Να ανοίξουμε τα μάτια μας

Οι εξελίξεις γύρω μας είναι οι σοβαρότερες από τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, οπότε καθορίστηκαν τα σύνορα

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Το έχουμε αναφέρει αρκετές φορές και είμαστε υποχρεωμένοι να το επαναλάβουμε, γιατί δυστυχώς η εντύπωση που έχουμε είναι ότι η κυβέρνηση και οι κρατικοί φορείς, που εκ του καθήκοντός τους είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείριση των ζητημάτων αυτών, δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον περίγυρό μας.

Οι εξελίξεις στη Μεσοποταμία και τη Μέση Ανατολή είναι οι σοβαρότερες από τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, οπότε καθορίστηκαν τα σύνορα, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι ισορροπίες στην ως άνω περιοχή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στην Ελλάδα και τη Βαλκανική. Δηλαδή, 100 χρόνια μετά, η «τράπουλα» ξαναμοιράζεται και μπαίνουν τα θεμέλια για τη νέα «αρχιτεκτονική» της περιοχής!

Τότε, 100 χρόνια πριν, όταν έμπαιναν τα θεμέλια που ξεθεμελιώνονται στις ημέρες μας, η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να διακρίνει τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί, με αποτέλεσμα να μην έχουμε εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Αυτό είχε ως «φυσικό» επακόλουθο να ζήσουμε τον Εθνικό Διχασμό, να λειτουργήσουν δύο κυβερνήσεις, των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης και να πάμε χωρίς στρατηγικό σχέδιο στη Μικρά Ασία για να βιώσουμε την μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του Ελληνισμού, μία καταστροφή η οποία καθόρισε την εκφυλιστική και απακαρδιωτική πορεία του Ελληνισμού ολόκληρο τον 20ο αιώνα, που κατέληξε στην τραγωδία την οποία βιώνουμε τα τελευταία 10 χρόνια.

Τότε, η γεωπολιτική μυωπία της άρχουσας τάξης και των λεγόμενων «ελίτ» δεν κατόρθωσε να προστατέψει τον εξωελλαδικό Ελληνισμό, που ήταν και η πραγματική δύναμη της Ελλάδας, και τον άφησε έρμαιο στις ορέξεις των Νεοτούρκων και των κάθε λογής συνεργατών και υποστηρικτών τους.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, πολύ πριν αποσταλούν στρατεύματα στη Σμύρνη, το ελληνικό κράτος και οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν απλοί θεατές στο έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Σήμερα, η Ελλάδα –που αποτελεί εθνικό κέντρο και ωσαύτως τον προστάτη και υποστηρικτή του «κολοβωμένου» Ελληνισμού- και για λόγους εξιλέωσης απέναντι στα θύματα της ελλειμματικής πολιτικής της (και εννοούμε τους Έλληνες της Θράκης, του Πόντου, της Ανατολής και τους απογόνους τους), είναι υποχρεωμένη, αφού πρώτα μελετήσει και διδαχτεί από τα λάθη του 1914 – 1923, να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις, αν όχι για να κερδίσουμε (που σαφώς υπάρχει τέτοια δυνατότητα), τουλάχιστον για να μην χάσουμε από αυτά που θα ακολουθήσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Πολύ περιληπτικά, ας πούμε αυτά που έχουμε ήδη αναφερθεί στο παρελθόν. Το κεμαλικό κράτος, που στηριζόταν στο δόγμα «ένα κράτος – ένα έθνος – μία γλώσσα – μία θρησκεία», αποτελεί παρελθόν.

Το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, προβλέποντας τις εξελίξεις που δυστυχώς δεν κατόρθωσε να προβλέψει η Ελλάδα, έπειτα από έναν σκληρό 30χρονο ένοπλο αγώνα, γκρέμισε το κεμαλικό κράτος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μία νέα Τουρκία, στην οποία θα έχουν ισότιμα δικαιώματα Τούρκοι, Κούρδοι, Αλεβίτες, Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι και λοιπές εθνότητες και ομάδες.

Ο Κούρδος Σελαχατίν Ντιμιρτάς, υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας στην Τουρκία, απευθυνόμενος σε εκπροσώπους των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη, δήλωσε τα εξής:

«Θα ήθελα να δηλώσω ότι η Πολιτεία χρωστάει μία συγνώμη σε αυτούς τους λαούς. Η Πολιτεία οφείλει να ζητήσει συγνώμη από τους Αρμένιους, τους Έλληνες και τους Ασσύριους, που έπεσαν θύματα γενοκτονίας. Αν θέλουμε να ζήσουμε μαζί σε αυτή τη χώρα, θα πρέπει να μπορούμε να λέμε «η χώρα μας, η πατρίδα μας» και όχι «η χώρα μου, η πατρίδα μου».

Όλοι αυτοί που εναγκαλίζονται τον Νταβούτογλου και τους συν αυτώ, πράττοντας ενίοτε αθλιότητες εις βάρος της πληγωμένης Κύπρου αλλά και των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας, θα πρέπει να διαβάσουν με προσοχή τις ως άνω δηλώσεις, αλλά και όλα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται γύρω από αυτό το θέμα, λαμβάνοντάς τα υπόψη στη χάραξη μίας εντελώς νέας εθνικής στρατηγικής, κάτω από το πρίσμα των γεωπολιτικών εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή.

Για να αποδείξουμε, δε, πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και να δείξουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει, να υπογραμμίσουμε ότι οι απόγονοι της οικογένειας Κασαπιάν (που εμπορευόταν το μαλλί της Αίγας Αγκύρας, απ’ όπου και το ύφασμα «ανκορά») έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία διεκδίκησης και απόδοσης της περιουσίας των προγόνων τους, από τους οποίους άλλοι εξολοθρεύτηκαν και άλλοι εκτοπίστηκαν, το 1915, όταν το τουρκικό κράτος διέπραξε την Γενοκτονία των Αρμενίων.

Για όσους ετοιμάζονται να πουν «Ε και;», τους ενημερώνουμε ότι η περιουσία τους είναι το ίδιο το προεδρικό Μέγαρο της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Τσάνκαγια, που άρπαξε το 1915 κάποιος Μπουλκουνρτζουζάντε και το παραχώρησε το 1919 στον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος το ορέχθηκε σε μία σειρά από τις περιηγήσεις του στη λεηλατημένη Άγκυρα.

Καιρός να διδαχτούμε από τα παθήματα του παρελθόντος και να ανοίξουμε τα μάτια μας…

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση