Μπλέξαμε...

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα να μοιάζει με υπερηφάνεια

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Θα μπορούσα να κάνω την κλασική συντηρητική ανάλυση για τη συνέντευξη Τσίπρα στον Χατζηνικολάου και να ήμαστε όλοι ευτυχισμένοι από την ετυμηγορία: Κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του στη Μέρκελ (πράγματι, με το ζόρι έκρυψε τον θαυμασμό του), απέφυγε να πει έστω μία φορά το όνομα Σόιμπλε (ξέρει γιατί), στόχευσε τα δεύτερα βιολιά Ντράγκι - Ντάισελμπλουμ. Θα μπορούσα επίσης να υπογραμμίσω ότι από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης απέμειναν ως φύλλα συκής η δέσμευση ότι δεν θα μειώσει τις συντάξεις και ότι θα αποφύγει τις ομαδικές απολύσεις. Ολα τα άλλα (ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο, κατώτατος μισθός ) πάνε πίσω. Μπροστά πάνε μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις.

Είμαι όμως σίγουρος ότι τα ακούσατε όλα αυτά χθες από βουλευτές της Ν.Δ., οι οποίοι έως πρόσφατα θεωρούσαν ότι το κόμμα αυτό και ο επικεφαλής του θα αποτελέσουν παρένθεση. Λυπάμαι που θα χαλάσω την ομοφωνία, όμως εκτός από όλα τα παραπάνω, που φυσικά ισχύουν αλλά αποτελούν συστημική κριτική προς συστημικό κόμμα, εγώ είδα και μερικά άλλα πράγματα προχθές βράδυ, τα οποία οφείλω να καταθέσω, γιατί κατά τη γνώμη μου αποτελούν τη νέα πραγματικότητα.

Το πρώτο είναι ότι ο Τσίπρας επιδιώκει να εμπεδώσει την ηγεσία του ακολουθώντας την τακτική του Κώστα Καραμανλή: Απευθείας σχέση με τον λαό, χωρίς ενδιάμεσους νταβατζήδες. Μόνο έτσι μπορεί να εξουδετερώσει αυτό που στην πατρίδα μας ονομάζεται «διαπλοκή». Ο Καραμανλής στερέωσε αυτή τη σχέση με περιοδείες και επισκέψεις έως και στο τελευταίο χωριό της πιο ξεχασμένης περιφέρειας, σχέση που διατηρεί ζεστή έως σήμερα. Ο Τσίπρας είναι ο πρώτος πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση που εξήγησε την πολιτική του απαντώντας επί τρεις ώρες σε ερωτήσεις πολιτών. Και επιλεγμένα να ήταν τα πρόσωπα -που δεν ήταν-, η εικόνα που περνούσε ήταν το σχήμα «είμαι εδώ για σένα».

Το δεύτερο είναι ότι δεν είπε ούτε μία φορά τη λέξη «Αριστερά» και ότι κινείται ταχέως προς τον μεσαίο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός προχθές το βράδυ αποκολλήθηκε από το κόμμα του και απείλησε όποιον κατεβάσει την πλατφόρμα «στάση πληρωμών - έξοδος από το ευρώ» με πολιτική εξαφάνιση από βαριές πλειοψηφίες μέσω δημοψηφίσματος.

Το τρίτο είναι ότι ο Τσίπρας σκεπάζει την πολιτική οπισθοχώρησή του με δύο συναισθήματα. Περηφάνια, το πρώτο, ασφάλεια με ελεγχόμενο ρίσκο, το δεύτερο. Κατάφερε με το στήσιμό του να κάνει την κωλοτούμπα να μοιάζει με περηφάνια. Είπε στον μέσο Ελληνα ότι, αν θες να πάμε μπροστά, πρέπει να ρισκάρουμε ακόμη και άνοιγμα στη Ρωσία. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, δεν θα είναι απλή υπόθεση. Μπλέξαμε.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση