Να σχηματιστεί στην Κύπρο Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η Κυπριακή Δημοκρατία και ο κυπριακός λαός έχουν δεχθεί μια επίθεση ήδη πολύ χειρότερη από αυτή του 1974. Η απόφαση του Eurogroup, του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, με την προφανή ανοχή, αν όχι τίποτα περισσότερο, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, κατέστρεψε, άμα τη ανακοινώσει της, τις κυπριακές τράπεζες και την κυπριακή οικονομία, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού λαού και του κράτους του. Η οικονομική επίθεση θα ακολουθηθεί άμεσα από γεωπολιτική. Η επιδίωξη των επιτιθέμενων δυνάμεων δεν είναι μόνο ή κυρίως η αρπαγή των ενεργειακών και χρηματοπιστωτικών πόρων της Κύπρου. Είναι Α: Ο στρατηγικός έλεγχος του κυπριακού κράτους και Β. Η έξωση της Ρωσίας από την ανατολική Μεσόγειο.

Ο έλεγχος του κράτους, συνδέεται προοπτικά με μετανάστευση του ελληνικού πληθυσμού και ποσοστιαία δημογραφική του συρρίκνωση. (Ότι αυτή είναι η πραγματική επιδίωξη, τεκμαίρεται από την ανάλυση του σχεδίου Ανάν, βλ. σχετικά «Αρπαγή της Κύπρου» (Λιβάνης, Αθήνα 2004) και «Η Κύπρος σε Παγίδα» (Λιβάνης, Αθήνα 2008), καθώς και άρθρα δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα konstantakpoulos.blogspot.com). Η έξωση της Ρωσίας θα συνεπάγεται στρατηγικής σημασίας ήττα της Μόσχας. Μια τέτοια εξέλιξη διευκολύνει αφενός τον σχεδιαζόμενο μεγάλο πόλεμο κατά του Ιράν, αφετέρου την πάγια στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας.

Θυμίζουμε ότι ο Χίτλερ έχασε πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις για να καταλάβει τα Βαλκάνια, προτού επιτεθεί στη Σοβιετική ‘Ενωση. Ο Τσώρτσιλ έκανε τα πάντα για να αποσπάσει από τον Στάλιν την Ελλάδα, προτού πάει στον ψυχρό πόλεμο εναντίον του. Η ανεξαρτησία της Κύπρου ήταν ο εφιάλτης του Χένρι Κίσσινγκερ. Συνήθως βέβαια, η Μόσχα καταλάβαινε λιγότερο από τους Δυτικούς τη σημασία του ελληνικού χώρου.

Η Κύπρος βρίσκεται σήμερα στην κατάσταση τραυματία που τα δυο του πόδια έχουν υποστεί γάγγραινα. Πρέπει να βρει το κουράγιο να τα κόψει. Αν δεν τα κόψει, θα πεθάνει. Αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο, σε κάποιον που βρίσκεται σε μια τέτοια θέση να συνειδητοποιήσει τον τραγικό χαρακτήρα του διλήμματος και, ακόμα περισσότερο, να εφαρμόσει ψύχραιμα την αναγκαία συνταγή. Ποια είναι αυτά τα δύο «πόδια»; Το ένα είναι το κυπριακό πολιτικό σύστημα και το σύστημα διοίκησης των τραπεζών. Το δεύτερο είναι ο ίδιος ο τραπεζικός τομέας.

Δεν μπορεί το κυπριακό κράτος να επιβιώσει με επικεφαλής τον Αναστασιάδη και ένα απολύτως σάπιο σύστημα πολιτικής και διοίκησης των τραπεζών. Αν οι Κύπριοι θέλουν να επιβιώσουν, πρέπει να μαζευτούν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο και να μη φύγουν προτού φύγει ο Αναστασιάδης, ή πάντως να βρουν κάποιο τρόπο να απαλλάξουν το νησί από τον Πρόεδρο και τη διοικούσα κλίκα. Η εξουσία πρέπει να περάσει άμεσα σε μια επιτροπή εθνικής σωτηρίας, που νομίζω, πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε τον γιατρό Βάσσο Λυσσαρίδη, φορέα ύψιστης ηθικής νοημοσύνης, με φιλοσοφική κατανόηση του κυπριακού, διαχρονική ενσάρκωση του αγωνιζόμενου λαού και έθνους, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον Γιώργο Λιλλήκα και τον Νικόλα Παπαδόπουλο, εκπροσώπους του ΑΚΕΛ και της Εκκλησίας, τον Νίκο Κουτσού και τον Ζαχαρία Κουλία, και επίσης εκπροσώπους της νέας γενιάς που πρωταγωνίστησε στις κινητοποιήσεις κατά Αναστασιάδη, και που έχει περισσότερο μυαλό και περισσότερη ψυχή από όλους μαζί τους Κύπριους πολιτικούς. Οι λόγοι που όλοι αυτοί πρέπει να σχηματίσουν μια Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας μου φαίνονται τόσο προφανείς που δεν θα χρονοτριβήσω εξηγώντας τους.

Πρέπει να το πάρουμε αμέσως απόφαση ότι οι τράπεζες πέθαναν και μαζί τους το βιοτικό επίπεδο που συνήθισαν οι Κύπριοι επί δεκαετίες, όπως παίρνουμε απόφαση ότι ένα αγαπημένο πρόσωπο έχει παύσει να υπάρχει. Ο μόνος τρόπος για να σωζόντουσαν ίσως, πάλι με μεγάλες απώλειες, θα ήταν μια ισχυρή πολιτική και οικονομική εγγύηση μιας μεγάλης δύναμης (ΕΕ, Ρωσία, Κίνα). Δεν μπορούν πλέον να σωθούν με εσωτερικά μέσα, εθνικό δανεισμό και δωρεές, προπώληση εσόδων υδρογονανθράκων κλπ. Θα είναι έγκλημα να διατεθούν αυτοί οι πόροι για έναν ανέφικτο σκοπό. Θα τους χρειασθεί η Κύπρος για να επιζήσει.

Το αυτό συμβαίνει και με τον δανεισμό από την τρόικα, που άλλωστε δημιουργεί αυτός καθ’ εαυτός προϋποθέσεις για περαιτέρω καταστροφή της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας, της δημοκρατίας και, συντόμως, των προϋποθέσεων ύπαρξης του κυπριακού κράτους. Πρέπει να καταρτισθεί πρόγραμμα τύπου Ισλανδίας, χρεωκοπίας των τραπεζών προς όφελος του κυπριακού λαού και κράτους κατ’ αρχήν. Το όποιο κούρεμα (και το αντίστοιχο ύψος του) οφείλει να μην εξυπηρετεί τον ανέφικτο στόχο διάσωσης του τραπεζικού τομέα και εξυπηρέτησης του μελλοντικού χρέους προς την τρόικα, αλλά την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. ‘Ετσι κι αλλοιώς, οι σχέσεις με τους ξένες καταθέτες έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Δεν έχει νόημα να διατεθούν πόροι εκεί, τη στιγμή κατά την οποία τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια του πληθυσμού και του κράτους και η μελλοντική τους επιβίωση, μέσα από την ανάληψη βαρών προς τρόικα ή καταθέτες, που δεν θα γίνει δυνατό να αποπληρωθούν.

Γι’ αυτό λέμε καλύτερα τώρα η χειρουργική επέμβαση μια κι έξω, παρά ο διαρκής ακρωτηρισμός του ασθενούς, με πιθανότατο αποτέλεσμα την κατάληξή του.

Οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι γενικές, ποιοτικές παρατηρήσεις. Είναι φανερό ότι χρειάζεται η εξειδίκευση και μελέτη, για την οποία είναι απαραίτητες η καλή γνώση της λειτουργίας των κυπριακών τραπεζών και συναφών παραγόντων. Και σε αυτόν τον τομέα, όσο και σε όλους τους άλλους τομείς πολιτικής, κεντρική επιδίωξη στην οποία πρέπει να υποτάσσονται όλες οι άλλες είναι η διαφύλαξη και αύξηση της κυριαρχίας του κυπριακού κράτους, της κοινωνικής συνοχής και των διεθνών βαθμών ελευθερίας του.

Πρέπει να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης και να εφαρμοσθούν διοικητικά μέτρα πολεμικής περιόδου για την επιβίωση του πληθυσμού, όσο καιρό χρειαστεί. Πρέπει να ενθαρρυνθούν κοινωνικές και συνεταιριστικές μορφές οικονομικής οργάνωσης, προσανατολισμένες στις ανάγκες του νησιού, τη διατροφή του κλπ. Πρέπει να γίνει αμέσως μια γιγαντιαία διεθνής πολιτική-επικοινωνιακή αντεπίθεση, στη γραμμή, προσαρμοσμένη στο τωρινό πρόβλημα, της ‘Εκκλησης για τη Σωτηρία των Λαών της Ευρώπης του Οκτωβρίου 2011, που υπέγραψαν ο Μίκης, ο Γλέζος, ο Τσίπρας, ο Λαφοντέν, ο Μελανσόν και πολλοί άλλοι.

Πρέπει αμέσως να αρχίσουν επαφές με όλες τις χώρες της περιφέρειας και να ζητηθεί έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Κορυφής με θέμα την καταστροφή της Κύπρου εξαιτίας των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ. Στην κυπριακή παράδοση, ιστορικοί λόγοι δίδαξαν την αξία των φραγκολεβαντίνικων τρόπων και της απόκρυψης αντί της έκφρασης. Αυτά μπορεί να είχαν κάποια αξία στην εποχή των αυοκρατοριών του παρελθόντος, είναι καταστροφικά όμως στις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Μόνο φωνάζοντας, όχι σιωπώντας μπορεί να σωθεί η Κύπρος. Πρέπει να γίνει προετοιμασία πρακτική, νομική, οικονομική για εισαγωγή εσωτερικού μέσου πληρωμής, αν χρειαστεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, ότι το ζήτημα του νομίσματος είναι βαθιά πολιτικό και στρατηγικό ζήτημα. ‘Ένα νόμισμα αντανακλά την παρούσα ισχύ του κράτους που το εκδίδει. Η εισαγωγή εσωτερικού μέσου πληρωμής είναι αναγκαστικό μέτρο, δεν είναι η προτιμητέα λύση υπό τις παρούσες συνθήκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κύπρος δέχεται διπλή επίθεση οικονομική και γεωπολιτική. Ο σκοπός δεν είναι να τη βγάλουμε από την Ευρώπη για να την κάνουμε καταστρεφόμενο προτεκτοράτο του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, ούτε για να απορροφηθεί από ένα «μεγάλο Ισραήλ» που ονειρευόταν στα προφητικά και πολύ οξυδερκή βιβλία του ο Θεόδωρος Χερτζλ...

Το ζήτημα του ευρώ είναι πολύ μεγάλο και έχει διάφορες πτυχές για να το εξαντλήσουμε εδώ. Η άποψή μας ήταν πάντα υπέρ της σύνθεσης σχεδίου Α και Β, γιατί το σχέδιο Β είναι προϋπόθεση για να πετύχει το σχέδιο Α. Αλλά βέβαια καθυστερήσαμε πολύ και δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε να μείνουμε με αξιοπρεπείς όρους, όπως πάμε, και στο ευρώ και στην ΕΕ. Τα δύο τρίτα των μελών του ΔΣ της ΕΚΤ δικαιούνται για παράδειγμα να διακόψουν τη χρηματοδότηση. Αλλά το αν μπορούν να το κάνουν, εξαρτάται από την πολιτική κατάσταση. Επί τρία χρόνια καταστρέφεται η Ελλάδα κι εμείς δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα διεθνώς για να την υπερασπίσουμε και να αποδώσουμε εκεί που ανήκει την ευθύνη της ευρωπαϊκής κρίσης.

Για να γίνουν αυτά χρειάζεται η κατεπείγουσα δημιουργία μιας υψηλοτάτου επιπέδου τεχνοκρατικής βάσης από ‘Ελληνες και ξένους ειδικούς στα ευρωπαϊκά, τα τραπεζικά, το διεθνές δίκαιο, τη γεωπολιτική, την επικοινωνία, που θα λειτουργούν υπό στιβαρή πολιτική διεύθυνση.

Πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια με τη Ρωσία και τους BRICS. Δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη ούτε στη Ρωσία, ούτε σε κανέναν άλλο. Δεν μπορούμε να είμαστε εκ των προτέρων σίγουροι για το αν θα θελήσει να μας βοηθήσει η Ρωσία. Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από τη Μόσχα, όταν εκλέγουμε έναν Πρόεδρο που θέλει να δώσει την Κύπρο στο ΝΑΤΟ, τα πετρέλαια στο Ισραήλ και να βγάλει τους Ρώσους από την Κύπρο! Δεν έπαθε μαζοχισμό ο Πούτιν! Θυμίζω ότι τα σχέδια ελληνορωσικής προσέγγισης (π.χ. S 300, Καραμανλής) ναυάγησαν στην εδώ μεριά. Ούτε είναι δυνατόν να κάνει κάποιος διεθνή πολιτική αν δεν ξέρει τα τελείως στοιχειώδη, όπως π.χ. ότι η Ρωσία του Πούτιν θέλει πολυπολισμό, δηλαδή άμυνα απέναντι στον αναθεωρητισμό της Αυτοκρατορίας, τις πιο ακραίες δυνάμεις της οποίας εκφράζει το Ισραήλ επί Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Σπανίως μπορούμε να τά' χουμε όλα σε αυτή τη ζωή, και είναι βασικό για να επιβιώσουμε να καταλαβαίνουμε τη διαφορά φίλου και εχθρού.

Δεν θέλω τώρα να θυμίσω ότι με κοιτάζατε σαν τρελλό όταν σας έλεγα ότι η υπόθεση «πετρέλαια και συμμαχία με το Ισραήλ» μου μοιάζει τεράστια παγίδα. Που ακριβώς είμαστε τώρα; Οι υδρογονάνθρακες μπορούν να βοηθήσουν στην ανόρθωση της Κύπρου μελλοντικά μόνο αν διατηρηθεί το κυρίαρχο κράτος και δεν μετατραπεί σε «αποικία χρέους» ή δεν διαλυθεί με λύσεις τύπου Ανάν. Αν δεν γίνουν αυτά, τι θα γίνει; Ποιες είναι οι εναλλακτικές;

1. Θα συνάψετε οι Κύπριοι ένα δάνειο που δεν θα μπορέσετε να πληρώσετε, θα αναλάβει η Τρόικα τη διοίκησή σας, μια Τρόικα που δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από το «Δικαστήριο» του Φραντς Κάφκα και θα γίνετε (καταστρεφόμενη) αποικία χρέους. Καθώς θα καταστρέφεστε και θα πεινάτε, θα σας πουν «α, έχετε πετρέλαια, δώστε τα». Αλλά, ακόμα και για να τους τα δώσετε, πρέπει να λύσετε το κυπριακό, σας τό' πε ήδη το Σταίητ Ντηπάρτμεντ! Το κυπριακό θα το λύσετε με ένα σχέδιο Ανάν, δηλαδή καταργώντας το κράτος σας. Θα φύγετε «προθύμως» από το νησί σας όσοι μπορείτε, και όσοι μείνετε θα ζείτε μια άθλια ζωή και θα εκβιάζουν διαρκώς την Ελλάδα με τη μοίρα σας

2. Αν σπάσετε απροετοίμαστα τη σχέση με την ευρωζώνη, χωρίς τεχνική, γεωπολιτική, πολιτική, νομική προετοιμασία, θα έχετε πάλι σοβαρά προβλήματα. Με μια λίρα που θα βυθίζεται, δεν μπορώ να αποκλείσω να εμφανισθεί πάλι το σχέδιο νομισματικής ένωσης με το Ισραήλ, δηλαδή απορρόφησης του κυπριακού κράτους. Πως στο διάβολο, αναρωτιέμαι, ήρθε προ εβδομάδων σε κάποιον, πριν την κρίση, κι έγραψε άρθρο προτείνοντας τέτοια νομισματική ένωση;

Πηγή

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση