Όχι πια παγκόσμιος σερίφης
Του Gideo Rachman
Πηγή Financial Times
Από τον Περσικό Κόλπο στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, η παγκόσμια ασφάλεια υποστηρίζεται από την αμερικανική στρατιωτική δύναμη. Το 2014, ωστόσο, θα ενταθούν οι αμφιβολίες σχετικά με την προθυμία των ΗΠΑ να συνεχίσουν τον ρόλο τους ως παγκόσμιου χωροφύλακα. Κάτι τέτοιο θα ενθαρρύνει την Κίνα και τη Ρωσία, καθώς επιδιώκουν να αμφισβητήσουν την αμερικανική κυριαρχία στο διεθνές πολιτικό σύστημα.
Η συριακή κρίση στα τέλη του 2013 κατέδειξε την απροθυμία της Αμερικής να εμπλακεί σε νέες στρατιωτικές επεμβάσεις. Δεν ήταν μόνο η διστακτικότητα με την οποία ο Μπάρακ Ομπάμα προσέγγισε το ζήτημα των τιμωρητικών χτυπημάτων εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, ήταν επίσης το γεγονός ότι καθώς τα γεγονότα εξελίχθηκαν, κατέστη φανερό ότι το Κογκρέσο ήταν ακόμη πιο επιφυλακτικό από τον Λευκό Οίκο έναντι της στρατιωτικής δράσης και ότι τι κοινό ήταν σταθερά εναντίον.
Το γεγονός υπογράμμισε ότι σύμφωνα με την τρέχουσα «διάθεση» της Αμερικής, όλες οι επεμβάσεις στο εξωτερικό (ιδιαίτερα εκείνες στη Μέση Ανατολή) θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μεγάλη προσοχή. Ο κυριότερος λόγος είναι η κούραση του πολέμου μετά από 12 χρόνια μαχών στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Ο κ. Ομπάμα θέλει να επικεντρωθεί στην «ανοικοδόμηση του έθνους στο εσωτερικό», γεγονός που αντηχεί και το κοινό αίσθημα.
Η οικονομική δυσπραγία έχει εντείνει αυτή την στάση του νεο-απομονωτισμού. Η Αμερική έχει ήδη προβεί σε βαθιές περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού της, οι οποίες θα αφορούν όλη την επόμενη δεκαετία. Η τάση αυτή θα επιβεβαιωθεί το 2014 όταν το υπουργείο Άμυνας θα δημοσιεύσει την Τετραετή Αμυντική Ανασκόπηση.
Η Αμερική υπήρξε η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου από το 1880. Πολύ σύντομα, και μάλιστα έως το 2020, σύμφωνα με το περιοδικό «The Economist», αυτός ο τίτλος θα ανήκει πιθανώς στην Κίνα.
Ορισμένοι Αμερικανοί στρατηγοί έχουν υποστηρίξει ότι η Αμερική θα πρέπει να αντιδράσει στην «άνοδο των υπολοίπων» -και ιδίως της Κίνας- καθιστώντας σαφές σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, ότι η Αμερική δεν έχει καμία πρόθεση να παραιτηθεί από τον ρόλο του παγκόσμιου ηγέτη. Παρά ταύτα το δράμα της Συρίας σε συνδυασμό με την ομιλία του προέδρου για εθνική ανοικοδόμηση έχει εκπέμψει ένα πολύ διφορούμενο μήνυμα.
Το μεγάλο ερώτημα για το 2014 είναι μέχρι που έχουν αποφασίσει οι αντίπαλοι της Αμερικής να δοκιμάσουν την αποφασιστικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης». Η διεθνής στρατιωτική δύναμη, της οποίας η Αμερική είναι μακράν το μεγαλύτερο μέλος, θα ολοκληρώσει την απόσυρσή της από το Αφγανιστάν το 2014. Υπάρχει ο κίνδυνος, στον απόηχό της, οι αναδυόμενοι Ταλιμπάν να αποκομίσουν στρατιωτικά οφέλη.
Σύμφωνα με την φράση του Χένρι Κίνσινγκερ , καθώς ο πόλεμος του Βιετνάμ έφθινε, η Αμερική θα ελπίζει για ένα «αξιοπρεπές διάστημα» μεταξύ της αποχώρησης από το Αφγανιστάν και κάθε μεταγενέστερης αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος που άφησε πίσω του.
Στη Μέση Ανατολή, η Αμερική θα προσπαθήσει να ασκήσει επιρροή μέσω της διπλωματίας. Θα πιέσει για πολιτική λύση στη Συρία και θα διερευνήσει κατά πόσο ο νέος πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ροχανί, είναι ανοιχτός σε μία πυρηνική συμφωνία. Αλλά η μόχλευση της Αμερικής θα έρθει αντιμέτωπη με την αντίληψη ότι η στρατιωτική της δύναμη είναι «εκτός συζήτησης». Παρ’ όλο που η επίσημη γραμμή παραμένει ότι «όλες οι επιλογές» είναι ανοιχτές στην προσπάθεια ματαίωσης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, οι Ιρανοί μπορεί να συμπεράνουν ότι η απειλή μίας αμερικανικής επίθεσης υποχωρεί. Το Ιράν, ωστόσο, θα εξακολουθεί να ανησυχεί για τον αυξανόμενα δραστικό οικονομικό αποκλεισμό κα την πιθανότητα Ισραηλινών χτυπημάτων.
Εκτός Μέσης Ανατολής, οι κύριοι γεωπολιτικοί αντίπαλοι της Αμερικής παραμένουν η Κίνα και η Ρωσία. Και οι δύο θα αναθαρρήσουν από την ιδέα ότι οι «κόκκινες γραμμές» της Αμερικής είναι ασαφείς.
Η Κίνα ίσως να διακινδυνεύσει μία ακόμη πιο επιθετική στάση έναντι της Ιαπωνίας στην επικίνδυνη διαμάχη για τα ακατοίκητα νησιά που και οι δύο διεκδικούν στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας. Η κινεζική κυβέρνηση, η οποία έχει ήδη υιοθετήσει μία σκληρότερη γραμμή έναντι των εδαφικών διαφορών με όλους τους γείτονές της, θα παραμείνει ανυποχώρητη σε όλη τη διάρκεια του 2014.
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, επίσης συμπεριφέρεται με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση στην παγκόσμια σκηνή. Η Ρωσία είναι αποφασισμένη να επανεδραιώσει μία σφαίρα επιρροής στην πρώην Σοβιετική Ένωση και τη Μέση Ανατολή. Γείτονες που δυσχεραίνουν το Κρεμλίνο, συμπεριλαμβανομένης της Γεωργίας κα της Ουκρανίας, θα δεχτούν περισσότερες πιέσεις το ερχόμενο έτος. Ο κ. Πούτιν θα επιδιώξει επίσης να αναπτύξει περαιτέρω την δεξιοτεχνική διπλωματία του κατά τη διάρκεια της κρίσης της Συρίας με δύο στόχους: την οικοδόμηση διεθνούς αντίστασης έναντι της ανάπτυξης της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος και τη διασφάλιση του κεντρικού ρόλου της Ρωσίας στην παγκόσμια πολιτική.
Όλες αυτές οι εξελίξεις δείχνουν μία πιο επικίνδυνη παγκόσμια πολιτική σκηνή το 2014. Η Αμερική, προστατευμένη από δύο ωκεανούς, θα είναι σχετικά θωρακισμένη από αυτούς τους κινδύνους. Σε άλλες περιοχές του κόσμου όμως, το νέο περιβάλλον ασφαλείας θα δοκιμαστεί…
Πηγή «Ελεύθερη Ώρα»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...