Μια τρύπα στο νερό, Αλέξη και Αντώνη...

Γράφει ο Κώστας Στούπας

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου παγιώνουν την δύστοπη εικόνα των τελευταίων μηνών. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν στήθος με στήθος κοντά στα ποσοστά που έλαβαν στις τελευταίες εκλογές καθώς κανένα από τα δύο κόμματα δεν φαίνεται να μπορεί να πείσει πως διαθέτει σοβαρό και βιώσιμο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση.

Τα δυο μεγάλα κόμματα διαφωνούν στην ερμηνεία των δημοσκοπήσεων με τους πρώτους να δηλώνουν πως η διακράτηση των δυνάμεων στο πλαίσιο της εφαρμογής της πολιτικής του τελευταίου έτους αποτελεί άθλο και τους δεύτερους πως παραμένουν στο παιγνίδι της προοπτικής της εξουσίας και αυτό είναι το ζητούμενο.

Αμφότεροι αγνοούν επιδεικτικά πως ο τρίτος της παρέας, η ΧΑ, έχει σχεδόν διπλασιάσει τα ποσοστά των εκλογών μόλις μέσα σε ένα χρόνο και πως αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό πριν τις επόμενες εκλογές θα κοιτούν αμφότεροι την πλάτη της... Κατ’ αυτήν την έννοια ο κ. Τσίπρας μιμείται φωνητικά και σκηνοθετικά τον Ανδρέα, αλλά η ΧΑ τον μιμείται κατά την άνοδο των ποσοστών.

Ισχυρό ρεύμα έχει η ακροδεξιά στη νεολαία κι αν συνεχίσουν οι αριστεροί ηγέτες να εμφανίζονται στους αγιασμούς των σχολείων και νηπιαγωγείων, ως «κοράκια» μέσα στα νοσοκομεία και έξω από τις εντατικές ή να παραινούν τις θορυβούσες συνδικαλιστικές μειοψηφίες καθηγητών και μαθητών και συνεχίσουν να αντιδρούν στην εφαρμογή οποιασδήποτε δημοκρατικής νομιμότητας με καταλήψεις και απεργίες, είναι βέβαιο πως θα συμβάλουν στην ολοκλήρωση της στροφής της κοινωνίας στους δημαγωγούς που υπόσχονται σταθερότητα και ασφάλεια έστω και εκτός δημοκρατίας. Εξάλλου η ελληνική αριστερά δεκαετίες τώρα βάλλει κατά της αστικής δημοκρατίας αποδυναμώνοντας την ηθική και πολιτική της βάση. Έσχατη βολή η πρόταση λαϊκών συνοικιακών επιτροπών (μια εκδοχή της σοβιετικής δομής της εξουσίας) που να συγκλίνουν στο κόμμα της πρωτοπορίας για την ανατροπή του μνημονίου και της κυβέρνησης, ήτοι της δημοκρατικής νομιμότητας...

Ή με τη δημοκρατία και τις εκλογές «σύντροφοι» ή με τις λαϊκές επιτροπές και την επανάσταση. Όποιος πατάει σε δυο βάρκες πέφτει στη «μαύρη» θάλασσα. Και αυτή την περίοδο είναι φουρτουνιασμένη...

Από την άλλη πλευρά η ηγετική δύναμη του αστικού δημοκρατικού τόξου η Νέα Δημοκρατία, προσπαθεί να διατηρήσει και το πελατειακό πολιτικό μηχανισμό και να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλει το μνημόνιο ασθμαίνοντας και στηριζόμενη σε δυο βάρκες κατά τον ίδιο τρόπο που το πράττει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή οι συντεχνίες και οι πελάτες του δημοσίου διαθέτουν ισχυρή οργάνωση που βασίζεται στη δομή του συνδικαλιστικού παρακράτους, η λύση που έχει προκριθεί για τη δημοσιονομική προσαρμογή είναι η αφαίμαξη των καταθέσεων μέσω της φορολογίας.

Τα πράγματα πάνε καλά και η χώρα δεν έχει καταρρεύσει για να έχει άδεια ράφια και πρατήρια καυσίμων, γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν δώσει πάνω από 200 δισ. με όρους που ζημιώνουν τους περισσότερους από αυτούς, ενώ η ΕΚΤ συνεχίζει να διατηρεί γεμάτα τα ΑΤΜ των τραπεζών, έχοντας δανείσει τις ελληνικές τράπεζες με 60-70 δισ. ευρώ, κάποια στιγμή και πάνω από 100 δισ. ευρώ.

Αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το έπραξαν ούτε μετά τη χρεοκοπία. Δηλαδή, να αξιολογήσουν τους δημοσίους υπαλλήλους και να κρατήσουν αμείβοντας ανάλογα τους καλούς και τους λιγότερο καλούς και απολύοντας τους πλεονάζοντες.

Αποτέλεσμα, το ήδη παράλυτο για τον πολίτη και την επιχείρηση δημόσιο να διαλυθεί παντελώς. Τώρα με το μαχαίρι στο λαιμό ετοιμάζουν οριζόντιες απολύσεις εισπράττοντας το πολιτικό κόστος χωρίς να καρπώνονται τα οφέλη της βελτίωσης, πέραν της οριακής ταμειακής.

Η αξιωματική αντιπολίτευση από την πλευρά της συνεχίζει να υπόσχεται σε όλους τα πάντα. Εστιάζει τη λύση π.χ. στο «κούρεμα» του χρέους, έστω και με μονομερή τρόπο. Αυτό και για ένα πρωτοετή της λογιστικής είναι δώρο άδωρο για την έξοδο από την κρίση. Γιατί;

Είναι απλό. Η Ελλάδα έχει χρέος αυτή τη στιγμή περί τα 320 δισ. ευρώ και με χαριστικό επιτόκιο περί το 2,5% πληρώνει για το 2013 τόκους 9 δισ. ευρώ.

Αν «κουρέψει» με μη φιλικό και αποδεκτό τρόπο π.χ. το 50% και αύριο έχει 160 δισ. ευρώ τι επιτόκιο θα βρει να δανειστεί στην αγορά; Σίγουρα όχι 2,5% αλλά ούτε καν 5% που θα σήμαινε 9 δισ. τόκους και υπολογίζω ούτε καν 10% που είναι αυτή τη στιγμή τα επιτόκια για τα ελληνικά ομόλογα. Υποθέτω θα μιλάμε για επιτόκια πάνω από 20% για χρόνια...

Αν είναι να μειώσουμε το χρέος για να πληρώνουμε περισσότερα και να μην μπορούμε να βγούμε στις αγορές να δανειστούμε για την ανάπτυξη στον αιώνα τον άπαντα, ποια η χρησιμότητα ενός «κουρέματος»;

Τα περί ομολόγων για την ανάπτυξη είτε αποτελούν ασυναρτησίες ακαδημαϊκών που δεν χρειάστηκε να πάρουν δάνειο ούτε για περίπτερο, είτε είναι μια εκδοχή να κάνεις ιδιωτικοποιήσεις χωρίς να τις ονομάσεις έτσι. Αλλά όταν ποιος θα έρθει να βάλει τα λεφτά του σε ένα σοβιετικό τύπου «βούρκο» γραφειοκρατίας, συνδικαλιστοκρατίας και διαφθοράς;

Με την εγχώρια πολιτική τάξη να αδυνατεί να κατανοήσει και να διαχειριστεί την κατάσταση οι ελπίδες για την αποφυγή του μοιραίου είναι διατήρηση της ευρωπαϊκής υποστήριξης μέχρι να δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις για μεταρρυθμίσεις.

Αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο, αν αποφύγουμε κάποιο ατύχημα. Δηλαδή, η συνέχιση της ευρωπαϊκής αρωγής και η αργή προσαρμογή στους χαλύβδινους νόμους της οικονομίας, όπου η ανάγκη και η ανέχεια δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ανταγωνιστικότητα και την προσωπική και κοινωνική βελτίωση.

Αυτό είναι το σενάριο που προκρίνουν και οι ξένοι που συρρέουν στο ελληνικό χρηματιστήριο. Μακάρι να δικαιωθούν, αλλά επειδή οι αγορές έχουν τους δικούς τους κανόνες μέχρι να διαφανεί αυτό η αγορά θα συνεχίσει να προεξοφλεί θετικά.

Πηγή: Κεφάλαιο

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση