Παλιές επικίνδυνες νοοτροπίες…

Εξωγενείς σκοπιμότητες υποβαθμίζουν το στράτευμα

Γράφει ο Ευθύμιος Π. Πέτρου

Η αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν το πρώτο θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο νέος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού.

Και ευλόγως. Είναι ένα θέμα ζωτικό, που επηρεάζει και τις αμυντικές δαπάνες και την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στρατεύματος και την εθνική ασφάλεια συνολικά.

Επιπροσθέτως είναι ένα θέμα που δεν τελειώνει ποτέ. Η εξέλιξη είναι μία διαδικασία διαρκής και δυναμική.

Στο ΝΑΤΟ μάλιστα έφθασαν και σε προσδιορισμούς ορολογίας που άγγιζαν τα όρια της αστειότητας. Καθώς οι νέες απαιτήσεις προέκυπταν, χωρίς η διαδικασία αναδιοργανώσεως να έχει ολοκληρωθεί, η «νέα δομή» γινόταν «νέα νέα δομή» και ούτω καθεξής.

Κάτι τέτοιο, με πολλαπλές «νέες δομές», ισχύει και στην Ελλάδα κι ας μην προσθέτουμε περισσότερα επίθετα στην υπηρεσιακή ορολογία.

Έχουμε όμως «αναδιοργανώσεις», νέες «δομές δυνάμεων», νέες «δομές διοικήσεως», νέες «οροφές» κ.λ.π.

Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους για τους στρατιωτικούς, αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν τα καταλαβαίνουν όσοι εξωγενείς παράγοντες παρεμβαίνουν προσπαθώντας να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες στις Ένοπλες Δυνάμεις, κανόνες που εξυπηρετούν μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες επενδύονται ευκαιριακά με τον μανδύα ενός ψευδεπίγραφου πατριωτισμού.

Αυτές οι μικροπολιτικές είναι ο λόγος για τον οποίο ο ρυθμός με τον οποίο προχωρούν οι αναδιοργανώσεις είναι απελπιστικά βραδύς. Γεγονός που δημιουργεί απρόβλεπτες δυσλειτουργίες και προβλήματα. Δημιουργεί ακόμη και πρόσθετο κόστος, σε μία στιγμή κατά την οποία οι δαπάνες πρέπει να περιορίζονται.

Αλλά, ανεξάρτητα από αυτά, το μήνυμα πρέπει να το δίνει ο ίδιος ο Στρατός, ο οποίος ως οργανισμός παραμένει υδροκέφαλος, αρνούμενος πεισματικά να μειώσει τις θέσεις των ανώτατων αξιωματικών. Με την τελευταία αναδιοργάνωση καταργήθηκε το Β’ Σώμα Στρατού, αλλά όχι και η θέση του αντιστράτηγου διοικητού του. Η θέση μεταφέρθηκε στο ΓΕΕΘΑ και επινοήθηκε μία νέα αρμοδιότητα, που έχει να κάνει με την αναδιοργάνωση.

Τέτοια τεχνάσματα, όμως, αφενός δίνουν έδαφος στις εξωγενείς παρεμβάσεις και αφετέρου υποβιβάζουν την υπόσταση και το κύρος των αντιστράτηγων συνολικά. Αποπνέουν μία νοοτροπία συντεχνιακή, που δεν αρμόζει στο επίπεδο και στον επαγγελματισμό των Ελλήνων αξιωματικών.

Μπορεί το κόστος μίας τέτοιας επιτελικής θέσης να μην είναι σημαντικό. Όμως, μπορεί σε μία θέση «γραφειοκράτη» να δίδονται τα ίδια αστέρια που φοράει ο διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού ή της ΑΣΔΕΝ; Δηλαδή των στρατηγών που έχουν την ευθύνη για την άμυνα των ανατολικών συνόρων μας;

Πηγή «Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση