, λόγω της ειλικρινούς μεταμέλειάς μας.
• Η Έκθεση του Δ.Ν.Τ. για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από δύο μέρες, αφού στο Δ.Σ. του Ταμείου δεν πέρασε η άποψη «των εκπροσώπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων» (καταλαβαίνουμε ποιών) να μη δημοσιευτεί πριν από το Δημοψήφισμα. Στην Έκθεση αναγνωρίζεται η τρομακτική αλήθεια ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι πλέον βιώσιμο και ότι για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει να υποβληθεί σε σημαντικό κούρεμα 30%, με ταυτόχρονη επιμήκυνση των περιόδων χάριτος και εφαρμογή τρίτου μνημονίου. Φυσικά το ιερατείο του Ταμείου για να ξεπεράσει τις ιστορικές (και πονικές?) ευθύνες του για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή του πενταετούς αδιέξοδου προγράμματος λιτότητας, μετακυλίει την ευθύνη στους χειρισμούς των τελευταίων εβδομάδων της ελληνικής κυβέρνησης!
• Ψες αργά, ακριβώς με την λήξη της προεκλογικής περιόδου, ανακοινώθηκε από την δημόσια τηλεόραση συγκριτική μελέτη για τον χρόνο που διατέθηκε για την προβολή των δύο απόψεων από τα τηλεοπτικά κανάλια. Η ΕΡΤ διέθεσε ίσο χρόνο, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του Ρ-Τ Συμβουλίου, ενώ στα ιδιωτικά κανάλια η προβολή του ΝΑΙ άγγιξε συντριπτικά ποσοστά, ταυτόχρονα με την εφαρμογή εν γένει ανάρμοστου και κατευθυνόμενου τρόπου. Ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως άποψης και πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης δικαιούται να διερωτηθεί: Οι Ρ-Τ συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, οι αδειοδοτούμενοι Σταθμοί οφείλουν να πληρώνουν για τις άδειές τους (το κάνουν εν μέρει και πολύ απρόθυμα) με εφαρμογή των κανόνων της Δημοκρατίας. Η κατευθυνόμενη πληροφόρηση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της βίας και εκπέμπει φασίζουσα νοοτροπία.

Ας δούμε και δύο χρήσιμα μακροοικονομικά στοιχεία:

• Την 1η Ιουλίου 2014 η ισοτιμία ευρώ/δολλαρίου (υψηλή) ήταν 1.37, ενώ ένα ακριβώς χρόνο μετά (1η Ιουλίου 2015) ήταν 1.11, δηλ. λόγω της αστάθειας της ευρωζώνης και των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα, τον τελευταίο ένα χρόνο το Ευρώ υποτιμήθηκε περίπου κατά 20% έναντι του δολαρίου. Ερώτημα αναπόφευκτο: Πόσο ακόμα ποσοστό μπορεί να αντέξει η διεθνής οικονομία (και ειδικώτερα η αμερικανική και η ευρωπαϊκή) από μια μεγαλύτερη πτώση του Ευρώ, που αυτή τη φορά μπορεί να επισυμβεί σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα;
• Τα τελευταία χρόνια οι γερμανικές τράπεζες, χωρίς να νουθετούνται από την ελληνική κρίση, αλλά ίσως με αφορμή από αυτήν, έχουν επενδύσει πολλές δεκάδες τρις Ευρώ σε παντός είδους τοξικά επενδυτικά παράγωγα. Γράφεται μάλιστα ότι μόνο η Deutsche Bank πραγματοποίησε πάνω από 50 τρις Ευρώ τέτοιων επενδύσεων, 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας, προσδοκώντας να μετατρέψει σε κέρδος αυτόν τον άϋλο κερδοσκοπικό αέρα, με μια κατευθυνόμενη ελληνική αποπομπή από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, δημιουργείται (όχι με ευθύνη της Ελλάδας) το απλό, αλλά θεμελιώδες ερώτημα: Τι ψηφίζουμε αύριο και για ποιό λόγο, δηλ. ποιό είναι το διακύβευμα του Δημοψηφίσματος;

• Με το ΝΑΙ εξουσιοδοτούμε τον τεχνοκρατικό σκληρό πυρήνα των δανειστών (σε συνεργασία με τους περιφερόμενους διεθνείς κερδοσκόπους) να συντάξει, να επιβάλει και να εφαμόσει το τρίτο και τελειωτικό για τη χώρα μνημόνιο.
• Με το ΝΑΙ αποπέμπουμε την αριστερή ελληνική κυβέρνηση, που είχε το θράσος να σηκώσει κεφάλι, να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της χώρας μας ως ισότιμο μέλος της ΕΕ.
• Με το ΝΑΙ επαναφέρουμε από τη ναφθαλίνη το φθαρμένο και πολλαπλά ένοχο πολιτικό σύστημα και χωρίς καμμιά ουσιαστική ανανέωση του αναθέτουμε ξανά τις τύχες της χώρας, με τις ευλογίες της εγχώριας ολιγαρχίας και του ευρωπαΪκού ιερατείου. Έτσι λήγει με τον πιό πανηγυρικό τρόπο η αριστερή παρένθεση, αφού οι ευρωπαίοι εισάκουσαν τις παραινέσεις των εγχώριων υποτελών τους να προκαλέσουν ασφυξία και πανικό με το κλείσιμο των τραπεζών.
• Με το ΝΑΙ ενισχύεται ακόμα περισσότερο η πολιτική της λιτότητας σε βάρος των πιό φτωχών και ταλαιπωρημένων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, υπέρ των εχόντων και των ολιγαρχών.
• Το κυριώτερο: Με το ΝΑΙ καταλύεται το βασικό περιεχόμενο της Εθνικής Ανεξαρτησίας και η Ελλάδα μετατρέπεται σε Κράτος παρίας, με Κυβέρνηση καθ’ υπαγόρευση.

----------------------

• Με το ΟΧΙ εκδηλώνουμε την αντίθεσή μας στον πυρήνα των προτάσεων των δανειστών και στις μεθοδεύσεις τους.
• Με το ΟΧΙ απαιτούμε τη θέσπιση βιώσιμου πλαισίου διαχείρισης του χρέους, μέσα στο οποίο θα ενταχθεί και η οποιαδήποτε συμφωνία.
• Με το ΟΧΙ ενισχύουμε τη διαπραγματευτική θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης και ταυτόχρονα τη δυνατότητα χάραξης εναλλακτικών λύσεων, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις των δανειστών.
• Με το ΟΧΙ εκδηλώνουμε την αποδοκιμασία μας στην εσωτερική απαξίωση της Ευρώπης και στην τροπή που έχει πάρει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ζητούμε αναστροφή αυτής της πορείας.
• Με το ΟΧΙ συντασσόμαστε με τη συντριπτική θέληση της ελληνικής νεολαίας, που υφίσταται τις συνέπειες της κρίσης και θα αναλάβει να τη διαχειριστεί.

Στις συνθήκες που διεξάγεται το Δημοψήφισμα, με τις τράπεζες κλειστές, την κοινωνία σε στέρηση και τον χορό των ομοθυμαδόν πιέσεων, αν επικρατήσει το ΟΧΙ θα είναι άθλος και θα καταγραφεί μαζί με τα μεγάλα διαχρονικά ΟΧΙ της Ελληνικής Ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και μειοψηφικά, είναι η επιλογή που δεν έχει χαμένη ψήφο, γιατί κρούει τον κώδωνα της εκτροπής της Ευρώπης από τις ιδρυτικές της αξίες.

Ας μην επικρατήσει ο φόβος στην επιλογή μας. Τον ίδιο φόβο αρμαγεδώνα σπέρνανε και για το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, μέχρι που πολύ σύντομα αποδείχτηκε όχι μόνο η πιό σωστή αλλά η σωτήρια επιλογή.

Οποιοδήποτε αποτέλεσμα και να υπάρξει, όλοι ψηφίζουμε την πίστη μας στην εθνική ομοψυχία, υπέρ της Ευρώπης και του κοινού νομίσματος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση