Άρχισαν να αλληλοκαρφώνονται υπό τον φόβο της τιμωρίας!

Ο Νίκος Παπανδρέου “καρφώνει” τον Βενιζέλο για το Μνημόνιο ή μήπως επειδή ο Βαγγέλης δεν τηρεί τον λόγο του για πλήρη κάλυψη του Γιώργου;
Λέτε ο Νίκος να εννοεί πως ο Γιώργος δεν ήταν πρωθυπουργός αλλά απλώς βρισκόταν στο μεταξύ Μαξίμου και εκδρομών για χαλάρωση;

Βόμβες κατά του αδερφού του, Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κυρίως κατά του κ. Καθηγητή Νομικής, κ. Ευ. Βενιζέλου, εξαπολύει ο Νίκος Παπανδρέου στο άρθρο του στην Οικονομική Επιθεώρηση.

Αφού και ο ίδιος ο πρωθυπουργικός αδερφός κατάλαβε τα εγκλήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φανταστείτε που φτάσαμε. Το χειρότερο, όμως, όλων είναι ότι ο κ. Νίκος Παπανδρέου έρχεται να επιβεβαιώσει όλα αυτά που λέγαμε: Οτι οι άνθρωποι ήταν ανίκανοι, ότι σύρθηκαν στη διαπραγμάτευση χωρίς σοβαρότητα, ότι οι πολιτικοί που διαπραγματεύτηκαν το μέλλον της χώρας ήταν λίγοι μπροστά στους τεχνοκράτες της τρόικας.

Δεν είναι καθόλου τυχαία, κατά τη γνώμη μας, η συγγραφή και δημοσίευση αυτού του άρθρου, λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Διότι είτε έχει πάθει βέρτιγκο είτε ήθελε να κάνει κακό στο ΠΑΣΟΚ και ειδικά στον Βενιζέλο.

Το άρθρο έχει υπότιτλο: «Η τρόικα στέλνει οικονομολόγους, εμείς απαντάμε με δικηγόρους». Είναι σαφής αιχμή κατά του συνταγματολόγου κ. Βενιζέλου. Πώς αυτός ο άνθρωπος χωρίς οικονομικές γνώσεις πήγε να διαπραγματευτεί, ήταν ένα θέμα που θίξαμε κατά καιρούς από εδώ. Τώρα το επιβεβαιώνει και ο Ν. Παπανδρέου.

«Ως τώρα, η μάχη του μνημονίου, εν γένει, υποφέρει από μία στρατηγική ασυμμετρία: εκείνοι στέλνουν τους οικονομολόγους τους, εμείς απαντάμε με τους δικηγόρους μας. Αυτό το στρατηγικό λάθος διορθώνεται με μιαν απόφαση». Αυτά λέει ο κ. Παπανδρέου αλλά έχει και συνέχεια το άρθρο κόλαφος για το ΠΑΣΟΚ.

«Δεν υπήρξαν οι άνθρωποι εκείνοι που θα μπορούν να απαντούν με στοιχεία και να αντιπαρατίθενται, όταν προκύπτει η ανάγκη, προς τις ξένες ομάδες οικονομολόγων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, που μας ‘‘επισκέπτονται’’. Γιατί άραγε να μη διαθέτουν και τα δικά μας υπουργεία Ελληνες οικονομολόγους από το ΔΝΤ;»… «Ετσι ώστε όταν οι ξένες οικονομικές αποστολές επισκέπτονται τη χώρα να βρίσκουν μπροστά τους ‘‘τους δικούς μας’’ που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και που θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται καλύτερα στις πιέσεις που μας ασκούνται έξωθεν;»

Επομένως, όλες οι ελληνικές αποστολές διαπραγμάτευσης ήταν ανίκανες να σταθούν μπροστά στο ΔΝΤ. Και ιδιαίτερα ο κ. Βενιζέλος, ο δικηγόρος, κατά τον κ. Παπανδρέου.

Σίγουρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δε θα αισθάνεται καθόλου καλά από την ώρα που δημοσιεύτηκε το άρθρο.

Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:

Αν έχει λείψει κάτι από το πολιτικό σύστημα, τόσες δεκαετίες, είναι η ύπαρξη σοβαρών οικονομικών επιτελείων. Δεν έχω δει ποτέ το υπουργείο Οικονομικών-Συντονισμού-Ανάπτυξης να έχει δίπλα του εκείνο που πραγματικά χρειάζεται: μια στρατιά άξιων οικονομολόγων που θα ξεσκονίζουν το κάθε άρθρο σε κάθε νόμο που προτείνεται, μια στρατιά ανθρώπων που θα μπορούν να απαντούν με στοιχεία και να αντιπαρατίθενται, όταν προκύπτει η ανάγκη, προς τις ξένες ομάδες οικονομολόγων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, που μας «επισκέπτονται» περιοδικά. Γιατί άραγε να μην διαθέτουν και τα δικά μας υπουργεία Έλληνες οικονομολόγους από το ΔΝΤ; Έτσι ώστε όταν οι ξένες οικονομικές αποστολές επισκέπτονται τη χώρα μας να βρίσκουν μπροστά τους «τους δικούς μας» που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και που θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται καλύτερα στις πιέσεις που μας ασκούνται έξωθεν;

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα αρνείται να χρησιμοποιήσει τόσους και τόσους λαμπρούς οικονομολόγους από τα πανεπιστήμιά μας, ή και γιατί κανένας υπουργός δεν εξασφαλίζει, για το δικό του καλό, την απίστευτα πλούσια εμπειρία και ικανότητα του εγχώριού μας think tank, δηλαδή του ΚΕΠΕ. Καιρός είναι και αυτός ο Οργανισμός, που στήθηκε για αυτόν το λόγο ακριβώς, το 1963, να παίξει το ρόλο της υποστήριξης όλων των κυβερνήσεων στο δύσκολο έργο που έχουν μπροστά τους.

Οικονομικοί σύμβουλοι από τους καλύτερους επιστήμονες που διαθέτουμε, και σε κάθε υπουργείο, όχι μόνον στα οικονομικά υπουργεία, θα έχουν την ευθύνη να αναλύουν τις επιπτώσεις από την κάθε νομοθετική πράξη, θα ξεσκονίζουν τα κίνητρα και αντικίνητρα όλων των άρθρων που προτείνει το κάθε υπουργείο, θα έχουν ζωντανό διάλογο με τους φορείς, όπως τα εμπορικά επιμελητήρια και άλλους, που αφορά ο κάθε νόμος. Και όχι να ανακαλύπτουμε, κατόπιν εορτής, τις αρνητικές επιπτώσεις που δεν προέβλεψε ο νομοθέτης.

Εν ολίγοις, οι οικονομολόγοι θα έχουν την ευθύνη να αναλύσουν και να προτείνουν στη νομοθεσία εκείνα τα κίνητρα και αντικίνητρα που, για τους νομικούς συμβούλους των υπουργών, από τη φύση τους, δεν αποτελούν προτεραιότητα.

Δείτε, ως παράδειγμα, όλους τους φορολογικούς νόμους που έχει φτιάξει η χώρα εδώ και δεκαετίες. Έχει γίνει έστω και ένας σωστός; Δηλαδή, ένας που να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα;

Ζήτημα αν τους έχει κοιτάξει πριν πάνε στη Βουλή κάποιος σοβαρός οικονομολόγος. Είναι το πολιτικό μας σύστημα έτσι που λίγο αναλύονται οι επιπτώσεις ενός νόμου – η πίεση είναι να βγει ο νόμος, να φανεί σωστός, αλλά χωρίς να έχει δοθεί η δέουσα προσοχή στις πραγματικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά του πολίτη. Σήμερα, για παράδειγμα, ανακαλύψαμε ότι σχολεία και νοσοκομεία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις στέγες τους για την παραγωγή φωτοβολταϊκής ενέργειας, λόγω περιορισμών στο νόμο.

Ιδού ένα παράδειγμα, πρόσφατο, που παραθέτω ολόκληρο από το energypress.gr, για του λόγου το αληθές.

«Η ΔΕΗ φαίνεται ότι δεν επιτρέπει, ερμηνεύοντας κατά βούληση το νόμο, σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, να εγκαταστήσουν μικρά φωτοβολταϊκά συστήματα στις στέγες των κτιρίων τους. Ο λόγος για σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια κ.λπ. τα οποία, ενώ έχουν δρομολογήσει την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, τελικά δεν μπορούν να τα τοποθετήσουν, καθώς η ΔΕΗ αρχικά, αλλά και η υπηρεσία ΑΠΕ του υπουργείου θεωρούν ότι ο νόμος δεν επιτρέπει την εγκατάσταση πάνω από ένα σύστημα 10 KW για κάθε φορέα.

Για να γίνει αντιληπτό το παράλογο του ισχυρισμού αυτού, αρκεί να αναφερθεί ότι όλα τα σχολεία, για παράδειγμα, ανήκουν στο ίδιο Νομικό Πρόσωπο, τον ΟΣΚ, συνεπώς, σύμφωνα με την άποψη που έχει επικρατήσει στο υπουργείο, δεν μπορεί να μπει παρά μόνον σε ένα σχολείο φωτοβολταϊκό σύστημα στέγης.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που έχει δρομολογήσει την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στα διάφορα κτίρια όπου στεγάζεται, αλλά δεν του δίνεται αυτή η δυνατότητα, καθώς δεν μπορεί να πάρει όρους σύνδεσης από τη ΔΕΗ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει εντοπιστεί το πρόβλημα και εξετάζεται ο τρόπος για να ξεπεραστεί, ωστόσο η καθυστέρηση είναι δεδομένη και, εν τω μεταξύ, οι ενδιαφερόμενοι φορείς (μεταξύ των οποίων και οργανισμοί με κοινωνικό ρόλο και δραστηριότητα) στερούνται των εσόδων που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα οικονομικά τους».

Τέτοια προβλήματα προκύπτουν καθημερινά στη λειτουργία (δυσλειτουργία!) του κράτους.

Δίνω, ως άλλο παράδειγμα, νόμο που επιβάλλει φόρο της τάξης των 40% σε κάποια αγορά αξίας 200 εκατομμυρίων, θα εισπράξει αμέσως το κράτος το 40% επί 200, δηλαδή 80 εκατομμύρια. Αλλά ο οποιοσδήποτε οικονομολόγος γνωρίζει ότι μόλις βάλεις το φόρο, αλλάζει η συμπεριφορά του φορολογούμενου και μπορεί να μην εισπραχθεί ούτε το ένα δέκατο. Έτσι έγινε με την αποτυχημένη φορολογία των αυτοκινήτων μεγάλων κυβικών, από την οποία το κράτος προέβλεπε είσπραξη 80 εκατ. και τελικά πήρε μόνον 7.

Το ίδιο συνέβη και με την αποτυχημένη προσπάθεια φορολογίας σκαφών – που αντί να πληρώσουν τον νέο και μεγάλο φόρο, οι ιδιοκτήτες τους άλλαξαν σημαία ή έφυγαν οριστικά από την Ελλάδα. Σήμερα, δε, γεμίζουν (ως ενοικιαστές!) τις μαρίνες της Τουρκίας, της Μάλτας και της Ιταλίας. Τόσο ωραία!

Δεν έχει το χρόνο ο βουλευτής ή ο υπουργός να τα δει όλα αυτά. Και δεν ξέρω αν χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι είναι ζήτημα αν υπάρχουν στη Βουλή πάνω από 4-5 βουλευτές-οικονομολόγοι.

Εφόσον έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, από τώρα θα ήταν καλό να γνωρίζουμε τα οικονομικά επιτελεία όλων των κομμάτων. Να γνωρίζουμε τον τρόπο και με ποιους θα αντιμετωπίσουν το ΔΝΤ και τη γνωστή Τρόικα. Ειδικά από τα νέα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του λαού, είτε συμφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις και το μνημόνιο, είτε όχι, και πάλι χρειάζονται να διαθέτουν ομάδες εξειδικευμένων στελεχών.

Φυσικά δεν πιστεύω ότι τα κόμματα, πλην των μεγάλων, σκέπτονται έτσι. Οι επιλογές για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές αναγκαστικά γίνεται με άλλα κριτήρια.

Ποιοι όμως θα συμβουλεύουν τους αρχηγούς των κομμάτων ως προς τα οικονομικά της χώρας; Να μην ξέρουμε από τώρα;

Ποια θα είναι η κεντρική τους στρατηγική ως προς τις πιέσεις των Ευρωπαίων; Και το πιο σημαντικό, ποιες είναι οι προτάσεις τους; Δεν πρέπει να συμφωνήσουν όλοι, μα όλοι, με την ιδέα των ευρωομολόγων; Αμφιβάλλω αν έχουν διαμορφώσει καν άποψη.

Η υιοθέτηση ευρωπαϊκού ομολόγου σε ανταλλαγή με το χρέος μας, όπως έχω γράψει πολλές φορές, θα κατεβάσει αμέσως-αμέσως το έλλειμμά μας στο 60% του ΑΕΠ. Το βάρος θα είναι εντελώς βιώσιμο. Είναι η λύση με την οποία όλα τα κόμματα, ακόμη και το ΚΚΕ, θα μπορούσε να συμφωνήσει. Και με την αλλαγή σκηνικού στην Ευρώπη (Ολάντ, Ολλανδία), η πρόταση του ευρωομολόγου –όπως την έχει διατυπώσει ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης– είναι πιο ώριμη από ποτέ.

Αλλά για να μπούμε σε αυτήν τη συζήτηση και να διεκδικήσουμε μια τέτοια λύση, όχι μόνον χρειάζεται μια ενωμένη φωνή (για να μην πω μια ενωμένη Βουλή), αλλά και μια ομάδα σοβαρών οικονομολόγων.

Σημειώνω επίσης: Ως τώρα, η μάχη του Μνημονίου, εν γένει, υποφέρει από μια στρατηγική ασυμμετρία: εκείνοι στέλνουν τους οικονομολόγους τους, εμείς απαντάμε με τους δικηγόρους μας.

Αυτό το στρατηγικό λάθος διορθώνεται με μιαν απόφαση.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση