Και τώρα τι θα γίνει χωρίς τον Ταγίπ Ερντογάν;

Έτσι κι αλλιώς, εμείς το ποίημα μας…

Στην Τουρκία καταρρέει ένα μοντέλο, στο οποίο επένδυσαν και οι δυτικοί ώστε να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά και τα οικονομικά τους συμφέροντα. Στην Τουρκία, ο Ερντογάν, ο οποίος κατάφερε να συνδυάσει τη βαθιά ιδεολογία του τουρκισμού με τον ισλαμισμό, έχει χάσει το παιχνίδι, ανεξαρτήτως εάν θα εξαναγκασθεί να παραιτηθεί ή όχι.

Για την Ουάσινγκτον, τη Βρετανία και τις Βρυξέλλες, ο Ερντογάν ήταν μια «βολική» περίπτωση, που πρόσφερε άλλοθι για να συνεργάζονται με μια χώρα με σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα, κατοχική δύναμη και με κανένα σεβασμό στις μειονότητες. Αυτό το μοντέλο άντεξε καθώς εσωτερικά δεν υπήρχαν αντιδράσεις. Όταν άρχισαν το περασμένο καλοκαίρι οι μαζικές διαδηλώσεις, αποκαλύφθηκε το  προσωποπαγές απολυταρχικό καθεστώς της Άγκυρας.

Η επικράτηση του Ερντογάν, μετά από μια μακρόχρονη πάλη, έναντι του λεγόμενου βαθέως κράτους των κεμαλικών (πολιτικών και στρατιωτικών), δεν οδήγησε τον πανίσχυρο Πρωθυπουργό στην απόλυτη κυριαρχία, αλλά σε έναν εσωτερικό πόλεμο.

Τα γεγονότα του καλοκαιριού, όπως και τα πρόσφατα, οδήγησαν έστω και χλιαρά σε αντιδράσεις από τους πάλαι ποτέ σύμμαχους του Ερντογάν. Οι Αμερικανοί εξέφρασαν ανησυχία (λέγεται πως δεν τους ενοχλεί αυτή η αποδυνάμωση του Τούρκου Πρωθυπουργού), ενώ ο Επίτροπος Στέφαν Φούλε επιχείρησε να στείλει μηνύματα στην Άγκυρα, ψελλίζοντας κάτι για την ανάγκη εφαρμογής των κανόνων διαφάνειας. Το Λονδίνο, όπως και το καλοκαίρι έτσι και τώρα, προτίμησε διά της σιωπής να στηρίξει το καθεστώς Ερντογάν. Τα θέματα δημοκρατίας και διαφάνειας είναι ψιλά γράμματα για τους Άγγλους γραφειοκράτες του Φόρεϊν Όφις και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά στην Κύπρο.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, εξαρχής, διά της προσέγγισης της αφέλειας, θεώρησαν πως ο Ερντογάν «ήθελε λύση» και πως βρισκόταν σε «αντιπαράθεση» με το στρατιωτικό κατεστημένο για το… Κυπριακό. Σε αντιπαράθεση βρισκόταν, αλλά ήταν μια μάχη επικράτησης εξουσίας, αποφεύγοντας να αγγίξει ζητήματα, όπως το Κυπριακό, καθώς δεν ήθελε προφανώς να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο στον γενικευμένο πόλεμο.

Άλλωστε, με βάση τη διαχείριση που έκανε αναφορικά με το Κυπριακό, επί της ουσίας δεν διαφοροποιήθηκε από τις πάγιες επιδιώξεις της Τουρκίας. Διαφορετική τακτική και ρητορική έχει επιστρατευθεί κατά καιρούς, όμως δεν άλλαξαν ποτέ οι στόχοι. Αθήνα και Λευκωσία, ως αποτέλεσμα και των φοβικών συνδρόμων τους, διαμόρφωσαν μια άλλη εικόνα για τον Ερντογάν, ο οποίος αντιλαμβανόμενος τη λογική των προσεγγίσεων της ελληνικής πλευράς, συνήθισε το «πάρε», αποφεύγοντας το «δώσε».

Πέραν από τα όσα προηγήθηκαν, υπάρχει ανάγκη αξιολόγησης των δεδομένων στην Τουρκία, αναπροσαρμόζοντας τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων. Γιατί, Αθήνα και Λευκωσία, επιλέγουν πάντα την εύκολη οδό, την πεπατημένη, ανεξάρτητα εάν συντελούνται θεμελιώδεις εξελίξεις και ανατροπές. Κοντολογίς, σιγομουρμουρίζουν το γνωστό ποίημα με το ανεδαφικό ρεφρέν, που δεν ήταν σουξέ ούτε τη δεκαετία του ΄70.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το σίριαλ με τους Ημικρατικούς τελειώνει αισίως σήμερα. Η μεθοδολογία που υιοθετήθηκε, παρμένη από τα παλιά, θυματοποιεί και τους αξιόλογους που θα διοριστούν. Το πολιτικό σύστημα δεν μαθαίνει. Κι αυτό δεν είναι καινούργιο.

 Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση