Άφησαν τα νοικοκυριά στο έλεος των τραπεζών!
Όσοι έλεγαν ότι ο τραπεζίτης Λ. Παπαδήμος θα ασκούσε την εξουσία ως εντολοδόχος των ελλήνων τραπεζιτών έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται δικαιωμένοι. Ο τραπεζίτης πρωθυπουργός, σε αγαστή συνεργασία με τον Ευ. Βενιζέλο, «έθαψε» οριστικά την εξαιρετικά μετριοπαθή ρύθμιση που προωθούσε ο γενικός γραμματέας Καταναλωτή, Δ. Σπυράκος, προκειμένου να διευκολύνει τη ρύθμιση δανείων για νοικοκυριά με μειωμένα εισοδήματα.
Σε ένα διθυραμβικό πρόσφατο άρθρο του για την Ισλανδία το –μάλλον όχι... κομμουνιστικό– πρακτορείο Bloomberg εξηγούσε την επιτυχή ανάκαμψη της χώρας μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών της, γράφοντας τα ακόλουθα: «Ο τρόπος προσέγγισης της οικονομικής κατάρρευσης από την Ισλανδία έβαλε σε όλες τις περιπτώσεις τις ανάγκες του πληθυσμού πάνω από τις ανάγκες των αγορών».
Ίσως αυτό είναι και το μυστικό της... πλήρους αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα: Η κυβέρνηση βάζει σταθερά τις ανάγκες των τραπεζιτών πάνω από τις ανάγκες του πληθυσμού, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίοι χειρισμοί Βενιζέλου στο προσκήνιο και το παρασκήνιο (τους οποίους, βεβαίως, «ευλόγησε» ο Λ. Παπαδήμος), οι οποίοι αφήνουν όλους τους νεόπτωχους δανειολήπτες της ελληνικής κοινωνίας στο έλεος των τραπεζών για τη ρύθμιση των δανείων τους.
Μιλώντας την Πέμπτη στη Βουλή αλλά και την Παρασκευή σε συνέντευξη Τύπου, ο κ. Βενιζέλος τάχθηκε εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας της κυβέρνησης να διευκολύνει με μια νομοθετική ρύθμιση την αναδιάρθρωση δανείων όσων νοικοκυριών δεν μπορούν, με βάση τα μειωμένα εισοδήματά τους, να τα εξυπηρετήσουν κανονικά – τουλάχιστον, αν θέλουν να συνεχίσουν να δίνουν... γάλα στα παιδιά τους.
Ισχυρίστηκε ο κ. Βενιζέλος με τη γνωστή του ρητορική πληθωρικότητα ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει σε συμβάσεις μεταξύ ιδιωτών (τραπεζών και δανειοληπτών, εν προκειμένω), αλλά μόνο να ενθαρρύνει τις τράπεζες να διευκολύνουν τους πελάτες τους.
Προφανώς αυτό δεν το γνωρίζουν στην... κομμουνιστική Αμερική, όπου ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ενεργοποιήσει ρύθμιση για το «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων των ιδιωτών δανειοληπτών με κριτήριο τα εισοδήματά τους (όταν η δόση ξεπερνά το 31% του εισοδήματος, οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να μειώνουν τις δόσεις και να «κουρεύουν» το κεφάλαιο του δανείου, ύστερα από τρία χρόνια και εφόσον ο δανειολήπτης έχει εξυπηρετήσει κανονικά το ρυθμισμένο δάνειο).
Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι δεν έχει νόημα να ρυθμιστούν με νόμο τα δάνεια, γιατί το κράτος θα καλύψει αργότερα τις κεφαλαιακές απώλειες των τραπεζών, άρα θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι!
Όμως το επιχείρημά του συνηγορεί ακριβώς στο αντίθετο συμπέρασμα: Όταν τα πραγματικά ίδια κεφάλαια των τραπεζών είναι αρνητικά και στην ουσία εξακολουθούν να λειτουργούν μόνο επειδή φορτώνεται με δάνεια από την «τρόικα» ο φορολογούμενος για λογαριασμό τους, τότε υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για να ασκήσουν οι τράπεζες φιλική πολιτική προς τους πελάτες τους.
Δεν χάνουν δικά τους κεφάλαια, αλλά κεφάλαια που τους παρέχει ο φορολογούμενος πολίτης!
Να σημειωθεί ότι ο γ.γ. Καταναλωτή είχε στείλει στην Ένωση Τραπεζών και την Τράπεζα της Ελλάδος μια καθ’ όλα μετριοπαθή ρύθμιση, που δεν προέβλεπε καν «κούρεμα» του κεφαλαίου των δανείων, όπως γίνεται στην «κομμουνιστική» Αμερική ή στην «αναρχική» Ισλανδία – η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει καταφέρει, τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών της, να έχει spread στα CDS των ομολόγων της που συναγωνίζονται αυτά του Βελγίου.
Στην Ισλανδία, σημειωτέον, «κουρεύτηκαν» όλα τα στεγαστικά δάνεια η αξία των οποίων υπερέβαινε το 110% της εμπορικής αξίας του υποθηκευμένου ακινήτου, ενώ κηρύχτηκαν με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου παράνομα όλα τα δάνεια σε ξένο νόμισμα.
Η ρύθμιση Σπυράκου, σύμφωνα με πληροφορίες, έμοιαζε ελαφρώς, αν και σαφώς πιο μετριοπαθής, με τα μέτρα του Ομπάμα. Απλώς προέβλεπε ότι σε κάθε περίπτωση, όταν οι δόσεις των δανείων ξεπερνούν ένα ορισμένο ποσοστό του εισοδήματος του δανειολήπτη, οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να του ρυθμίζουν το δάνειο, με τρόπο ώστε οι δόσεις να μη γίνονται «θηλιά» για τον δανειολήπτη και την οικογένειά του, εν ανάγκη και με μείωση του επιτοκίου δανεισμού, όχι όμως και του κεφαλαίου του δανείου.
Ο κ. Σπυράκος είχε εκφραστεί δημόσια κατά της πρακτικής των τραπεζών να ρυθμίζουν τα δάνεια με αυξημένα επιτόκια και μεγάλες επιμηκύνσεις διάρκειας, με τρόπο που να καταλήγουν σε τεράστια επιβάρυνση του καταναλωτή, στο όνομα της μείωσης της μηνιαίας δόσης.
Στο ίδιο θέμα του Bloomberg για την Ισλανδία, στο οποίο αναφερθήκαμε εισαγωγικά, ένας δανός τραπεζίτης, επικεφαλής οικονομολόγος της Danske Bank, δηλώνει: «Η ουσία είναι ότι, όταν τα νοικοκυριά πτωχεύουν, οι τράπεζες πρέπει να προσαρμόζονται στις εξελίξεις, ανεξάρτητα από τα δικά τους συμφέροντα».
Αυτή την απλή αλήθεια, διά στόματος τραπεζικού στελέχους, δεν φαίνεται να την κατανοούν ούτε οι κ. Παπαδήμος και Βενιζέλος ούτε η αδιάλλακτη τραπεζική ολιγαρχία της χώρας μας...
Σε ένα διθυραμβικό πρόσφατο άρθρο του για την Ισλανδία το –μάλλον όχι... κομμουνιστικό– πρακτορείο Bloomberg εξηγούσε την επιτυχή ανάκαμψη της χώρας μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών της, γράφοντας τα ακόλουθα: «Ο τρόπος προσέγγισης της οικονομικής κατάρρευσης από την Ισλανδία έβαλε σε όλες τις περιπτώσεις τις ανάγκες του πληθυσμού πάνω από τις ανάγκες των αγορών».
Ίσως αυτό είναι και το μυστικό της... πλήρους αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα: Η κυβέρνηση βάζει σταθερά τις ανάγκες των τραπεζιτών πάνω από τις ανάγκες του πληθυσμού, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίοι χειρισμοί Βενιζέλου στο προσκήνιο και το παρασκήνιο (τους οποίους, βεβαίως, «ευλόγησε» ο Λ. Παπαδήμος), οι οποίοι αφήνουν όλους τους νεόπτωχους δανειολήπτες της ελληνικής κοινωνίας στο έλεος των τραπεζών για τη ρύθμιση των δανείων τους.
Μιλώντας την Πέμπτη στη Βουλή αλλά και την Παρασκευή σε συνέντευξη Τύπου, ο κ. Βενιζέλος τάχθηκε εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας της κυβέρνησης να διευκολύνει με μια νομοθετική ρύθμιση την αναδιάρθρωση δανείων όσων νοικοκυριών δεν μπορούν, με βάση τα μειωμένα εισοδήματά τους, να τα εξυπηρετήσουν κανονικά – τουλάχιστον, αν θέλουν να συνεχίσουν να δίνουν... γάλα στα παιδιά τους.
Ισχυρίστηκε ο κ. Βενιζέλος με τη γνωστή του ρητορική πληθωρικότητα ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει σε συμβάσεις μεταξύ ιδιωτών (τραπεζών και δανειοληπτών, εν προκειμένω), αλλά μόνο να ενθαρρύνει τις τράπεζες να διευκολύνουν τους πελάτες τους.
Προφανώς αυτό δεν το γνωρίζουν στην... κομμουνιστική Αμερική, όπου ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ενεργοποιήσει ρύθμιση για το «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων των ιδιωτών δανειοληπτών με κριτήριο τα εισοδήματά τους (όταν η δόση ξεπερνά το 31% του εισοδήματος, οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να μειώνουν τις δόσεις και να «κουρεύουν» το κεφάλαιο του δανείου, ύστερα από τρία χρόνια και εφόσον ο δανειολήπτης έχει εξυπηρετήσει κανονικά το ρυθμισμένο δάνειο).
Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι δεν έχει νόημα να ρυθμιστούν με νόμο τα δάνεια, γιατί το κράτος θα καλύψει αργότερα τις κεφαλαιακές απώλειες των τραπεζών, άρα θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι!
Όμως το επιχείρημά του συνηγορεί ακριβώς στο αντίθετο συμπέρασμα: Όταν τα πραγματικά ίδια κεφάλαια των τραπεζών είναι αρνητικά και στην ουσία εξακολουθούν να λειτουργούν μόνο επειδή φορτώνεται με δάνεια από την «τρόικα» ο φορολογούμενος για λογαριασμό τους, τότε υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για να ασκήσουν οι τράπεζες φιλική πολιτική προς τους πελάτες τους.
Δεν χάνουν δικά τους κεφάλαια, αλλά κεφάλαια που τους παρέχει ο φορολογούμενος πολίτης!
Να σημειωθεί ότι ο γ.γ. Καταναλωτή είχε στείλει στην Ένωση Τραπεζών και την Τράπεζα της Ελλάδος μια καθ’ όλα μετριοπαθή ρύθμιση, που δεν προέβλεπε καν «κούρεμα» του κεφαλαίου των δανείων, όπως γίνεται στην «κομμουνιστική» Αμερική ή στην «αναρχική» Ισλανδία – η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει καταφέρει, τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών της, να έχει spread στα CDS των ομολόγων της που συναγωνίζονται αυτά του Βελγίου.
Στην Ισλανδία, σημειωτέον, «κουρεύτηκαν» όλα τα στεγαστικά δάνεια η αξία των οποίων υπερέβαινε το 110% της εμπορικής αξίας του υποθηκευμένου ακινήτου, ενώ κηρύχτηκαν με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου παράνομα όλα τα δάνεια σε ξένο νόμισμα.
Η ρύθμιση Σπυράκου, σύμφωνα με πληροφορίες, έμοιαζε ελαφρώς, αν και σαφώς πιο μετριοπαθής, με τα μέτρα του Ομπάμα. Απλώς προέβλεπε ότι σε κάθε περίπτωση, όταν οι δόσεις των δανείων ξεπερνούν ένα ορισμένο ποσοστό του εισοδήματος του δανειολήπτη, οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να του ρυθμίζουν το δάνειο, με τρόπο ώστε οι δόσεις να μη γίνονται «θηλιά» για τον δανειολήπτη και την οικογένειά του, εν ανάγκη και με μείωση του επιτοκίου δανεισμού, όχι όμως και του κεφαλαίου του δανείου.
Ο κ. Σπυράκος είχε εκφραστεί δημόσια κατά της πρακτικής των τραπεζών να ρυθμίζουν τα δάνεια με αυξημένα επιτόκια και μεγάλες επιμηκύνσεις διάρκειας, με τρόπο που να καταλήγουν σε τεράστια επιβάρυνση του καταναλωτή, στο όνομα της μείωσης της μηνιαίας δόσης.
Στο ίδιο θέμα του Bloomberg για την Ισλανδία, στο οποίο αναφερθήκαμε εισαγωγικά, ένας δανός τραπεζίτης, επικεφαλής οικονομολόγος της Danske Bank, δηλώνει: «Η ουσία είναι ότι, όταν τα νοικοκυριά πτωχεύουν, οι τράπεζες πρέπει να προσαρμόζονται στις εξελίξεις, ανεξάρτητα από τα δικά τους συμφέροντα».
Αυτή την απλή αλήθεια, διά στόματος τραπεζικού στελέχους, δεν φαίνεται να την κατανοούν ούτε οι κ. Παπαδήμος και Βενιζέλος ούτε η αδιάλλακτη τραπεζική ολιγαρχία της χώρας μας...
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...