Απειλή αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο

Γράφει ο Γιώργος Κακλίκης
Πρέσβυς ε.τ.

Η Τουρκία έχει δύσκολες σχέσεις με σχεδόν όλους τους γείτονές της. Κυρίως επειδή η ίδια εξακολουθεί ακόμα και στον εικοστό αιώνα να διαπνέεται από αντιλήψεις μεγαλείου που ανακυκλώνονται σε διάφορα επίπεδα της ηγεσίας της.

Η Τουρκία αισθάνεται να ενισχύεται στις θέσεις της αυτές από το μέγεθος των ενόπλων δυνάμεών της, από την οικονομική σημασία μιάς αγοράς εβδομήντα εκατομμυρίων και από τη θέση της στον χάρτη. Θέση που εκτιμάται ιδιαίτερα από τους συμμάχους της.
Και όμως, η Τουρκία ανέτρεψε πολλούς σχεδιασμούς αυτών των συμμάχων της με τη στάση της το 2013 στον πόλεμο του Ιράκ, ενώ τη στάση της αυτή διαδέχθηκε ο εξόφθαλμος αρνητισμός της μπροστά στην σφαγή του Κομπάνι.

Η θεωρία περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, που ανέπτυξε στο καλογραμμένο «Στρατηγικό Βάθος» ο κ. Νταβούτογλου, δεν υλοποιήθηκε. Με τους άμεσους γείτονες υπάρχουν προβλήματα. Αλλά και πιο πέρα, κατεδαφίστηκαν οι γέφυρες με το Ισραήλ και, όπως φαίνεται, η ανοικοδόμησή τους θα είναι αργή. Η θεατρική οργή του Νταβός μπροστά σε έναν εμβρόντητο Σιμόν Πέρες είχε ως στόχο τον βεβιασμένο εναγκαλισμό της Τουρκίας με τον μουσουλμανικό κόσμο. Ξέρουμε ποια τροπή πήρε το πείραμα.

Την Ελλάδα η Τουρκία την απειλεί με πόλεμο αν η πρώτη ασκήσει τα δικαιώματα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο απειλεί και την ελεύθερη Κύπρο.

Άραγε, είναι πράγματι η Τουρκία ο σύμμαχος που θέλει η Δύση και ο επιθυμητός εταίρος στην Ευρωπαϊκή οικογένεια;
Με επιθετικότητα δηλώνει ότι θα εγκαταστήσει ερευνητικές εξέδρες στην ΑΟΖ της Κύπρου, ενώ παρεμβαίνει για να ακυρώσει την ειρηνική ενεργειακή συνεργασία τεσσάρων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου. Και θέτει έτσι, σε κίνδυνο την σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.
Αυτή την πολυπόθητη ειρήνη η Τουρκία την αντιλαμβάνεται με την επιβολή των δικών της κανόνων. Όπου κρίνει ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Από το Αιγαίο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο.

Η Ελλάδα δεν επιθυμεί την απομόνωση της Τουρκίας. Αντίθετα, πιστεύει ότι με την πάροδο του χρόνου η χώρα αυτή θα κατορθώσει να απομακρυνθεί από τις αρχέγονες μονομανίες που την κατατρύχουν και θα ακολουθήσει, στην ουσία και όχι στον τύπο, τους δυτικούς κανόνες συνύπαρξης.
Η διαιώνιση καταστάσεων ανασφάλειας και αστάθειας είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι που μπορεί να έχει απρόβλεπτες εξελίξεις. Η ηγεσία της Άγκυρας έχει κάθε συμφέρον να οδηγήσει τη χώρα σε άλλο επίπεδο σκέψης, όπου θα πρυτανεύσει η αντίληψη του Διεθνούς Δικαίου και όχι εκείνη του «δικαίου» των απειλών.

* Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβυς επί τιμή και υπεύθυνος Τουρκικών και Βαλκανικών υποθέσεων

Πηγή εφημ. «Αξία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση