Φίλης, άξιος για υπουργός προπαγάνδας του Ερντογάν!

«Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια», 

δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, στον Νίκο Χατζηνικολάου και “στον ενικό”.



Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Την δημοσιογραφική ποιότητα του «ανδρός» την γνωρίζαμε, μέσες –άκρες από την περίοδο κατά την οποία ήταν διευθυντής της κομματικής εφημερίδας (του ΣΥΡΙΖΑ) «Αυγής». Τις ιδεοληψίες του και την απέχθειά του προς οτιδήποτε εθνικό, την είχαμε καταγράψει και κατανοήσει επαρκώς. Όμως, τον ανθελληνισμό του, που δηλώνει «ταπεινά και ειλικρινά» στο αποκορύφωνα της πολιτικής του ύπαρξης, ομολογούμε ότι δεν τον αναμέναμε, τουλάχιστον σε δημόσιο επίπεδο.

Η τελευταία «ατάκα» του κ. Φίλη, συνεχιστή των Βενιζέλου και Πάγκαλου, αφορά την γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους, που για τον ίδιο είναι «πόνος, αλλά όχι γενοκτονία». Ενδεχομένως ο ευτραφής υπουργός –μεγαλοστέλεχος της συγκυβέρνησης των Τσίπρα – Καμμένου- μπερδεύει τον κοιλόπονο που νιώθει ο ίδιος μετά από κάποιο γεύμα, με τον πόνο της απώλειας, σχεδιασμένης και συστηματικά εκτελεσμένης, μέσω μαζικών δολοφονιών των Ελλήνων του Πόντου, των Ποντίων.
Με την καταγεγραμμένη τάση των πολιτικών μεταγραφών και με τις δηλώσεις του αυτές ο κ. Φίλης θα μπορούσε να είναι, άνετα, υπουργός Παιδείας ή προπαγάνδας της «δημοκρατικής τουρκικής κυβέρνησης» των Νταβούτογλου – Ερντογάν. Ενδεχομένως, μάλιστα, να ένιωθε περισσότερο οικεία σε ένα περιβάλλον που τον εκφράζει περισσότερο, αφού τυγχάνει να συμπλέει με την πάγια τουρκική πολιτική άρνησης της Ποντιακής Γενοκτονίας.

Ακολουθώντας την πεπατημένη, δηλαδή το παιχνίδι των λέξεων, είναι προφανές πως ο κ. Φίλης είναι παγερά αδιάφορος για τα εθνικά δίκαια, για τα ιστορικά γεγονότα (καταγεγραμμένα από ξένους δημοσιογράφους, ιστορικούς και διπλωμάτες), ενστερνίζεται σαφέστατα Ρεπούσιες απόψεις περί «συνωστισμών» και αδίστακτα γίνεται υπερασπιστής δολοφόνων που συνεχίζουν να παραμένουν ατιμώρητοι επειδή γλοιώδεις πολιτικές παρουσίες ενίοτε προστρέχουν να υπερασπιστούν (με το αζημίωτο, προφανώς) την γενοκτόνο Τουρκία.
Στην περίπτωση του κ. Φίλη δεν τίθεται θέμα (θέλουμε να πιστεύουμε) χρηματικής ωφέλειας. Αντίθετα, η συγκεκριμένη δήλωση του ευτραφούς (αλλά όχι ευστροφούς) πολιτικού υποκειμένου έγινε σκοπίμως και αφορά άμεσα το ταξίδι του φερόμενου και ως πρωθυπουργού της Ελλάδας, κ. Αλέξη Τσίπρα, στην Τουρκία. Ο κ. Φίλης μέσω της απαξίωσης της ιστορίας και της ικανοποίησης της τουρκικής πλευράς) επιχειρεί να «προσφέρει» αυτή τη στιγμή όχι γη και ύδωρ της Ελλάδας, αλλά το αίμα όλων εκείνων που εσφαγιάσθησαν από τους νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ, ιστορικού εθνικού ηγέτη της Τουρκίας.

Δεν γνωρίζουμε τι είδους συζητήσεις θα έχει ο κ. Τσίπρας στην Τουρκία με τον κ. Νταβούτογλου, ούτε, φυσικά, γνωρίζουμε εάν θα υπάρξει και με ποια ατζέντα κάποια συνάντηση με τον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Όμως, η «διάθεση» του υπουργού Παιδείας (ας αφήσουμε τον εθνικό χαρακτηρισμό «έλληνας» αφού δεν γνωρίζουμε εάν τον αποδέχεται) «προδίδει» πολλά περισσότερα από όσα ο ίδιος επιχειρεί να αποκρύψει (με τον πολιτικό και φυσικό του όγκο) ενίοτε προχωρά σε «βαρυσήμαντες» δηλώσεις.

Από τη δική μας πλευρά -καλή θέληση προς ενημέρωση του υπουργού Παιδείας- υπενθυμίζουμε ότι στην πρώτη Τουρκική Εθνοσυνέλευση οι Κεμαλικοί βουλευτές, ιδιαίτερα της περιοχής του Πόντου κατηγορήθηκαν από το συνάδελφό τους βουλευτή της Προύσας Eμίν μπέη, στη συνεδρίαση της 21 Aυγούστου 1922, ως «οπαδοί του Ποντιακού ιδεώδους» και παραπέμφθηκαν σε εξεταστική επιτροπή για τις μετριοπαθείς θέσεις τους και την παθητική τους στάση.

Στην τουρκική Eθνοσυνέλευση της Άγκυρας, ιδιαίτερα ξεχώρισε ο βουλευτής της Σινώπης Xακκί Xαμή μπέης, ο οποίος δυναμικά διαφοροποιήθηκε με τα μέτρα των εκτοπίσεων της κυβέρνησής τους.

Στην αγόρευσή του τόνιζε:

"Tο πρόσωπό μας θα είναι αιώνια κηλιδωμένο εξαιτίας των εκτοπίσεων. Eάν οι εκτοπισμοί γίνονται προκειμένου να δολοφονηθούν ανθρώπινες ψυχές, τότε, κύριοι, αυτό είναι άκρως αποτρόπαιο ζήτημα. Mας κηλιδώνει ενώπιον του σύμπαντος κόσμου. Γιατί τότε η κυβέρνηση δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της… Tα είδα με τα ίδια μου τα μάτια".

Στο ίδιο πνεύμα κατά την αγόρευσή του μίλησε και ο βουλευτής Mερσίνης Σαλαχατίν μπέης:

«…Mήπως είναι αυτή η επιθυμία της Eθνοσυνέλευσης να μην απομείνει κανένας μη μουσουλμάνος, να εξοριστεί και αφανιστεί και ο τελευταίος;»

Στη συνέχεια παραθέτουμε, προς γνώσιν και επίρρωσιν του πολιτικού υποκειμένου και ένα εμπεριστατωμένο κείμενο του Θεοφάνη Μαλκίδη, ελπίζοντας πως ο υπουργός Παιδείας θα επιχειρήσει την ανάγνωσή του (σε κάποιο διάλειμμα από τους σχεδιασμούς της κυβερνητικής προπαγάνδας) και θα μάθει(;) έστω και τώρα ένα ελάχιστο μέρος των όσων αγνοεί ή επιτηδευμένα δεν θέλει να γνωρίζει.

Η θλίψη της συνεχιζόμενης άρνησης της Γενοκτονίας

1. Η άρνηση και η υπονόμευση του εγκλήματος και το έγκλημα της άρνησης και της υπονόμευσης

Σου προξενεί θλίψη η στάση της επίσημης Ελλάδας για το ζήτημα της Γενοκτονίας και μαζί απογοήτευση και αποστροφή, αφού για δεκάδες πλέον χρόνια η υπονόμευση, η εχθρική στάση και το τελευταίο διάστημα και η ΑΡΝΗΣΗ χαρακτηρίζει τον πολιτικό κόσμο.
Έτσι είχαμε τους λάτρεις του φασίστα και ρατσιστή Μουσταφά Κεμάλ, δασκάλου του Χίτλερ και των Ναζί, στον οποίο κατέθεσαν στεφάνια ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών(!), ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα η πολιτική αυτή έλαβε και άλλες μορφές, με κυρίαρχη την άρνηση.
Ο Υπουργός Παιδείας (!) της Ελλάδας- θυμίζουμε το άρθρο 16 του Συντάγματος για το ρόλο της παιδείας- αποτελεί τον πρωταγωνιστή της άρνησης μιλώντας για εθνοκαθάρση και όχι για Γενοκτονία, αναφέροντας μάλιστα και επιστημονικές απόψεις που υποστηρίζουν τη θέση του.
Σε ότι αφορά λοιπόν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων, δηλαδή των ανθρώπων μας, θα αναφέρω τρεις μόνο θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της άρνησης.

Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει τον σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή που είναι η Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948 (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947).

Το δεύτερο είναι το ψήφισμα της Ένωσής μας, της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία τέτοιες ημέρες το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας. Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία.

Και το τρίτο είναι οι αναφορές στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, ισπανική, γαλλική, ιταλική και ρουμανική γλώσσα, που καταγράφονται στο κεφάλαιο για το διεθνές πλαίσιο της Γενοκτονίας τα εξής:

“Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ιδρύει το 1992 τη θέση του ύπατου αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος ασκεί τα καθήκοντά του στο Πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ιδρύει το ίδιο έτος διεθνές δικαστήριο «με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα που θεωρούνται υπεύθυνα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας».

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αφορά εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας και εχθροπραξιών, αποτελείται από 18 δικαστές με θητεία εννέα ετών και έχει έδρα τη Χάγη.
Με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης», την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη, εθνοκάθαρση την οποία ο ΟΗΕ αποδέχθηκε ως σχέδιο Γενοκτονίας.

Τα μέτρα εθνοκάθαρσης είναι τα εξής:

1.Διοικητικά και γραφειοκρατικά (επεμβάσεις στις νόμιμες αιρετές αρχές, απομάκρυνση από τους δημόσιους οργανισμούς τα μέλη της παθούσας ομάδας, διακρίσεις στην διανομή ανθρωπιστικών αγαθών και δικαιωμάτων).

2. Άλλα μη βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες αρνητικές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, δημόσια αναφορά σε πολίτες με την εθνική/εθνοτική τους ιδιότητα, ανώνυμες απειλές κατά της ζωής των μελών της παθούσας ομάδας).

3. Μέτρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις, βιασμοί ληστείες, μαζικές μετακινήσεις των μελών της παθούσας ομάδας, που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας και μένουν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με συμβολικές ποινές ).

4. Στρατιωτικά μέτρα (δολοφονίες των ηγετών της παθούσας ομάδας, πολιτικοί, αιρετοί, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, αρπαγή ομήρων και χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινες ασπίδες). (Βλ. Γενική Συνέλευση ΟΗΕ (47/121- 18/12/1992, παρ.9 )

2. Η χαρά της αναγνώρισης

Είναι πράγματι ασύλληπτο να είναι αρνητής της Γενοκτονίας ο Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας με υπεκφυγές και τεχνάσματα, με δήθεν επιστημονικά κριτήρια από ιστορικούς(;) και άλλους “σχετικούς” επιστήμονες, να προσπαθεί να προβάλλει την άρνηση ως διαφορετική άποψη και μάλιστα ως επιστημονική θέση(!). Είναι λοιπόν ανώφελο να προσπαθούμε να αποδείξουμε εδώ τη Γενοκτονία, στον τόπο αυτό που παρότι ζούμε τον νοσταλγούμε, όπως γράφει ο ξεριζωμένος Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο αίτημα της αναγνώρισης, από την Αρμενία και τη Σουηδία, μέχρι τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.
Θα συνεχίσουμε με τους συναγωνιστές στο εξωτερικό, έχοντας πάντα δίπλα μας τις ψυχές των προγόνων μας. Μας αρκούν!

Ο "πατριώτης" Πάνος Καμμένος τι λέει για όλα αυτά;

Η προσωπικά μας άποψη είναι πως ο κ. Φίλης αποτελεί την "αιχμή του δόρατος" της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, κατά της Ελληνικής Παιδείας. Παρεπιμπτόντως, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τις δηλώσεις του κ. Πάνου Καμμένου, προέδρου των ΑΝ.ΕΛ., ο οποίος στο παρελθόν και απευθυνόμενος στο πανελλήνιο, πολλάκις έχει καταθέσει τις "κόκκινες γραμμές" του για να προσελκύσει ψήφους ή... πολιτική συμπάθεια.

Άραγε, ούτε αυτές οι δηλώσεις -εξέχοντος στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργού της κυβέρνησης στην οποία και ο κ. Πάνος Καμμένος με στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. μετέχει- θα "συγκινήσουν" τον κ. Πάνο Καμμένο, αγόμενο και φερόμενο ως υπερ-πατριώτη και εγγυητή των εθνικών θεμάτων της Ελλάδας; Ή μήπως η καρέκλα του υπουργού Εθνικής Άμυνας αξίζει περισσότερο και από την οφειλόμενη άμυνα για την ελληνική ιστορία;

Και αν δεν υπάρξει ούτε τώρα κάποια ουσιαστική και "οριζόντια" αντίδραση από τον κ. Καμμένο, άραγε, πότε θα υπάρξει; Τί πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα, για να αποδείξει ο κ. Καμμένος τον (πολυδιαφημισμένο από τον ίδιο και τους "αυλικούς" του) "πατριωτισμό" του; Μήπως πρέπει να απωλέσει η Ελλάδα μέρος της εθνικής της κυριαρχίας - επικράτειας από την Τουρκία (ή ό,ποιον άλλο ενδιαφερόμενο) προκειμένου να λειτουργήσουν τα ό,ποια "εθνικά αντανακλαστικά" του;

Κλείνοντας, θελουμε να ρωτήσουμε ευθέως όλο το κυβερνητικό συνονθύλευμα με προεξάρχοντες τους κ.κ. Αλέξη Τσίπρα, Πάνο Καμμένο και, Νίκο Φίλη: Στους πόσους νεκρούς αναγνωρίζετε μία γενοκτονία; Όχι τίποτε άλλο, αλλά και με την δική σας ευθύνη και δικές σας εντολές, διεξάγεται μία ακόμη γενοκτονία, στην σημερινή Ελλάδα...

ΥΓ: Και για να το ξεκαθαρίζουμε: Ο κ. Φίλης και οι υπόλοιποι σαν αυτόν, δεν είναι αρνητής της γενοκτονίας των Ποντίων. Υμνητής του Κεμαλισμού είναι, για όσους δεν το κατάλαβαν. Δεν προσφέρει γη και ύδωρ, αλλά αίμα και ιστορία. Ελληνικό αίμα και ελληνική ιστορία. Δηλαδή αυτά στα οποία δεν πίστεψε ποτέ...
Όσο για τον κ. Καμμένο, αν (τονίζουμε το αν) ήταν γνήσιος πατριώτης, έπρεπε εδώ και ώρες να έχει καταθέσει απαίτηση για απομάκρυνση του Νίκου Φίλη από την κυβέρνηση. Κι επειδή η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αρέσκεται στα διλήμματα, να έθετε το δίλημμα, "ή ο Φίλης στην κυβέρνηση ή εγώ"... Αλλά, είπαμε, αν ο Πάνος Καμμένος ήταν γνήσιος πατριώτης και όχι "πατριώτης της καρέκλας"...

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση