Ευημερία ή εξαθλίωση;

Γράφει ο Θοδωρής Δαφέρμος

Όσο περνούν οι μέρες και φτάνουμε προς τις εκλογές της 18ης Ιουνίου, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται το σκηνικό που από την αρχή τεχνηέντως προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάποιοι βάζοντας το δίλημμα «ευρώ η δραχμή» . Η κ. Μέρκελ με δηλώσεις χθες είπε ότι θα συναινέσει σε μέτρα ανάπτυξης για τις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα αλλά με τον όρο ότι οι χώρες αυτές θα «εκχωρήσουν» την υλοποίηση και κατάρτιση των προϋπολογισμών τους απευθείας στη Κομισιόν.

Με λίγα λόγια η άσκηση της οικονομικής πολιτικής θα γίνεται απευθείας από την Κομισιόν και η ίδια θα αποφασίζει για το πώς θα διαχειρίζεται τα έσοδα της εκάστοτε χώρας. Οπότε, οι εγχώριοι υποστηρικτές των μνημονίων καλούνται να μας απαντήσουν τι θα κάνουν στη περίπτωση που στα πλαίσια της επαναδιαπραγμάτευσης, την οποία συνεχώς παπαγαλίζουν, αν τους τεθεί το θέμα της «εκχώρησης» της οικονομικής πολιτικής στην Κομισιόν, τι θα απαντήσουν; Αλλά θα μου πείτε εδώ εκχώρησαν την εθνική μας κυριαρχία εκεί θα κολλήσουν;

Σκεφτείτε τι θα συμβεί όταν η οικονομική πολιτική πάει στα χέρια των δανειστών μας και αποφασίζουν οι ίδιοι που θα δαπανώνται τα έσοδα του κράτους. Αν τεθεί το ζήτημα τι πληρώνουμε τόκους ή μισθούς, συντάξεις, φάρμακα, νοσοκομεία και σχολεία; Τι θα βάλουν προτεραιότητα; Μα σίγουρα τα αφεντικά τους, δηλαδή τους τραπεζίτες και τους «διεθνής τοκογλύφους». Αυτό έγινε και πριν δύο βδομάδες με τον κ. Παπαδήμο, τον «εγχώριο υπηρέτη» αυτών των συμφερόντων που πλήρωσε το ομόλογο των 400 εκ., με το οποίο κάποιος κερδοσκόπος έβαλε στην τσέπη του 300 εκ. και αφήσαμε τους συνταξιούχους και τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα.

Όπως καταλαβαίνετε το δίλημμα τον εκλογών αυτών είναι άλλο, είναι εξαθλίωση ή ευημερία; Εθνική ανεξαρτησία ή υποδούλωση στις ορέξεις των «διεθνών τοκογλύφων»; Κάθε μέρα ακούμε και από μια αυτοκτονία ή κάποια δολοφονία. Αυτά τα δύο έχουν κάποια κοινά. Πρώτον αποτελούν απώλεια ζωής και δεύτερο είναι και τα δύο αποτελέσματα της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων.

Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα, η Ελλάδα αποτέλεσε τον «κακό μαθητή» που τιμωρήθηκε σκληρά προκειμένου και οι άλλοι «συμμαθητές» της να παραδειγματιστούν και να συμμορφωθούν σύμφωνα με τις ορέξεις του τραπεζικού διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Ήρθε η στιγμή όμως να πάρουμε ξανά τη πατρίδα μας στα χέρια μας. Να είμαστε εμείς που θα ορίσουμε το παρόν και το μέλλον της. Αυτό όμως πρέπει να γίνει μέσα από μια Εθνική Λύση η οποία θα θέτει ως προτεραιότητα την εθνική ανεξαρτησία και τη κοινωνική δικαιοσύνη.

Αυτές οι δύο λέξεις έχουν βγει από το λεξιλόγιο των κυβερνώντων που από της 24 Απριλίου 2010 παρέδωσαν τη χώρα μας στο Δ.Ν.Τ και στα αφεντικά της κ. Μέρκελ. Αλλά και από αυτούς που τους βοήθησαν στην εκχώρηση και της εθνικής κυριαρχίας στης 12 Φεβρουαρίου του 2012.

Στις 18 Ιουνίου παίρνουμε την Ελλάδα ξανά στα χέρια μας και στέλνουμε στα σπίτια τους όλους εκείνους που δέχτηκαν την εθνική μας ταπείνωση και το εθνικό μας ξεπούλημα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση