Γιατί άλλαξε τακτική ο Ομπάμα στο θέμα της Συρίας

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Αποφασίστηκε η αποστολή αμερικανικών όπλων στους αντάρτες ενώ ένα άρθρο του Ράλφ Πέτερς αποκαλύπτει ποιοι είναι οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ για την αναδιάταξη ολόκληρης της περιοχής!

Στην τακτική των «ματωμένων συνόρων» φαίνεται να διολισθαίνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπάρακ Ομπάμα, όσον αφορά στη Μέση Ανατολή. Η παροχή εξοπλισμών στους (υποτιθέμενα Σύρους) αντάρτες εκτιμάται ότι θα προκαλέσει νέα κλιμάκωση στην περιοχή, η οποία σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Τουρκία πιθανώς να αλλάξει το ψηφιδωτό του χάρτη από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι το Πακιστάν!

Όταν η κυβέρνηση Ομπάμα εξέφρασε την πρόθεσή της να παράσχει άμεση στρατιωτική βοήθεια προς τις δυνάμεις που προκαλούν αποσταθεροποίηση στη Συρία προκειμένου να ρίξουν το καθεστώς του προέδρου κ. Μπασάρ Αλ Άσαντ πολλοί δημοσιογράφοι αναζήτησαν τις «ιερές μορφές» της αμερικανικής διπλωματίας για να εκφράσουν τις εκτιμήσεις τους.

Ως τώρα ο κ. Χένρυ Κίσσινγκερ δεν έχει εκφράσει επισήμως τις απόψεις του περί των όσων συμβαίνουν. Από την άλλη, ο κ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ δεν δείχνει ικανοποιημένος από την εξέλιξη αυτή. Είναι αρνητικός με οποιασδήποτε μορφής εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία από τη στιγμή που υπάρχουν αφ’ ενός οι ανοικτές πληγές στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενώ αφ’ ετέρου κανείς δεν εγγυάται πως ό,τι προκύψει στη Συρία δεν θα προκαλέσει πολεμικές εμπλοκές στον Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία.

Η απόφαση για την αμερικανική εμπλοκή είναι ειλημμένη. Όπως εξηγούν διπλωματικοί παράγοντες ήταν η κατάλληλη συγκυρία για κάτι τέτοιο εφ’ όσον και η κυβέρνηση Ερντογάν στην Άγκυρα δεν διαθέτει την ισχύ που είχε έστω και δύο εβδομάδες πριν. Ο σύμβουλος Υποθέσεων Ασφαλείας του Αμερικανού Προέδρου, ο κ. Μπεν Ρόουτς, δήλωσε ότι η απόφαση για την ενίσχυση των ανταρτών ελήφθη κατόπιν βασίμων ενδείξεων, σύμφωνα με τις οποίες ο στρατός της Συρίας υποτίθεται πως χρησιμοποίησε χημικά όπλα έναντι των ανταρτών.

Η δικαιολόγηση της εμπλοκής
Αίσθηση προκαλεί πάντως και η υπενθύμιση που κάνουν οι σχολιαστές της “Deutsche Welle”. Πριν από ένα χρόνο ο κ. Μπαράκ Ομπάμα είχε διαμηνύσει ότι η χρήση χημικών όπλων στη Συρία θα αποτελούσε την αδιαπραγμάτευτη «κόκκινη γραμμή», η υπέρβαση της οποίας θα επέφερε «σοβαρές συνέπειες στη συριακή κυβέρνηση». Ο ειδικός στις ΗΠΑ από το Αυστριακό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (OIIP) κ. Χάιντς Γκέρτνερ δήλωσε σχετικά: «Ο αμερικανός Πρόεδρος περιέγραψε τη χρήση χημικών όπλων ως κόκκινη γραμμή πριν από πολλούς μήνες, και μόλις τώρα δηλώνει έτοιμος να κάνει κάτι».

Το προσκήνιο της διεθνούς διπλωματίας αποτελεί, όπως σοφά έχει πει ο κ. Μπρεζίνσκυ, τη «μεγάλη σκακιέρα» τα πιόνια έχουν παραταχθεί και το παίγνιο έχει μετατραπεί σε αγώνα απόλυτης επικράτησης. Ύστερα από αιματηρό αγώνα, ο στρατός της Συρίας φαίνεται πως επικρατεί έναντι των αποκαλούμενων «ανταρτών» ο οποίος αποτελείται από μπουλούκια φονταμενταλιστών και τυχοδιωκτών μισθοφόρων που διατάχθηκαν από κάποιους να ρίξουν το καθεστώς Άσαντ.

Το πλεονέκτημα του Άσαντ
Η κυβέρνηση της Συρίας ωστόσο έχει ανακτήσει τόσο το ψυχολογικό, όσο και το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των «ατάκτων». Η βιαιότητα με την οποία εκφράζουν το μίσος τους εναντίον αλαουϊτών, χριστιανών και μετριοπαθών μουσουλμάνων δεν έχει προηγούμενο. Όπως παρατήρησε το περιοδικό “Time”, οι επιχειρήσεις στη Συρία μοιάζουν με πόλεμο αίματος και αλόγιστης βίας που μεταδίδεται σε συνέχειες από το YouTube. Η ρωσική πλευρά επανειλημμένως έκανε λόγο για Τσετσένους «ισλαμοφασίστες» που μάχονται στη Συρία και συνέδεσε τη δράση τους με την τρομοκρατική ενέργεια κατά τον μαραθώνιο της Βοστώνης.

Οι εκτελέσεις, οι βιασμοί, οι εν ψυχρώ δολοφονίες και οι απαγωγές συνιστούν μια εικόνα χάους την οποία επιχειρούν να επιδεινώσουν κέντρα που σχεδιάζουν την πλήρη αναδιάταξη του χάρτη στη Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστική είναι η ερμηνεία που έδωσε η διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων της Ρώμης κ. Νάταλι Τότσι. «Το διακύβευμα τώρα έγκειται στην ουσιαστική αποδυνάμωση των δυνάμεων Άσαντ, οι οποίες τελευταία έχουν ανακτήσει πλεονέκτημα χάρη στη συστηματική βοήθεια της Χεζμπολάχ», εκτίμησε στο γερμανικό ραδιόφωνο.

Το Βερολίνο παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις αλλά και τις προσεκτικές ενέργειες της Ρωσίας επί του Συριακού. Λίγο πριν από την επικράτηση των δυνάμεων Άσαντ στην πόλη Κουσέιρ, η ομοσπονδιακή μυστική υπηρεσία της Γερμανίας BND απέστειλε έκθεση προς την καγκελαρία στην οποία μιλούσε περί ισχυροποιήσεων των δυνάμεων Άσαντ και για σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των ατάκτων.

Ποιος είναι ο σχεδιασμός για τη Μέση Ανατολή
Διπλωματικοί αναλυτές αποκαλύπτουν δύο στοιχεία:

α) Τα περιθώρια αντίδρασης για την κυβέρνηση Ομπάμα άρχισαν να στενεύουν, ενόψει μάλιστα του δεύτερου γύρου διαπραγματεύσεων για το Συριακό, που αναμένεται στα τέλη Ιουλίου. Μία επικράτηση του Άσαντ ως τότε, έστω και παροδική, ενδέχεται να ανατρέψει τη μέχρι τώρα πορεία των διαπραγματεύσεων.

β) Οι εξελίξεις στην Τουρκία και η δεδομένη αδιαλλαξία του κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να προωθηθεί η τακτική των «ματωμένων συνόρων» που θα επηρεάσει καίρια και τη γειτονική χώρα. Αυτό συμβαίνει παρά τις αντιρρήσεις του κ. Ομπάμα σχετικώς με το πλήγμα που θα δεχθεί το κύρος του Τούρκου πρωθυπουργού. Ωστόσο, θα εξανεμιστεί μια και καλή ο μεγαλοϊδεατισμός του υπουργού Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου περί της «οθωμανικής κληρονομίας».

Η θεωρία των «ματωμένων συνόρων» αποτελεί μελέτη και σχεδιασμό του κ. Ράλφ Πέτερς, την οποία δημοσιοποίησε στην αμερικανική «Επιθεώρηση Ενόπλων Δυνάμεων» (AFJ, Armed Forces Journal) πριν από μια επταετία, τον Ιούνιο του 2006. Χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερη ανάλυση προς το παρόν στους αντικειμενικούς σκοπούς αυτού του σχεδίου είναι σκόπιμο να τονίσουμε ότι ο κ. Πέτερς επιχειρεί να σχεδιάσει το χάρτη της νέας Μέσης Ανατολής όχι έτσι όπως κάποτε εξυπηρέτησε την πολιτική του Ουΐστον Τσώρτσιλ αλλά όσους θέλουν να κυριαρχήσουν στα νέα γεωπολιτικά και ενεργειακά δεδομένα της περιοχής.

Κουρδικό κράτος και καντονοποίηση Συρίας
Σύμφωνα με τον κ. Πέτερς, οποιαδήποτε αλλαγή στη Μέση Ανατολή θα βοηθήσει στην προοπτική δημιουργίας ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους υπό τη στέγη του οποίου θα στεγαστούν 27 εκατομμύρια Κούρδοι από τις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας και άλλοι 37 εκατομμύρια που ζουν στο βόρειο Ιράκ και ευρύτερα. Αυτό το κράτος θα έχει τρεις μεγάλες πόλεις το Κιρκούκ, το Ντιγιάρμπακιρ και την Ταυρίδα εντός της επικράτειάς του. Όπως υποστηρίζουν οι Αμερικανοί, ένα τέτοιο κράτος θα αποτελεί το προκεχωρημένο ανάχωμα της Δύσης μετά τη Βουλγαρία και την Ιαπωνία!

Μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλέσει διάσπαση στο Ιράκ, το οποίο θα χωριστεί στο «Σουνιτικό Ιράκ» και σε μία «Σιϊτική Αραβική Πολιτεία» που θα καταλαμβάνει και περιοχές της Σαουδικής Αραβίας γύρω και κάτω από το Κουβέιτ. Αυτή η ενέργεια αναμένεται, σύμφωνα με τον κ. Πέτερς, να συρρικνώσει τη Συρία.

Ήδη στελέχη του Στέητ Ντηπάρτμεντ μελετούν σενάρια «καντονοποίησης» της Συρίας εφ’ όσον ηττηθεί ο πρόεδρος Άσαντ και θα συρθεί (εκείνος ή οι διάδοχοι του) σε διαπραγματεύσεις αναδιανομής γαιών. Τα «καντόνια» θα είναι τρία και θα αποτελούνται από i) αλαουΐτες και χριστιανούς, ii) σουνίτες μουσουλμάνους και iii) σιΐτες μουσουλμάνους. Όπως ισχυρίζεται ο κ. Πέτερς στα «ματωμένα σύνορα», «η Συρία θα απολέσει το επίνειό της προς Μεσόγειο επειδή θα συσταθεί ο Μέγας Λίβανος, που θα θεωρηθεί αναγέννηση της Φοινίκης».

Το «σούπερ» μουσουλμανικό Βατικανό
Από μια τέτοια εξέλιξη ωφελημένες θα είναι η Ιορδανία και η Υεμένη, αφού προβλέπεται να αυξήσουν την εδαφική κυριαρχία τους ενώ θα υλοποιηθεί και ένα αίτημα των Σαουδαράβων, θα συγκροτηθεί το «μουσουλμανικό Βατικανό» (“Muslim super - Vatican” αναφέρει) που θα περιλαμβάνει τις ιερές πόλεις της Μεδίνας και της Μέκκας.

Αλλαγές θα σχεδιάζονται και πιο ανατολικά όπου το Ιράν αναμένεται να χάσει εδάφη υπέρ του «Μεγάλου Αζερμπαϊτζάν» αν και θα ελέγξει τις δυτικές επαρχίες του Αφγανιστάν στη Χεράτ. Ο μεγάλος χαμένος από τις εξελίξεις στην περιοχή θα είναι το Πακιστάν, το οποίο μάλλον θα χάσει τις δυτικές επαρχίες του και θα αποκοπεί ολόκληρο το νότιο τμήμα του (μαζί με τις νοτιοδυτικές επαρχίες του Ιράν) προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το ανεξάρτητο Μπαλουχιστάν με πρωτεύουσα την Γκάνταρ.

Αυτό είναι το βασικό σχέδιο, τις προεκτάσεις του οποίου δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε.

Το σίγουρο είναι πως η αλλαγή της στρατηγικής του προέδρου Ομπάμα οδηγεί στην τακτική των «ματωμένων συνόρων» με αυτούς τους αντικειμενικούς σκοπούς σε ένα ιδανικό περιβάλλον, όπου οι ΗΠΑ θα έχουν την υποστήριξη της Βρεταννίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να υπολογίσει ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της Ρωσίας, της Κίνας και της Ινδίας σ’ αυτό το στάδιο ενώ κανείς δεν εκφράζει άποψη για τη στάση της Γερμανίας, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Κρατήστε επίσης το παιχνίδι με τις θρησκείες και τα δόγματα. Οι δαίμονες της μισαλλοδοξίας μπορούν να προκαλέσουν εκρηκτικό μείγμα αντιδράσεων σε Τουρκία, Βαλκάνια αλλά και στην καρδιά της Ε.Ε.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση