Οι άλλες πτυχές της κρίσης

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η Ε.Ε. αντιμετωπίζει μια πολύ σοβαρή κρίση χρέους, η οποία θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή αλλά και τη συνέχειά της ως ιστορικό εγχείρημα, και ότι η Ελλάδα, βοηθούντος του Γιώργου Παπανδρέου, τους Στρος Καν και όλων εκείνων των κέντρων που εκπροσωπούν οι ως άνω δύο... κύριοι, αποτέλεσε το πειραματόζωο για να δημιουργηθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί και συνθήκες και στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο η κρίση χρέους της ευρωζώνης.

Επίσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η Ουάσινγκτον επιχειρεί να επωφεληθεί από τη συνολική κατάσταση και να εκμεταλλευτεί τη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της ευρωζώνης για να αποκτήσει τη δυνατότητα διαρκούς χειραγώγησης της Ε.Ε., με στρατηγικό στόχο, από τη μια πλευρά, να μην αποτελέσει η ενωμένη Ευρώπη έναν αυτόνομο γεωπολιτικό παίκτη στην παγκόσμια σκηνή και στην περιοχή και, από την άλλη, να έχει τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιεί για την αναχαίτιση της Ρωσίας. Η στάση της Ε.Ε. και ο ρόλος που παίζει στην εμφάνιση και στην εξέλιξη της κρίσης στην Ουκρανία, αλλά και στην ακύρωση του South Stream αποτελούν στην ουσία απόδειξη των παραπάνω.
Αν δε προσπαθήσει κανείς να εντοπίσει τι κρύβεται πίσω από την αρνητική στάση κυρίως του Λονδίνου αλλά και των σκανδιναβικών χωρών απέναντι στο ευρώ, είναι πολύ πιθανόν να εντοπίσει την επιρροή της Ουάσινγκτον στις χώρες αυτές, με τις οποίες διατηρεί παραδοσιακά στρατηγικούς δεσμούς και σχέσεις.

Αν είναι σωστό το ως άνω σκεπτικό, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε τη σχέση που έχουν οι γεωπολιτικές επιδιώξεις της Ουάσινγκτον αλλά και των υπερκρατικών κέντρων που ελέγχουν τη ροή του χρήματος και του χρέους των κρατών παγκοσμίως, από τη μια πλευρά, στους τρόπους με τους οποίους εμφανίστηκε η κρίση στην Ελλάδα και κυρίως στις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για να μπει η Ελλάδα στο Μνημόνιο και σε όσα υπέγραψαν οι κυβερνήσεις των Μνημονίων και, από την άλλη πλευρά, στον ρόλο που καλείται να παίξει η κυβέρνηση Τσίπρα, εκούσα άκουσα, στους προαναφερθέντες γεωπολιτικούς σχεδιασμούς.

Και λέμε εκούσα άκουσα, γιατί και ο ταύρος, όταν μπαίνει σε υαλοπωλείο, δεν έχει συνείδηση του τι ακριβώς πράττει, πάντως σημασία έχει ότι τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά!
Οσον αφορά τις συνθήκες που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο, ο Αντώνης Σαμαράς έχασε μια ευκαιρία να βοηθήσει τη χώρα και να γραφτεί το όνομά του στην Ιστορία. Γιατί, αν γινόταν κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελούσε απόδειξη ότι αυτή η χώρα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει σχετικώς ελεύθερη και ανεξάρτητη. Και γι' αυτό, αν είχε το θάρρος να ερευνήσει τον ρόλο του ΓΑΠ και του Γεωργίου σε όλη αυτή την υπόθεση των Μνημονίων, θα γραφόταν στην Ιστορία.

Αντ' αυτού προτίμησε να πάρει δίπλα του και να είναι στο κάδρο σε κάθε δημόσια εμφάνισή του, ακριβώς πίσω του, σαν να ήταν η σκιά του, τον κ. Παπασταύρου της «λίστας Λαγκάρντ» και ό,τι βρίσκεται πίσω της!
Οσον αφορά τις συνθήκες και όσα υπογράφηκαν με τα Μνημόνια, ο κλήρος έπεσε στον Αλέξη να τα διαλευκάνει.
Ομως, αν επιχειρήσει να το κάνει, για να γραφτεί στην Ιστορία, θα πρέπει ταυτόχρονα να έχει υπ' όψιν του και τις γεωπολιτικές πτυχές που προαναφέραμε, μήπως, δηλαδή, προσπαθώντας να υλοποιήσει τις λαϊκιστικές και τις δημαγωγικές προεκλογικές δεσμεύσεις του, για να ικανοποιήσει το... πόπολο, λειτουργήσει ως ταύρος στο υαλοπωλείο της ευρωζώνης, παίζοντας το παιχνίδι των κέντρων που προαναφέραμε.
Δύσκολοι καιροί για... πρίγκιπες!

Πηγή "Κυριακάτικη "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση