Κράτος μπαταχτσής και τοκογλύφος

Γράφει ο Παναγιώτης Λαμψίας

ο κράτος χρεοκόπησε παρασύροντας στη δίνη την κοινωνία που παλεύει για μια κάποια διέξοδο επιδεικνύοντας απρόσμενη υπομονή και ανοχή. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη με καταιγιστικούς ρυθμούς και παρόλα ταύτα οι πολίτες επέδειξαν σπάνια ωριμότητα και ανέχθηκαν μια πολιτική που τους έφερε πολλά χρόνια πίσω. Ως ένα βαθμό όλοι μας αναγνωρίσαμε και τα δικά μας λάθη σε αυτό το ξέφρενο πάρτι της καλοπέρασης με δανεικά που κράτησε τουλάχιστον δύο δεκαετίες και προσπαθούμε να βρούμε νέες ισορροπίες.

Η βίαιη προσαρμογή σε ένα νέο μοντέλο ζωής αφήνει θύματα χωρίς να ξεχωρίζει δικαίους και αδίκους διευρύνοντας τον κύκλο της ανισότητας. Ωστόσο, αυτό που εξοργίζει τους πολίτες είναι η συνεχής αλλαγή της φορολογικής νομοθεσίας που κατατείνει να πληρώνουν διαρκώς περισσότερα οι συνεπείς επειδή οι αρμόδιες Αρχές αδυνατούν να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή. Η κατάσταση όμως δείχνει να ξεφεύγει από τη λογική με τις τελευταίες ρυθμίσεις για τις υπερεξουσίες στις φορολογικές αρχές αλλά κυρίως με την εκτόξευση των προστίμων για όσους καθυστερούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Κινείται πέραν πάσης οικονομικής λογικής η επιβολή προστίμων που αγγίζουν το 40% σε περίπτωση καθυστέρησης στην εξόφληση φορολογικών υποχρεώσεων λόγω της εύλογης αδυναμίας που έχουν οι πολίτες. Το κράτος δεν μπορεί να έχει τη λογική του τοκογλύφου και να επιβάλλει επιτόκια που δεν υπάρχουν στην αγορά, ούτε να τιμωρεί με οικονομικό στραγγαλισμό τους «μη έχοντες».

Αν τελικώς εφαρμοσθούν οι εν λόγω ρυθμίσεις, το πιθανότερο είναι ότι θα αυξηθούν τα ανείσπρακτα πλασματικά έσοδα του Δημοσίου προς δόξαν των εγκεφάλων του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι θεωρούν ότι κάνουν τη δουλειά τους με νόμους που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Ολα αυτά μάλιστα συμβαίνουν την ώρα που το Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής, καθυστερεί για χρόνια τις πληρωμές του προς τους πολίτες και συχνά αντί να πληρώνει τόκο επιβάλλει αυθαιρέτως κούρεμα στα χρέη του.

Η τακτική αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο και αντί να νοικοκυρεύει το κράτος και να συμβάλλει στην καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε διάλυση και κατάρρευση των εσόδων του κράτους. Ας το ξαναδούν με βάση τη λογική και την πραγματικότητα της αγοράς πριν είναι πολύ αργά.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση