Ο τριχασμός της Κεντροδεξιάς μπορεί να εξυγιάνει το πολιτικό σκηνικό
Στις Εντονες ζυμώσεις που συντελούνται τις τελευταίες ημέρες στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, είναι φανερό ότι συγκροτούνται τρεις διακριτές ιδεολογικές τάσεις: η παραδοσιακή λαϊκή μετριοπαθής δεξιά, η ακροδεξιά και η νεοφιλελεύθερη.
Η συμβίωσή τους μέχρι σήμερα υπήρξε κατά κάποιον τρόπο αναγκαστική, προκειμένου να καταλάβουν και να διατηρήσουν την εξουσία. Τώρα που η εξουσία αποτελεί παρελθόν, οι τρεις αυτοί διαφορετικοί κόσμοι αποσυγκολλούνται και ο καθένας τραβάει τον δρόμο του.
Η παραδοσιακή δεξιά θα ανασυγκροτηθεί με κάποιον έμπιστο του Κώστα Καραμανλή ή τον ίδιο. Η ακροδεξιά θα σχηματισθεί με επικεφαλής τον Σαμαρά ή κάποιο στέλεχος από τους προσχωρήσαντες από το ΛΑΟΣ. Η νεοφιλελεύθερη, τέλος, δεξιά θα ξαναβρεί το γνώριμό της περιθώριο, επιχειρώντας να παρεισφρύσει στο «Ποτάμι», όπως έκαναν ήδη διάφορα νεοφιλελεύθερα γκρουπούσκουλα, ή πορευόμενη μόνη της.
Ο τριχασμός της Κεντροδεξιάς μπορεί να είναι ευεργετικός για το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Η παραδοσιακή μετριοπαθής δεξιά θα απαλλαγεί από την ακροδεξιά συνιστώσα της και, εάν επιχειρήσει μία σοβαρή αυτοκριτική και συνειδητοποιήσει τις αιτίες της ιστορικής αποτυχίας της, ενδεχομένως θα κάνει αυτό που διαδικτυακώς αποκαλείται «restart» (επανεκκίνηση).
Οι νεοφιλελεύθεροι θα πρέπει να διαλογισθούν για τις αιτίες της μόνιμης, εδώ και δεκαετίες, αποτυχίας τους να βρουν την παραμικρή απήχηση στο εκλογικό σώμα. Κατά την γνώμη μου αυτή οφείλεται στην απουσία γεωπολιτικής σκέψης και εθνικής στρατηγικής που τους χαρακτηρίζει, και στην απέχθεια ορισμένων εξ αυτών (όχι όλων ευτυχώς) προς την έννοια του Πατριωτισμού. Διότι, χωρίς γεωπολιτική σκέψη και πατριωτική αντίληψη, οποιοςδήποτε πολιτεύεται στην πολύπλοκη και βαλλόμενη πανταχόθεν γειτονιά μας είναι καταδικασμένος να ζει εκτός πραγματικότητος (και εκτός κοινοβουλίου).
Όσο για την παραδοσιακή ακροδεξιά, και αυτή θα μπορούσε να συμβάλει στην ομαλοποίηση του σκηνικού, εάν μπορούσε να απορροφήσει την εκλογική πελατεία της Χρυσής Αυγής και να την αποσπάσει από τον νεοναζισμό, που βρίσκεται εκτός πολιτικού φάσματος.
Αυτές τις εξελίξεις, θα μπορούσε να τις διευκολύνει η υιοθέτηση της απλής αναλογικής ή έστω κάποιο αναλογικώτερο εκλογικό σύστημα. Έτσι θα σταματήσουν οι παράταιρες και ανομοιογενείς συμπλεύσεις, που νοθεύουν την ιδεολογική συνοχή και άρα την πολιτική αποτελεσματικότητα των πολιτικών σχηματισμών.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Σε κάθε χώρα, οι κοινωνιστικές διακρίσεις όπως δεξιά -αριστερά και οι πρόσθετοι επιθετικοί τους προσδιορισμοί, έχουν να κάνουν με οικονομικές κυρίως οπτικές και διαχειρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην δική μας χώρα, λόγω γεωγραφικής θέσης και ειδικής σύγχρονης ιστορίας, η λεγόμενη "δεξιά" περιέλαβε και άλλα χαρακτηριστικά, κατά την διάρκεια και μετά του β΄ πολέμου,που εν μια νυκτί οι βόρειοι γείτονες έγιναν ασμένως φιλοσοβιετικοί και σε αυτά βασίσθηκε για να διακριθεί στο γνωστό μεταξικό τρίπτυχο.
Άλλα επομένως τα χαρακτηριστικά μιας δεξιάς πχ στην Ιταλία (εν σχέσει με την αριστερά της) και άλλα στην Ελλάδα.
Το ιδεολογικό παιχνίδι εδώ ήταν πολύ περίπλοκο και "μπέρδευε" πολύν κόσμο, χαρίζοντας εξουσιαστικούς πόντους και στους περιφερόμενους πατριδοκάπηλους.
Έτσι, όταν σήμερα ονοματίζουμε ως "δεξιά" έναν πολιτικό χώρο, αυτός έχει χαρακτηριστικά ευρωπαικής υφής και νοηματοδότησης (το left και right του ευρωκοινοβουλίου) και όχι ελληνικής ιστορικής καταγωγής και αιτιολογίας .
Αυτό,και με δεδομένη την οικονομική κρίση που θα είναι διαρκείας, σημαίνει πως το "υλικό"είναι πολύ ρευστό και πως θα επαναδιαταχθεί σε κομματικούς φορείς με όρους καθαρά ελληνικής ιδιαιτερότητας,επειδή είναι μοναδικές οι προκλήσεις που συναντά η χώρα στον στενό περίγυρό της.
Έτσι τουλάχιστον ορίζουν οι "εκτονώσεις" εάν... επιτρέπεται γεωπολιτικά.